Παν. Μπουσμπουρέλης

Το αν πέσει το επιτόκιο κάτω από το 5% ή όχι δεν είναι το μείζον, αλλα αν σπάσει και αυτό το όριο θα είναι μια ακόμα πολύ θετική ένδειξη για τις προοπτικές χαμηλότερου δανεισμού μελλοντικά,που είναι και η μόνη λύση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζει τίποτε με το να αντιμετωπίζει αρνητικά αυτήν την αδιαφιλονίκητη επτυχία.Τι θέλει δηλαδή να γίνει; Να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε τεχνητά με τα χαμηλά επιτόκια του μνημονίου,υπό συνθήκες και προϋποθέσεις που έχει ήδη απορρίψει; Η πρόκειται να του χαρίσει κανείς ένα κούρεμα με τους όρους που θέτει.

Οσον αφορά το αν ένα δάνειο 2,5 δισ επιβαρύνει το χρέος που ξεπερνά τα 300 δισ. είναι αστείο, λογιστικό και επιχείρημα για αφελείς. Από την άλλη πλευρά μπορεί να αποδεικνύουμε τώρα, ότι μπορούμενα ξαναβρούμε λεφτά εκτός Τρόικας, όχι όμως ότι έχουμε ακόμα ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, βιώσιμο και αποτελεσματικό για την μακροχόνια αποπληρωμή του χρέους. Όπως είναι τα πράγματα η κοινωνία εξακολουθεί να  έχει τεράστια ανηφόρα.

Τα βλέμματα στρέφονται στην έλευση της Μέρκελ την Πρασκευή, η οποία με την πολιτική που έχει εφαρμόσει είναι υπεύθυνη για την επιβολή του δικαίου του ισχυρού με ένα οικονομικό πρόγραμμα γεμάτο παρενέργειες και αντιφατικές επιπτώσεις για την ελληνική οικονομία. Από την άλλη πλευρά είναι ο βασικός φορέας μιας διαπραγμάτευσης, που ο Ελληνας πρωθυπουγός αργά ή γρήγορα πρέπει να ξεκινήσει, έχοντας όμως στην ατζέντα του ένα ουσιαστικό πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση που ακόμα δεν υπάρχει.

Σε αυτό θα κριθεί πολιτικά τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση. Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει δίκιο αν θέλει να αυξήσει τις αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα.Η μείωση των αμοιβών αύξησε φαινομενικά την ανταγωνιστικότητα,αποτυγχάνοντας να ενισχύσει τις εξαγωγές, μειώνοντας δε παράλληλα την ζήτηση και αφαιρώντας διαθέσιμο εισόδημα. Σχέδιο υποκατάστασης αυτού δεν υπάρχει και όπως φαίνεται δεν αποτελεί και επαρκή προυπόθεση για την προσέλκυση επενδύσεων.

Από την άλλη πλευρά όμως η αξιωματική αντιπολιτευση δεν παύει να πρεσβεύει την άρνηση για ουσιώδη αναδιάρθρωση του δημοσίου,που είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνο για την χρεωκοπία της χώρας.Οπου εξαιτίας της πολιτικής πελατείας, που κανένα κόμα δεν ξεκαθάρισε, επλήγη το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.