Μηνάς Τσαμόπουλος

Και  αναφερόμαστε  σε ένα άθλημα το οποίο   στην Ελλάδα παίζεται ουσιαστικά από δύο ομάδες, τους αιώνιους, ενώ οι άλλοι απέχουν παρασάγγες, σε ένα άθλημα που δεν υπάρχει ο έντονος ανταγωνισμός  καθ’ όλη τη διάρκειά του, παρά μόνο στα ντέρμπι.

Δεν υπάρχει με αυτή την έννοια προοπτική για τους νέους καλαθοσφαιριστές να παίξουν σε υψηλά επίπεδο στην Ελλάδα. Πόσους να απορροφήσουν οι δύο μεγάλες ΚΑΕ. Κάποιοι φεύγουν στο εξωτερικά και οι άλλοι δίνουν τον αγώνα τους σε ομάδες που βρίσκονται σε άλλες ζώνες δυναμικότητας από τους αιώνιους.

Και όμως ο κόσμος το παρακολουθεί και τα παιδιά στρέφονται προς αυτό. Υπάρχει μία συνεχή ροή.

Η ομάδα Νέων έχει και  τους παίκτες που ξεχωρίζουν όπως ο Αντετοκούνμπο, ο  Μποχωρίδη  Παπαπέτρου. Όμως εκείνο το στοιχείο που  κυριαρχεί είναι η ομαδικότητα. Τα επιμέρους χαρακτηριστικά κάθε παίκτη και το ταλέντο του είναι πινελιές στη συνολική εικόνα. Και αυτό γιατί όλοι παίζουν για τα σύνολο και όχι για την …πάρτη τους. Ο ένας καλύπτει τα λάθη του άλλου  με αυταπάρνηση θυμίζοντας σπαρτιατική φάλαγγα όπου ο επόμενος μαχητής κάλυπτε τον μπροστινό που έπεφτε στη μάχη.

Υπάρχει μία κοινή φιλοσοφία  και τρόπος παιχνιδιού στις μικρές κατηγορίες που στόχο έχει να στείλει  παίκτες στη μεγάλη ομάδα οι οποίοι θα  ενσωματωθούν αμέσως.  Τα παιδιά  στις μικρές εθνικές έχουν το πνεύμα το νικητή και δεν  εγκαταλείπουν κανένα παιχνίδι. Γιατί τους έχουν εμφυσήσει τη φιλοσοφία ότι « ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που εγκαταλείπει τη μάχη.

Στον προημιτελικό κόντρα στην Ισπανία, την Παρασκευή, οι διεθνείς θα πρέπει να ξεπεράσουν την πίκρα από την ήττα στο τελευταίο παιχνίδι από τους Τούρκους και απέναντι σε μία πολύ δυνατή ομάδα να  βροντοφωνάξουν παρών. Θα είναι το σημαντικότερο παιχνίδι τους στο τουρνουά μέχρι το επόμενο που έλεγε και ο μεγάλος Νικ Γκάλης.