Παν. Μπουσμπουρέλης

Και ήταν ίσως η έντιμη προειδοποίησή του για ανάγκη σκληρών δημοσιονομικών μέτρων το 2009 που την κράτησαν όρθια και αξιόπιστη στο εκλογικό σώμα στην συνέχεια. Η Νέα Δημοκρατία καταγράφει αυτήν την στιγμή ένα κέρδος καθώς η εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής την οδήγησε σε λελογισμένες απώλειες, δεν εξαϋλώθηκε, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ και έχει τον χρόνο να ανασυγκροτηθεί.

Είναι όμως προφανές ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με αναπαλαίωση, όπως κατέγραψε και η Όλγα Κεφαλογιάννη σε αρθρογραφία της. Χρειάζεται νέα ηγεσία, πού να εμπνεύσει με τα χαρακτηριστικά της και να καταστεί με νέο πνεύμα ανταγωνιστική απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα που δείχνει συντριπτική υπεροχή σε όλα τα σκορ.

Μια ηγεσία πού να μπορεί να πείσει, να μην βαραίνεται με τα "περσινά ξινά σταφύλια" και να μπορεί να υποδείξει στους ψηφοφόρους, που οι ενδεχόμενες ιδεοληψίες αποτελούν τροχοπέδη στον εκσυγχρονισμό. Μόνο μια νέα ηγεσία θα μπορέσει να ασκήσει αξιόπιστη αντιπολίτευση και να προβάλλει τις κατευθύνσεις, για τις οποίες οι ψηφοφόροι δεν πιστεύουν τους παλιούς.

Ο Βαγγέλης Μειμαράκης δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί μια πολύ αξιόπιστη λύση, καθώς ανέλαβε σε μια πολύ δύσκολή περίοδο και επέδειξε σύνεση, ωριμότητα, συναίνεση σε μια πολύ ευαίσθητη προεκλογική φασή για την χώρα. Σαν παρουσία και μόνο από την άλλη πλευρά, δεν είναι αυτός που μπορεί να καταστήσει ανταγωνιστικότερη τη Νέα Δημοκρατία μακροπόθεσμα και να καλύψει την ανάγκη για το νέο, που ζητά, όπως φάνηκε, η κοινωνία. Και αυτό, όχι γιατί δεν είναι άξιος πολιτικός αλλά γιατί όπως λέει και μια παλιά διαφημιστική καμπάνια, "you cannot teach an old dog new tricks".

Πιστεύω ότι είναι έντιμο και θεμιτό από όσους ανακοίνωσαν την υποψηφιοτητά τους να κατέλθουν, να έχουν φιλοδοξίες και στόχους. Εξάλλου όπως δείχνει και η κυρίαρχη στην παρούσα φάση πλευρά, οι ηλικίες πρέπει να κατέβουν στις ηγετικές ομάδες. Αν και είναι παρακινδυνευμένο να επιχειρήσει κανείς μια αξιολόγηση τόσο νωρίς μπορούν να ειπωθούν τα εξης:

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάει σαν έτοιμος από καιρό. Έχει το όνομα, γνώσεις και είναι ξεκάθαρα ευρωπαϊστής. Ερώτημα τι γκελ έχει ή δεν έχει στην κοινωνία.

Ο Απόστολος Τζιτζικώστας παίρνει πρωτοβουλίες και έχει την «φλόγα» του μαχητή αλλά και την παιδεία που απαιτείται.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι επίσης μαχητής αλλά το δεξιό πρόσημο είναι άγνωστο αν θα αποδειχθεί τελικά βαρίδι ή πλεονέκτημα σε μια αντιπαράθεση με την κεντροαριστερά.

Έχουμε δρόμο ακόμα αλλά οι παραγωγικές ηλικίες ξεκινούν και πριν τα 40.