Γρηγόρης Τζιοβάρας

«Διότι και τα δύο δεν μπορεί να συμβαίνουν», απεφάνθη η Όλγα Γεροβασίλη με τη γνωστή αμετροεπή επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τον πυρήνα των ανθρώπων που στελεχώνουν τους τελευταίους 15 μήνες το Μέγαρο Μαξίμου. Ανθρώπους, οι οποίοι μέσα στα περίκλειστα «τείχη» στα οποία ζουν φαίνεται να αγνοούν την πραγματικότητα που διαμορφώνεται πίσω από τα αστυνομικά οχήματα που προστατεύουν το πρωθυπουργικό γραφείο.

Αν η κυρία εκπρόσωπος και οι υποβολείς της είχαν στοιχειώδη επαφή με όσα συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία δεν θα έθεταν τέτοια υποτιθέμενα διλήμματα. Θα είχαν αντιληφθεί ότι η πεποίθηση όλο και περισσότερων Ελλήνων είναι, πλέον, ότι και «ναι σε όλα» θα συνεχίσουν να λένε και, εν τέλει, θα οδηγήσουν τη χώρα στα βράχια.

Μόνο στη δημοσκόπηση που δημοσίευσε η «Αυγή» την περασμένη Κυριακή να είχαν ρίξει μια ματιά θα καταλάβαιναν. Και ποια είναι τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Και, πολύ περισσότερο, που οδηγούν τη χώρα. Να θυμίσω, εν τάχει, τα ευρήματα της έρευνας που έκανε η Public Issue; Το 88% των πολιτών θεωρούν ότι τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν σε λάθος κατεύθυνση, έναντι του 7% που πιστεύει το αντίθετο.

Ακόμη ηχηρότερος, όμως, είναι ο κόλαφος που δέχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από τις απαντήσεις που δίνουν οι συμμετέχοντες στην έρευνα για τη θέση της χώρας στον κόσμο, σε σύγκριση μ΄ έναν χρόνο πριν. Το 65% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι έγινε πιο αδύνατη, το 30% ότι παρέμεινε ίδια και μόλις στο 5% φθάνουν όσοι πιστεύουν ότι έγινε πιο ισχυρή, καταπίνοντας το παραμύθι της δήθεν «περήφανης διαπραγμάτευσης».

Μπήκα στον κόπο και αναζήτησα την ανάλογη έρευνα που είχε διενεργήσει η ίδια εταιρία πριν ακριβώς ένα χρόνο και είχε επίσης δημοσιευτεί στην «Αυγή». Το 63% των ερωτηθέντων δήλωνε ότι ενέκρινε τους χειρισμούς της κυβέρνησης για το ζήτημα του χρέους, ενώ στο 82% έφθαναν οι πολίτες που εξέφραζαν «αίσθημα εθνικής περηφάνιας».

Να το δούμε και με τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών; Πέρυσι τέτοια εποχή, ο Αλέξης Τσίπρας απολάμβανε μιας πρωτοφανούς δημοφιλίας: το 78% των πολιτών είχαν θετική γνώμη για το πρόσωπο του και μόλις το 20% είχε αρνητική. Για τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά οι όροι ήταν σχεδόν αντεστραμένοι: το 70% είχε αρνητική γνώμη και το 28% θετική. Ενώ και στη λεγόμενη καταλληλότητα για την πρωθυπουργία η απόσταση υπήρξε εξίσου χαώδης υπέρ του νέου ενοίκου του Μαξίμου: 62% συγκέντρωνε ο κ. Τσίπρας, 20% ο κ. Σαμαράς.

Ένα χρόνο αργότερα, τίποτε δεν είναι ίδιο, κυρίως επειδή η εικόνα του κ. Τσίπρα έχει καταρρεύσει στα μάτια των πολιτών. Οι θετικές γνώμες στο πρόσωπό του είναι λιγότερες και από εκείνες που είχε πέρυσι ο κ. Σαμαράς, καθώς φθάνουν στο 25%, ενώ οι αρνητικές εκτοξεύονται στο 73%. Αντιθέτως, ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης επιτυγχάνει κάτι που ίσως κανείς προκάτοχος του δεν κατάφερε σε τόσο σύντομο χρόνο. Όχι μόνον αναδεικνύεται σε δημοφιλέστερο πολιτικό αρχηγό με 43% θετικές γνώμες (στο 54% οι αρνητικές), αλλά προπορεύεται στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία με 38% έναντι 24% του κ. Τσίπρα.

Υπό άλλες –κανονικές- συνθήκες, η δημοσκόπηση που είδε το φως στην «Αυγή» και όχι σε κάποια, κατά τον Κατρούγκαλο, «ναυαρχίδα του κιτρινισμού» ή σε ένα από, σύμφωνα με τον Πολλάκη, «βοθροκάναλα της διαπλοκής», που θέλει να κλείσει η κυβέρνηση, θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό. Ο τόσο άγρια αποδοκιμαστέος από την κοινή γνώμη πρωθυπουργός θα προσπαθούσε να βρει τι έφταιξε και οι συνεργάτες του θα του έκαναν εισηγήσεις περί του πρακτέου.

Φεύ, όμως! Χωρίς αιδώ, υφίστανται τη μια ταπείνωση μετά την άλλη, αγνοώντας ότι οι πάντες, εντός και –κυρίως- εκτός Ελλάδος έχουν προεξοφλήσει ότι, προκειμένου να διατηρήσουν τις καρέκλες τους, είναι διατεθειμένοι να υπογράψουν τα πάντα. Τα τρικ της «δραματοποίησης» στα οποία καταφεύγουν κάθε φορά που ετοιμάζονται να κάνουν την επόμενη κωλοτούμπα (μαζεύουν τα αποθεματικά, διαρρέουν ότι τηλεφωνούν στους πάντες για να δείξουν ότι τάχατες διαπραγματεύονται, κ.ο.κ.), έχουν πλέον γίνει τόσο προβλέψιμα, που δεν εντυπωσιάζουν κανέναν.

Είναι τόσο εθισμένοι με την εμμονική προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας τους που αδυνατούν να αντιληφθούν ότι ακόμη κι εκείνοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που –εν είδει «καλού μπάτσου»- συνεχίζουν να δείχνουν συγκαταβατικοί, τηρούν αυτή τη στάση μέχρις ότου επέλθει η πλήρης παράδοση η οποία δεν θα αργήσει. Όπως κι εμείς, άλλωστε, το έργο το έχουν ξαναδεί κι εκείνοι. Και μπορεί από το καστ που πρωταγωνιστεί στο φετινό σίκουελ της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης να λείπει ο παράγων Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά αυτό κάνει μάλλον πιο προβλέψιμη την κατάληξη.

Έτσι, αντί να καλέσουν σε εθνική πανστρατιά για να κλείσει άμεσα και επιτυχώς η αξιολόγηση, ώστε να μην «καούμε», όπως οι ίδιοι προειδοποίησαν ότι θα συμβεί με την καθυστέρηση που έφθασε και πάλι την κατάσταση της χώρας στο μη περαιτέρω, υποκύπτουν στους ξένους, υβρίζοντας την αντιπολίτευση. Και το μόνο που, εν τέλει, επιτυγχάνουν είναι να φέρνουν πιο κοντά το τέλος τους.