Παν. Μπουσμπουρέλης

Όπως δηλαδή η ύφεση ξέφυγε με το πρώτο μνημόνιο έτσι και τώρα μια παρατεταμένη περίοδος έλλειψης ρευστότητας και ολιγωριών μπορεί να «βαθύνει» τις επιπτώσεις με πολλές πτυχές για την συνέχεια και στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Ο διαχωρισμός της θέσης Νικολόπουλου δεν είναι καλό σημάδι γιατί ανοίγει το γνωστό παιχνίδι, που ξεκινάει πολύ νωρίς και ουσιαστικά χωρίς αφορμή. Δεν είναι μόνο τα μέτρα που καλούνται να εφαρμοστούν, η χθεσινή άλλωστε έκθεση της ΓΣΒΕΕ ήταν κάτι παραπάνω από προειδοποιητική, αλλά και τα ισοδύναμα που αναζητούνται για πολύ κρίσιμα ζητήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.

Αν αναλογιστεί κανείς τον ταχύ μετασχηματισμο του ΣΥΡΙΖΑ από το πρόγραμμα τςη Θεσσαλονίκης στο Τρίτο Μνημόνιο, καταλαβαίνει ότι αυτός έχει γίνει σε χρόνο-ρεκόρ. Μπορεί πολιτικά να είναι στην φάση υλοποίησης, όμως επί του πρακτέου δεν είναι εύκολο να ολοκληρωθεί. Για αυτόν τον λόγο οι επιφυλάξεις ως προς την εφαρμογή και υλοποίηση του τρίτου πακέτου είναι δικαιολογημένες.

Οι αποκαλύψεις που υπάρχουν για την διαχείριση της διαπραγμάτευσης ακόμη μεχρι τον προηγούμενο Μάιο δείχνουν, πού βρισκόταν η χώρα σε σχέση με αυτό που είναι σήμερα. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας αφού δοκίμασε πολλές εναλλακτικές και τελικά αμφίβολες λύσεις κατέληξε σε μια προσαρμογή, η οποία απέχει παρασάγγες από εκείνα που η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπούσε ακόμα και τον περασμένο Ιανουάριο.

Η υιοθέτηση όμως μιας ατζέντας απέχει πολύ από την εφαρμογή και υλοποίηση αποφάσεων που επαναφέρουν ακραίες νομικές πρακτικές για τους μικρομεσαίους, όπως είναι αυτές για τους οφειλέτες του ΟΑΕΕ. Μια τάξη μικρομεσαίων επαγγελματιών, που αποτελεί την βάση της οικονομίας και ένα από τα πιο δυναμικά στρώματα της κοινωνίας, που στριμώχνεται και επιβαρύνεται δυσανάλογα και διαρκώς.

Πολιτικά ο χρόνος για την κυβέρνηση δεν είναι άπειρος και θα πρέπει ταχύτατα να δείξει ότι επιλέγει, υλοποιεί και μπορεί να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες. Η φάση της κυβερνησιμότητας είναι το σημερινό ζητούμενο, που γρήγορα θα πρέπει να αποδείξει στην κοινωνία, ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ.

Ο Γιώργος Χουλιαράκης στην ομιλία του στην Βουλή έδωσε το στίγμα: Eξασφάλιση των χρηματοδοτικών αναγκών, ανακεφαλαιοποίηση, δημοσιονομική προσαρμογή, ΕΣΠΑ και κοινωνική αναδιανομή. Σαν σχεδιασμός είναι ο ιδανικός, όμως, το πράγμα θα πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα, πριν ο γνώριμος όρος σούρσιμο αρχίσει να κυριαρχεί στο τοπίο. Μπορούν?