Κλεοπάτρα Κοντονίκα

Πολλοί μηχανικοί που βρέθηκαν χωρίς δουλειές λόγω κρίσης και παγώματος της οικοδομής, προσανατολίστηκαν στην προώθηση των προγραμμάτων αυτών, τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα όσο και στην περιφέρεια.

Στην περιφέρεια, σε πολλά χωριά λίγο πολύ είναι γνωστός ο τρόπος που έφτιαχναν οι κάτοικοι τα σπίτια τους. Λίγο - λίγο, με προσθήκες δωμάτιο – δωμάτιο, με τσίγκους που κάποια στιγμή έγιναν κεραμίδια κλπ Αλλά και στις πόλεις, ιδιοκτήτες κατοικιών μεγάλης παλαιότητας που χρειάζονται επισκευή ή ανακαίνιση, έχουν τη δυνατότητα να αναβαθμίσουν τα ακίνητά τους και την ποιότητα ζωής τους, τοποθετώντας νέα παράθυρα, συστήματα θέρμανσης, κατασκευές θερμο-ηχομόνωσης, νέες στέγες αλλάζοντας κεραμίδια και μια σειρά παρεμβάσεων δύσκολων και κυρίως κοστοβόρων. Το εν λόγω πρόγραμμα του ΕΣΠΑ ανάλογα με το εισόδημα επιδοτεί έως και το 70% των παρεμβάσεων που απαιτούνται, ενώ το υπόλοιπο καλύπτεται μέσω χαμηλότοκου δανεισμού.
 
Με τον τρόπο αυτό, κάτι κινείται στις τράπεζες, ενώ προωθείται και η απορρόφηση κοινοτικών πόρων.
 
Για να διασφαλισθεί η διαφάνεια και να αποφευχθούν άλλους είδους συναλλαγές, ο δικαιούχος του προγράμματος δεν παίρνει στα χέρια του χρήματα. Η καταβολή των χρημάτων γίνεται μέσω τραπέζης απευθείας στους τεχνικούς και τις εταιρείες που αναλαμβάνουν την υλοποίηση του έργου, με την κατάθεση των αναγκαίων παραστατικών. Καταθέτει το τιμολόγιο για τα παράθυρα αυτός που τα τοποθετεί και πληρώνεται.
 
Κι έτσι, βλέπει κανείς σε μερικά χωριά, οργασμό οικοδομικών και άλλων έργων στα σπίτια. Σκεπές ξαναφτιάχνονται, ηλιακοί θερμοσίφωνες λαμποκοπούν στις στέγες, λέβητες καυσοξύλων αντικαθιστούν το ακριβό πετρέλαιο, ολοκαίνουργια παραθυρόφυλλα αλλάζουν την όψη των σπιτιών και η εικόνα παραπέμπει σε εποχές ευμάρειας και δημιουργίας.
 
Ωραία όλα αυτά και καλώς καμωμένα. Έλα όμως που ως γνήσιοι νεοέλληνες ψάχνουμε να βρούμε πώς θα τσιμπήσουμε το κάτι τις, το παραπάνω, το «μαύρο» διότι «η κρίση μας έχει γονατίσει και τόσα χρόνια δεν έχουμε δουλειά» και τα λοιπά και τα λοιπά.
Κάπως έτσι, οι επαγγελματίες που τόσοα χρόνια λόγω κρίσης γονάτισαν, θεώρησαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να ξαναγυρίσουν στις παλιές καλές εποχές.

 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αγορά και τοποθέτηση ηλιακού θερμοσίφωνα. Η αγορά ενός «καλού» σύγχρονου ηλιακού θερμοσίφωνα κυμαίνεται μεταξύ 700 – 900 ευρώ. Η τοποθέτηση χρεώνεται επιπλέον και μέχρις ενός σημείου καλύπτεται από το επιδοτούμενο πρόγραμμα. Τι κάνουν λοιπόν οι καλοί επαγγελματίες;
 
Θα σας μεταφέρω τη στιχομυθία μεταξύ πελάτη – εμπόρου για να καταλάβετε:
 
Πελάτης: ενδιαφέρομαι για έναν ηλιακό θερμοσίφωνα

Έμπορος: μάλιστα., έχουμε με 500 ευρώ, με 700 ευρώ κι έχουμε κι αυτούς τους σούπερ με 900 ευρώ.

Πελάτης: Η τοποθέτηση είναι στην τιμή;

Έμπορος: Όχι η τοποθέτηση είναι 300 ευρώ επιπλέον.

Πελάτης: Ωραία, έχω ενταχθεί στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ και θέλω να προχωρήσω στην αγορά

Έμπορος: Α, αν είναι από το ΕΣΠΑ, τότε η τοποθέτηση θα πάει στα 500 ευρώ

Πελάτης: Μα μου είπατε 300 ευρώ

Έμπορος: 300 ευρώ θα χρεώσουμε στο πρόγραμμα. Τα 200 ευρώ είναι δικά σας. Τόσα θα γλυτώσετε, δεν μπορείτε να δώσετε 200 ευρώ;
 
Εννοείται ότι τα 200 ευρώ θα είναι μαύρα, δεν θα κοπεί παραστατικό και θα πάνε στην τσέπη του εμπόρου.
 
Παρεμφερής, εταιρεία αυτή τη φορά από τις γνωστές στην αγορά, δεν αναλαμβάνει καν εργασία που υπάγεται στο επιδοτούμενο πρόγραμμα και προτείνει στον πελάτη να του κάνει έκπτωση και να του δώσει μικρότερη απόδειξη. Δηλαδή, με την έκπτωση και με μικρότερης αξίας απόδειξη, η εταιρεία σίγουρα έχει υπολογίσει το κέρδος της και γλυτώνει φόρους, ενώ αν αναλάβει τη δουλειά μέσω του προγράμματος θα φορολογηθεί στο ακέραιο με βάση τα τιμολόγια που θα προσκομίσει.
 
Με την φοροδιαφυγή να πατάσσεται καθημερινά, με τον κ. Θεοχάρη πνιγμένο στις εγκυκλίους του, με τον κ. Χατζηδάκη να ρυθμίζει την αγορά προς όφελος του καταναλωτή, ο έμπορος μόλις δει πελάτη τον θεωρεί εξ ορισμού καρόϊδο και τα κορόιδα περιμένουν την ανάπτυξη.