Κώστας Τσαούσης

Πρόκειται για μια ερώτηση που μια γυναίκα βουλευτής απευθύνει στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου στον αρμόδιο υπουργό. Eρωτά η βουλευτής σχετικά: «Η ζυθοποιία αποτελεί έναν από τους δυναμικότερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Συνεισφέρει ετησίως έσοδα 1,9 δισ. στο Δημόσιο, συντηρεί 2000 θέσεις εργασίας και δημιουργεί νέα προστιθέμενη αξία 500.000.000 ευρώ το χρόνο.

Παρά τη γενική υπερφορολόγηση που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση, οι Έλληνες ζυθοποιοί συνεχίζουν να επιχειρούν και να δημιουργούν ποιοτικά προϊόντα, με υψηλό εξαγωγικό δείκτη.
Όμως το Υπουργείο απαγορεύει στη ζυθοποιία να κάνει χρήση ελληνικών φρούτων στην παραγωγή μπίρας, καθώς και να παράγει και να εμφιαλώνει ποτά από ζύμωση, όπως ο μηλίτης.

Αυτή η αναχρονιστική και παράλογη διάταξη ισχύει από το 1922 και ουσιαστικά επιβάλλει τη χρήση αποκλειστικά εισαγόμενων φρούτων, καθώς και την εισαγωγή ποτών ζύμωσης.
Στην ουσία, η απραξία του Υπουργείου και η αδιαφορία του να αλλάξει αυτή την παρωχημένη πολιτική, εμποδίζει την ανάπτυξη της ελληνικής ζυθοποιίας, καταδικάζει περαιτέρω την ελληνική παραγωγή φρούτων και, φυσικά, δυσχεραίνει τη διατήρηση ή αύξηση των θέσεων εργασίας στις ζυθοποιίες, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο για την ελληνική οικονομία.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

Υπάρχει σχεδιασμός για την κατάργηση του Ν. 2963/1922 που απαγορεύει στην ελληνική ζυθοποιία τη χρήση ελληνικών φρούτων στην παραγωγή μπίρας και την παραγωγή ποτών από ζύμωση;

Η ερωτώσα βουλευτής».

Συγκράτησα δύο στοιχεία και τα αναφέρω ξανά: Ο νόμος που απαγορεύει στην εγχώρια ζυθοποιία την χρήση ελληνικών φρούτων κλπ είναι εν ισχύει από το 1922 – έτος που έχει περάσει στην Ιστορία ως το έτος της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το δεύτερο στοιχείο είναι οικονομικό. Το αναφέρει η ερωτώσα βουλευτής. Η εγχώρια ζυθοποιία – ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας και μεγέθους- συνεισφέρει ετησίως έσοδα 1,9 δισ. στο Δημόσιο, συντηρεί 2000 θέσεις εργασίας και δημιουργεί νέα προστιθέμενη αξία 500.000.000 ευρώ το χρόνο.

Ας πάμε στα ονόματα. Η ερωτώσα βουλευτής – για την οποία δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις- είναι η Ντόρα Μπακογιάννη. Ο υπουργός που οφείλει να απαντήσει είναι ο Δήμος Παπαδημητρίου, ο της Οικονομίας και Ανάπτυξης.

Πέρα από τα ονόματα- αν και η ενασχόληση της Ντόρας Μπακογιάννη με ένα υπαρκτό ζήτημα της πραγματικής οικονομίας σε ένα κλάδο ιδιαίτερου δυναμισμού έχει την σημασία και την αξία του- δύο επιπλέον στοιχεία είναι χρήσιμο να καταγραφούν εδώ. Πριν από μήνες σε μια εκδήλωση για την ελληνική παραγωγή που οργάνωσε στην Αθήνα το Ποτάμι παρουσία και του Σταύρου Θεοδωράκη ένας επίμονος ζυθοποιός από την Εύβοια ο Σοφοκλής Παναγιώτου είχε αναφερθεί σε αυτού του τύπου τις απαγορεύσεις. Μάλιστα, είχε μιλήσει χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα από την περιοχή του, την Κύμη που φημίζεται για τα σύκα της. Ο ίδιος είχε βάλει σκοπό να φτιάξει μια μπύρα αξιοποιώντας αυτόν τον τοπικό θησαυρό. Από τότε μέχρι και την στιγμή που η Ντόρα Μπακογιάννη φέρνει το θέμα στην Βουλή δεν είχε γίνει κάτι...

Λεπτομέρειες θα πείτε. Μπορεί. Αλλά, λεπτομέρειες μιας πραγματικότητας που ζει και βιώνει η ελληνική δρώσα παραγωγή μακριά από το περιστύλιο της Βουλής, τα καφέ της Κολωνακίου και την «Αίθουσα Σύνταξης» της κυβερνητικής ΕΡΤ.