Κωστής Πλάντζος

Είκοσι μόλις ημέρες πριν τις εκλογές, με μία από τις τελευταίες –πιθανότατα- υπογραφές του ως υπουργός Οικονομικών, ο κύριος Φίλιππος Σαχινίδης  «προάγει» μία νυχτοφύλακα υποχρεωτικής εκπαίδευσης που εργάζεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, σε θέση υπαλλήλου δημοσιονομικού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στη Διεύθυνση Ελέγχου των συγχρηματοδοτούμενων κοινοτικών προγραμμάτων.

Αν και δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια παρατυπία (η διαδικασία προβλέπεται από τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα), εντύπωση προκαλεί η σπουδή με την οποία προωθήθηκε προς έγκριση με την υπογραφή του υπουργού μια τέτοια απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου που έκρινε πως πληρούνται οι προϋποθέσεις.

Την ίδια ώρα, για παράδειγμα, η ΠΟΕ-ΟΤΑ απειλούσε να τινάξει στον αέρα την διεξαγωγή των εκλογών, επειδή καθυστερούσε να υπογραφεί η υπουργική απόφαση που καθορίζει το ύψος της εκλογικής αποζημίωσης και το ποιοι υπάλληλοι την δικαιούνται.  Η απόφαση για την νυχτοφύλακα όμως εγκρίθηκε τις ημέρες του Πάσχα (10/4/2012), αμέσως μετά την έγκριση που έδωσε το υπηρεσιακό συμβούλιο που εξέτασε το θέμα της (30/3/2012).
Προφανώς στο υπουργείο Οικονομικών έκριναν πως η υπογραφή της μετάταξης της υπαλλήλου από θέση νυχτοφύλακα ΥΕ σε δημοσιονομικού ΔΕ ήταν «τυπική υπόθεση», πλήρως νομότυπη και δεν προσκρούει στις απαγορεύσεις για τις τοποθετήσεις υπαλλήλων την προεκλογική περίοδο.

Το σκανδαλώδες όμως της υπόθεσης είναι πώς οι κυβερνήσεις επιτρέπουν ακόμα σε όσους έχει ήδη προσληφθεί σε θέση μονίμου στο δημόσιο, σε συγκεκριμένο όμως πόστο και με συγκεκριμένα προσόντα και αμοιβές, να μπορεί να καταλαμβάνει ανώτερη θέση, επικαλούμενος «νεότερα δεδομένα» και «τυπικά προσόντα» που δεν είχαν όταν επελέγησαν για τη θέση που κατέχουν –και που πιθανότατα δεν θα μπορούσαν με αυτά να καταλάβουν ανώτερη θέση όταν αυτή θα είχε προκηρυχθεί.
 
Η απόφαση μάλιστα του κ.Σαχινίδη αναφέρει  πως η εν λόγω υπάλληλος «μεταφέρει» τη θέση της που, όπως όλα δείχνουν, αφαιρείται από τους νυχτοφύλακες που έχει ανάγκη (;) η υπηρεσία.

Αν και κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση να προσπαθεί κάποιος να ανελιχθεί προσωπικά και επαγγελματικά, μοχθώντας και σπουδάζοντας σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και μετά που έχει προσληφθεί στο δημόσιο, τίθεται θέμα αξιοκρατίας και ισονομίας απέναντι σε χιλιάδες προσοντούχους που πέρασαν «από σαράντα κύματα» διεκδικώντας «μιαν θέση στον ήλιο» του δημοσίου (πχ πολιτικά ρουσφέτια και μπιλιετάκια διορισμών, επιτυχόντες διαγωνισμών του ΑΣΕΠ που δεν προσλαμβάνονταν, πάγωμα προσλήψεων στο Δημόσιο), αλλά και για υπαλλήλους καριέρας που εργάζονται μεν ήδη στο δημόσιο, αλλά το πολιτικό και δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο δεν τους επιτρέπει να κάνουν την καριέρα που θα ήθελαν (κατάργηση της αξιολόγησης, «ψυγείο» για υπαλλήλους που έκαναν με ζήλο τη δουλειά τους, δυσμενείς μεταθέσεις για «ενοχλητικούς», έξοδος υπαλλήλων λόγω εφεδρείας, «καπέλωμα» από ημετέρους και εκλεκτούς των υπουργών στις υπηρεσίες κλπ).

Αντιλαμβανόμενο τους λόγους αυτούς μάλιστα, το ίδιο το πολιτικό σύστημα προσπάθησε να βάλει φρένο στην φάμπρικα με τους «διορισμούς από το παράθυρο», βάζοντας σαν όρο κατά την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον πως, αν κάποιος επιχειρήσει να διοριστεί στο δημόσιο πχ ως υπάλληλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ είχε στην κατοχή του ήδη (ή υπολόγιζε πως σύντομα θα αποκτούσε) και ανώτερο πτυχίο (πχ ΑΕΙ ή ΤΕΙ), τότε δεν θα του επιτρέπετο –πονηρά σκεπτόμενος- να το «εξαργυρώσει» εκ των υστέρων, αλλά θα παρέμενε «καθηλωμένος στο» πόστο και το μισθολογικό καθεστώς για το ζήτησε να διοριστεί και τελικώς επελέγη από την ελληνική δημόσια διοίκηση. 

Έτσι επιβάλλεται τυπικά να διαγωνιστεί κάποιος με ομότιμους αντιπάλους, για να διεκδικήσει την θέση που επιθυμεί, και όχι να επιζητά καλύτερη θέση αφού «τρυπώσει», εμφανίζοντας εκ των υστέρων τα επιπλέον προσόντα του.
Το ζήτημα λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς πως ακόμα και στις εφορίες όπου καθαρίστριες έχουν αναλάβει ρόλο να πρωτοκολλούν έγγραφα και να εξυπηρετούν τους φορολογούμενους, δεν μπορούν να διεκδικήσουν πια επιδόματα και προνόμια που απολάμβαναν παλαιότερα μαζί με τους συναδέλφους τους. Αντιθέτως όμως, πχ μία νυχτοφύλακας που φύλασσε τα βράδια άδεια κτίρια και ενδεχομένως διάβαζε ή σπούδαζε στον ελεύθερο χρόνο που η υπηρεσία της πρόσφερε, μπορεί να καταλάβει μια θέση στο κρίσιμο πόστο της διοίκησης και του ελέγχου  των συγχρηματοδοτούμενων από την ΕΕ προγραμμάτων –τα οποία πάντως ούτως ή άλλως καρκινοβατούν ή πάνε χαμένα εδώ και πολλές δεκαετίες.