Γρηγόρης Τζιοβάρας

Χρειάζεται αναμφισβήτητα θάρρος για μια τέτοια παραδοχή και ειλικρινά δεν ξέρω πόσοι Έλληνες –και ενδεχομένως όχι μόνο- πολιτικοί είναι διατεθειμένοι να εξομολογηθούν με ειλικρίνεια τα αισθήματά τους και να τα μοιρασθούν με τους ανθρώπους από τους οποίους ζητούν την ψήφο τους.

Από την άλλη, δεν ξέρω και πόσοι ψηφοφόροι είναι έτοιμοι να ακούσουν και, πολύ περισσότερο, να αποδεχτούν έναν πολιτικό που νιώθει την ανάγκη να «αποκαλύπτεται» κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπροστά τους και να τους παρουσιάζει ωμή και χωρίς περιττά φτιασιδώματα την αλήθεια.

Καλώς ή κακώς, για την πλειονότητα των πολιτών το πετυχημένο πρότυπο είναι ο «ατσαλάκωτος» πολιτικός που φιλοτεχνεί το προφίλ του ακούραστου ανθρώπου, ο οποίος είναι έτοιμος ανά πάσα για τη μάχη, ανεξαρτήτως του αν αυτή την –οποιαδήποτε- μάχη τη δίνει μόνο στα λόγια και κυρίως όταν γράφουν οι τηλεοπτικές κάμερες.
 
Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πόσες φορές τα τελευταία χρόνια ακούσαμε υποσχέσεις από πολιτικούς ότι «το φετινό καλοκαίρι δεν πάμε διακοπές» ή ότι «ο τάδε ηγέτης έδωσε αυστηρές οδηγίες στους συνεργάτες του να μην απομακρυνθούν από τα γραφεία τους και να μείνουν… μακριά από τις παραλίες».

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ξεχειλίζει η υποκριτική ανειλικρίνεια που θέλει να μας πείσει ότι το πολιτικό προσωπικό δεν απαρτίζεται από κανονικούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη από ξεκούραση και διακοπές, αλλά αποτελείται από υπερανθρώπους διαφορετικούς από όλους εμάς και χωρίς… γήινες ανάγκες.

Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση για να μεταφέρω την -εκπληκτική- απάντηση που έλαβα πριν από μερικά χρόνια από υπουργό Παιδείας όταν τον ρώτησα γιατί δεν προβλέπει από τον Μάιο τους διορισμούς των αναπληρωτών εκπαιδευτικών ώστε να ξεκινούν χωρίς κενά τα σχολεία τον Σεπτέμβριο. «Ξέρεις, είχα χθες μέχρι τις 5 το πρωί τους αρμόδιους διευθυντές και συζητούσαμε τη λύση», μου είπε θεωρώντας ότι θα με εντυπωσίαζε με τον χρόνο που μου είπε ότι διέθετε για τα καθήκοντά του.

Δεν μπορούσα να ελέγξω αν μου έλεγε ή όχι την αλήθεια. Και δεν είχε κανένα νόημα να το κάνω. Στις 5 το πρωί, άλλωστε, πολλά πράγματα μπορεί να γίνουν. Αλλά κανένα πρόβλημα δεν είναι δυνατόν να λυθεί. Και μάλιστα από… ξενυχτισμένους διευθυντές. Φυσικά, δεν μου προκαλεί εντύπωση που τόσα χρόνια μετά το τόσο απλόζήτημα με τον έγκαιρο προγραμματισμό των διορισμών στα σχολεία δεν έχει βρει ακόμη τη λύση του και τα κενά καλύπτονται τον Δεκέμβριο.
Γι΄ αυτό προσωπικά προτιμάω τους πολιτικούς που μπορούν, όπως ο Μελανσόν, να λένε ευθαρσώς «βαρέθηκα και θέλω να κάνω ένα διάλλειμα…» από τους, δήθεν, ταγμένους στην… υπηρεσία του Έθνους που, στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να «μοιράσουν δύο γαϊδουριών άχυρο», είτε κάνουν –στα κρυφά, συνήθως- είτε όχι διακοπές.