Παν. Μπουσμπουρέλης

Όσο και αν η κρίση χρέους ελέγχθηκε, τα στοιχεία της ανάκαμψης στην ευρωπαϊκή οικονομία δείχνουν ισχνά. Χθες, μία γαλλική τράπεζα, η Societe Generale μίλησε για μία χαμένη 10ετια για την Ευρώπη που θα συμπληρωθεί το 2017 και καταλόγισε ευθύνες στους Ευρωπαίους πολιτικούς για αναποτελεσματική αντιμετώπιση τόσο της κρίσης χρέους, όσο και της τραπεζικής κρίσης. Δίχως άλλο οι πολιτικοί αυτοί είναι η Γερμανοί, είναι η γερμανική ηγεσία αυτή η οποία έχει διαχειριστεί τα ευρωπαϊκά προβλήματα λαμβάνοντας αποφάσεις, οι οποίες είναι αμφίβολλο εάν οδηγούν τις επιχειρήσεις σε ανάπτυξη και τις κοινωνίες σε ισορροπία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως ομολογούν πηγές των Βρυξελλών υπάρχει διάσταση της γερμανικής ηγεσίας με τον διοικητή της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, όσον αφορά στη μείωση των επιτοκίων και στην ενίσχυση της ρευστότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών. Η γερμανική Ευρώπη στην οποία βαδίζουμε είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Γερμανών, οι οποίοι είναι και οι κυρίως ωφελημένοι από την πορεία της οικονομίας τους, την ευημερία των πολιτών τους και το πλεόνασμα που διαθέτουν. Το γερμανικό χρηματιστήριο βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά, όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να ικανοποιήσει μακροπρόθεσμα την επενδυτική κοινότητα αλλά και τις κοινωνίες.

Ακόμα και η JPMorgan κατέγραψε στις αρχές της εβδομάδας την αναθεώρηση προς το χειρότερο της ευρωπαϊκής οικονομίας το 2014. Αν δούμε τι γίνεται έξω από την Ελλάδα, η πολιτική κατάσταση είναι κακή στη Γαλλία, αβέβαια στην Ιταλία ενώ στην Πορτογαλία ένας ακόμα σκληρός προϋπολογισμός πέρασε. Το ερώτημα είναι πόσο καιρό τα κοινοβούλια των χωρών μελών θα σκύβουν το κεφάλι σε προγράμματα τα οποία εμείς είμαστε πολύ μικροί για να αμφισβητήσουμε, τα αμφισβητούν όμως καταξιωμένοι αναλυτές εδραιωμένων γαλλικών ιδρυμάτων.

Αυτό δεν έχει να κάνει με τις βραχυπρόθεσμες οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας αλλά με τον μακροχρόνιο σχεδιασμό της Ευρώπης. Γιατί ακόμα και σήμερα όπου τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έχουν ανακάμψει και το σύνολο των αναλυτών μιλάει για ανάκαμψη της Ευρωζώνης με ρυθμό πάνω από 1% το 2014, επανέρχονται και πάλι οι ανησυχίες του αποπληθωρισμού από τους ίδιους τους αναλυτές.

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές ενδέχεται να δώσουν ένα πολιτικό στίγμα το οποίο θα πριμοδοτήσει τα μη συστημικά κόμματα, δημιουργώντας τριγμούς στις σημερινές πολιτικές ηγεσίες. Το ζήτημα λοιπόν είναι, για όσους ενδιαφέρονται να λειτουργήσουν διατεταγμένα και το κοινό νόμισμα να αποτελέσει ένα εργαλείο ισορροπίας και ευημερίας, ότι ο χρόνος δεν θα πρέπει να κυλήσει πολιτικά σε μία κατεύθυνση που δεν θα έχει επιστροφή.

Η μέχρι τώρα πορεία της Ευρωζώνης έχει αποδείξει ότι διέθετε από την αρχή ανεπαρκή οικονομικό σχεδιασμό καθώς όλα τα κριτήρια του Μάαστριχτ κατερρίφθησαν, ανεπαρκείς μηχανισμούς ελέγχου, αφού οι οικονομίες χωρίς να συγκρατηθούν εγκαίρως εξώκειλαν – μόνο η Ελλάδα απερρόφησε δεκάδες δισ. ευρώ κοινοτικών κονδυλίων, μεγάλο μέρος των οποίων χάθηκε μέσα σε αδιαφανείς διαδικασίες διαπλοκής. Ανύπαρκτη κεντρική τράπεζα μέχρι την εμφάνιση του Μάριο Ντράγκι ο οποίος και έλυσε κατ' ουσίαν το πρόβλημα χρέους με τη δυνατότητα απεριόριστης αγοράς κρατικών ομολόγων.

Η δε αντιμετώπιση της ευρύτερης κρίσης χρέους και ειδικά του ελληνικού προβλήματος δείχνει μία λογιστική τακτοποίηση χωρίς οικονομική δυναμική και κοινωνική ισορροπία. Όλα αυτά είναι ζητήματα τα οποία είναι άγνωστο εάν η γερμανική κυβέρνηση στο περιβάλλον ευφορίας το οποίο βρίσκεται μπορεί να αντιληφθεί.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ευρωζώνη δεν έχει βρει το μοντέλο της. Φταίνε οι Ευρωπαίοι πολιτικοί; Ή οι Ευρωπαίοι πολίτες σκέφτονται πολύ πολιτικά και λιγότερο πρακτικά. Όλα αυτά είναι βέβαιο ότι θα τα βρούμε μπροστά μας και καλό θα είναι να είναι αυτά τα ζητήματα των επερχόμενων ευρωεκλογών και όχι η μικροπολιτική και ο εκβιασμός του πολιτικού χρόνου που μόνο κακό μπορεί να κάνει σε οικονομίες όπως η ελληνική.