Γρηγόρης Τζιοβάρας

Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί με την τηλεθέαση της δημόσιας τηλεόρασης που «πάτωσε» όταν προ μηνός είχε προσκεκλημένο στo studio των ειδήσεων της τον πρωθυπουργό.

Η απήχηση που έχουν τα –«φιλικά» του, κατά βάση, αφού επιλέγονται από τον ίδιο- μέσα ενημέρωσης, στα οποία μιλάει ο κ. Τσίπρας, αποτελεί σίγουρα ένα αντικειμενικό, έστω κι αν θεωρηθεί ενδεικτικό, μέτρο για το ενδιαφέρον που προκαλούν στην κοινή γνώμη τα όσα λέει.

Μέχρι πριν από λίγους μήνες και μόνον ο ψίθυρος ότι το «δείνα» μέσο –έντυπο ή ηλεκτρονικό- θα κυκλοφορούσε με πρωθυπουργική συνέντευξη στη δημοσιογραφική «πιάτσα» προκαλούσε συναγερμό. Όλοι οι ασχολούμενοι με το πολιτικό ρεπορτάζ βρισκόμαστε σε εγρήγορση, πασχίζοντας να πληροφορηθούμε την πιθανολογούμενη σπουδαία «είδηση» που μπορούσε να εκμαιεύσει ο «τυχερός» συνάδελφός μας ο οποίος θα είχε την ευκαιρία να θέτει τα ερωτήματα.
Όλα αυτά, όμως, πλέον φαίνεται να είναι παρελθόν. Στον επαγγελματικό μας περίγυρο μια συνέντευξη με πολιτικούς όπως ο κ. Τσίπρας, η οποία γίνεται με συγκεκριμένους όρους και κανόνες –να έχει, π.χ., ορισμένα ερωτήματα και να φιλοξενείται ως βασικό θέμα, ακόμη και όταν δεν λέει «τίποτα»-, έχει πάψει να θεωρείται επιτυχία, στο βαθμό, βεβαίως που κάποιος συνδέει την επιτυχία με την ανταπόκριση της κοινής γνώμης.

Όσο λοιπόν και αν με επικοινωνιακά προπετάσματα καπνού που υψώνουν οι κυβερνητικοί μηχανισμοί απροκάλυπτης προπαγάνδας και οι «συμμαχικές» τους δυνάμεις, είναι σαφές ότι οι επιπτώσεις από τις πελώριες διαψεύσεις στις οποίες οδηγούνται τα τερατώδη ψέματα, με τα οποία φλόμωσαν τον ελληνικό λαό, αρχίζουν να γίνονται ηχηρά αισθητές.

Ακόμη και αν σε αυτή τη φάση, η οποία -μην ξεχνάμε- απέχει μόλις εκατό και κάτι μέρες από την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Σεπτεμβρίου, εκδηλώνονται με την αποστροφή του κόσμου προς τα όσα λέει ο πρωθυπουργός, τα μηνύματα ότι η διάθεση της ελληνικής κοινωνίας έχει αρχίσει να αλλάζει είναι πολύ περισσότερα.

Είναι μηνύματα κατάρρευσης της εικόνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που δεν περιορίζονται φυσικά μόνον στις δημοσκοπήσεις, τις οποίες, αίφνης, έπαψαν να τις επικαλούνται εκείνοι που τις είχαν θεοποιήσει στο παρελθόν, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να γίνονται πρωτοσέλιδες επισημάνσεις για το… άθροισμα της δύναμης των δύο μεγαλύτερων κομμάτων –του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή και της ακέφαλης ΝΔ- με στόχο να αποκρυβεί ότι πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του περασμένου Σεπτεμβρίου έχουν άρει την εμπιστοσύνη τους από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Ισχυρά επίσης είναι τα μηνύματα που εκπέμπονται με τις προληπτικές επιθέσεις που εξαπολύουν φιλοκυβερνητικά έντυπα στους βουλευτές της συμπολίτευσης με το φοβερό και τρομερό επιχείρημα, που χρησιμοποίησε αρθρογράφος της «Αυγής», ότι «από την ώρα που η Αριστερά ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όφειλαν όλοι να ξέρουν ότι έρχονται και εγκαύματα»...

Είναι περισσότερο από προφανές ότι τα ψέματα δεν αντέχουν πια. Όσα non paper και αν εκδοθούν από το Μαξίμου με παραπλανητικά παραδείγματα για τις συντάξεις που θα… αυξηθούν ενώ η συνταξιοδοτική δαπάνη θα μειώνεται κατά 1,8 δισ. ευρώ, η κοροϊδία δεν μπορεί να διαρκέσει εσαεί. Ήδη ακούγονται οι τριγμοί από την  κατάρρευση η οποία έχει ξεκινήσει. Και χωρίς καν να έχει διαμορφωθεί –εξαιτίας και της εκκρεμότητας με την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας που ευτυχώς τελειώνει την Κυριακή- στοιχειωδώς αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Εδώ, ωστόσο, που έφθασαν τα πράγματα, είναι πολύ κρίσιμος ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Από τη μια, τα στελέχη της έχουν υποχρέωση και καθήκον να αποκαλύπτουν κάθε μέρα τη συνεχιζόμενη παραπλάνηση πως τάχα όλα αυτά που κάνουν οι κυβερνώντες είναι τα ελάχιστα δυνατά για τα οποία «πονάει», δήθεν, «η ψυχή τους», ενώ στην πραγματικότητα είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να μείνουν στις καρέκλες του.

Από την άλλη, όμως, θα πρέπει οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης να… ελπίζουν και να… εύχονται να μην καταρρεύσουν δια μιας και προτού προλάβουν να διανύσουν ολόκληρο τον μνημονιακό τους κύκλο. Το επικείμενο Ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, ο οποίος ανενδοίαστα δηλώνει ότι τάχατες δεν είναι πολιτικός –εκτός και αν αισθάνεται μόνον… «πολιτικάντης»-, όπως και τα επερχόμενα μέτρα για τους αγρότες και εν γένει για την αυξημένη φορολογία που αναγκαστικά θα επιβληθεί προκειμένου να καλυφθούν οι αστοχίες και η διεύρυνση του Δημοσίου, πρέπει να περάσουν με τη σφραγίδα των σημερινών κυβερνώντων.

Θα είναι, σε κάθε περίπτωση, μεγάλο δυστύχημα αν δεν αντέξουν και καταρρεύσουν προτού λάβουν (με ΠΝΠ ή πολυνομοσχέδιο – «σκούπα, αδιάφορο…) όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία έχουν συμφωνήσει με τους δανειστές. Έτσι κι αλλιώς, η ζημιά την οποία προκάλεσαν τον τελευταίο χρόνο που είναι στα πράγματα, είναι τόσο μεγάλη που μερικοί ακόμη υφεσιακοί μήνες δεν πρόκειται να αλλάξουν δραματικά τον ρου της κακής… μοίρας που μας επιφυλάσσει η πενταετής μνημονιακή μέγγενη.

Γι΄ αυτό οι προσεχείς εβδομάδες και οι επόμενοι μήνες μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικοί για την ολοσχερή διάλυση της συνεχιζόμενης εξαπάτησης που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Και το «κέρδος» από αυτή τη διαδικασία, δεν θα είναι μικρό. Ας μην το υποτιμάμε.