Μηνάς Τσαμόπουλος

Έχουν πάρει το παιχνίδι επάνω τους και   κόντρα  στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν,  δίνουν τη μάχη τους. Και η λύση είναι η εξωστρέφεια. Κάνουν επαφές και πουλάνε στο εξωτερικό το εμπόρευμά τους. Έχουν βέβαια να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη στρέβλωση ότι  ελληνικό προϊόν είναι  «εφάμιλλο» του κινέζικου οπότε …μην αγγίζετε. Δίνουν τον αγώνα τους όμως με συνέπεια και  κόντρα στα φαντάσματα του παρελθόντος, την προχειρότητα και την κουτοπονηριά του πώς να ρίξουμε τον απέναντι στις συμφωνίες.

Επιπλέον έρχονται αντιμέτωποι και με  τη διστακτικότητα των ξένων για το αν θα μπορέσει μία ελληνική εταιρεία να  υποστηρίξει το προϊόν της και μετά την πώλησή του  και να  παρέχει όλα όσα  χρειάζονται. Και  η δυσπιστία οφείλεται στο ρευστό οικονομικό περιβάλλον  στην Ελλάδα. Προσπαθούν να πείσουν οι ελληνικές εταιρείες  ότι σε κάθε περίπτωση  εκείνες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να παράγουν το προϊόν τους τροφοδοτώντας την  αγορά του εξωτερικού.

Έχουν να αντιμετωπίσουν και  την έλλειψη χρηματοδότησης  στις επενδύσεις που θέλουν να κάνουν για να ανταγωνιστούν τους ξένους. Και όμως επιμένουν, παλεύουν, κατεβάζουν ιδέες ώστε να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τους άλλους.

Αποδέχονται ότι πρέπει να καταβάλλουν και καταβάλλουν, την τριπλάσια προσπάθεια από ό,τι ένας συνάδελφός τους από το εξωτερικό για να πείσουν τον υποψήφιο πελάτη να αγοράσει το προϊόν τους ακόμα και αν αυτό είναι πολύ καλύτερης ποιότητας από το ξένο.

  Υπάρχει για παράδειγμα εταιρεία που αναγκάστηκε να συνεργαστεί με μία γερμανική. Μόλις έβαλε πάνω στο προϊόν της  τη στάμπα ότι είναι  γερμανικό αυξήθηκαν κατακόρυφα οι πωλήσεις. Είναι ακριβώς  το ίδιο προϊόν που πριν, ως ελληνικό, δεν μπορούσαν να πουλήσουν.

Υπάρχουν έλληνες , κυρίως της νέας γενιάς που το έχουν πάρει εγωϊστικά και προσπαθούν. Και όπως έλεγαν οι Επικοί ποιητές  «μια επίμονη σταγόνα νερού ανοίγει τρύπα σε πέτρα» ή όπως διατράνωνε  ο Τσώρτσιλ «η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία. Αυτό που μετράει είναι το κουράγιο να συνεχίζεις».

 Και υπάρχουν έλληνες που συνεχίζουν χωρίς να  περιμένουν  μοιρολατρικά να τους βοηθήσει το κράτος. Γιατί αυτή η κρατικοδίαιτη οικονομία μέσα στην οποία αναπτύχθηκε και ο ιδιωτικός τομέας, μας έφερε σε αυτά τα χάλια.

Ο έλληνας έχει αποδείξει ότι διαθέτει τις δυνατότητες και την καπατσοσύνη  όχι μόνο να επιβιώνει αλλά και να διακρίνεται στον ελεύθερο ανταγωνισμό όσο σκληρός και αν είναι.

Μόνο που για να ξετυλίξει τις αρετές του αυτές πρέπει να βγει έξω από τα σύνορα. Όσο είναι εντός λες και αποχαυνώνεται, λες και αφήνεται στην ευκολία και στην προστασία που του παρέχει  ο κρατικός μηχανισμός. Ένας κρατικός μηχανισμός ο οποίος παρά τα οικονομικά του χάλια δεν αφήνει κανέναν να ξεφύγει από αυτόν. Σαν μία μαύρη τρύπα τους ρουφάει όλους μέσα στο σκοτάδι. Γιατί είχε μάθει να είναι  ο απόλυτος κυρίαρχος, να μοιράζει το παιχνίδι. Όλα δημόσιο…  με την ευρύτερη έννοια.