Γρ. Νικολόπουλος

Αυτή η μικρή αγγελία θα ήταν η σωτηρία της χώρας, αλλά δυστυχώς είναι Πρωταπριλιά και είναι ψεύτικη. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι εδώ δεν απαιτούνται ούτε πολλές και βαθιές γνώσεις οικονομικών, ούτε ιδιαίτερες οικονομολογικές ικανότητες για να σωθεί το μαγαζί. Εδώ χρειάζονται μπακαλίστικα οικονομικά και μπακαλοτέφτερο για να δεις ότι ένα κι ένα κάνουν δύο. Πάρτε το θέμα της προληπτικής πιστωτικής γραμμής και της καθαρής εξόδου που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση. Κανονικά, θα έπρεπε να παρακαλάμε για να εξασφαλίσουμε την προληπτική πιστωτική γραμμή με τα χαμηλά επιτόκια αντί να κάνουμε τους δύσκολους. Ισως βέβαια κάνουμε τους δύσκολους γνωρίζοντας ότι ενδεχομένως οι δανειστές να μη μας τη δώσουν - αλλά δεν το λέμε. Είναι στο πλαίσιο της γνωστής παροιμίας «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».
 
Η αλήθεια είναι όμως ότι πολύ θα μας βόλευε να έχουμε το δικαίωμα άντλησης πολύ φθηνού χρήματος -μέσω της προληπτικής γραμμής- αν το χρειαζόμασταν, αντί να παρακαλάμε γονυπετείς τις αγορές, και αυτές να μη μας δανείζουν ή να μας δανείζουν πανάκριβα. Σήμερα όλες οι διεθνείς προβλέψεις μιλάνε για αύξηση των διεθνών επιτοκίων, κάτι που σημαίνει ότι αν τολμήσουμε να βγούμε στις αγορές, το κόστος που θα πληρώσουμε θα είναι υψηλότερο. Αντίθετα, η ύπαρξη μιας προληπτικής πιστωτικής γραμμής μάς εξασφαλίζει ότι αν τα επιτόκια που μας χρεώνουν οι αγορές είναι υψηλά, δεν δεχόμαστε τα δάνεια και χρηματοδοτούμε τις ανάγκες μας από την προληπτική γραμμή. Οι αγορές, γνωρίζοντας ότι έχουμε αυτή τη δυνατότητα φθηνότερου δανεισμού, θα μειώσουν τις απαιτήσεις τους και θα μας ζητήσουν χαμηλότερα επιτόκια.

Αυτό και μόνο θα μας εξυπηρετούσε σημαντικά. Το γιατί δεν το θέλει η κυβέρνηση είναι απλό: για λόγους εντυπωσιασμού, για να πει ότι βγήκε από τα μνημόνια και ότι ξανάφερε την εθνική ανεξαρτησία. Αυτό όμως θα είναι ένα μεγάλο ψέμα διότι μια εντελώς ανίσχυρη χώρα χωρίς παραγωγή, υπερδανεισμένη, με τεράστιο κόστος δημόσιου τομέα που συντηρείται μόνο με δανεικά και υπερφορολόγηση, πάντα θα είναι εξαρτημένη από τους δανειστές για να τη στηρίξουν. Αν δεν μας στηρίξουν θα πτωχεύσουμε - τόσο απλό είναι. Γι’ αυτό λέω ότι χρειάζεται ένας μπακάλης που μπορεί να καταλάβει το συμφέρον μας και να διαχειριστεί την κατάσταση με γνώμονα το οικονομικά βέλτιστο για τη χώρα και όχι με στόχο τη φιγούρα στο εγχώριο ακροατήριο, όπως κάνει η κυβέρνηση.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το θέμα στο οποίο η κυβέρνηση επιμένει να αγνοεί την πραγματικότητα. Είναι όλα τα θέματα. Θέλει να αγνοεί, για παράδειγμα, την πραγματικότητα ότι οι Τούρκοι συνέλαβαν δύο Ελληνες στρατιωτικούς και τους κρατάνε φυλακισμένους. Επιπλέον, ζητάει τη μεσολάβηση των ξένων, τους οποίους κατά τα άλλα βρίζει και θέλει να απαλλαγεί από τη στήριξή τους για να είναι «εθνικά ανεξάρτητη».
 
Επίσης, η κυβέρνηση θέλει να αγνοεί το γεγονός ότι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου μάς πετάει εκτός όλων των διεθνών οργανώσεων επειδή το κράτος δεν λειτουργεί ούτε καν στα ασήμαντα ποδοσφαιρικά ζητήματα. Εχουν και αυτά μεγάλο πολιτικό κόστος, βλέπετε, και γι’ αυτό δεν τολμά η κυβέρνηση να τα αντιμετωπίσει όπως πρέπει. Ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει τον «σύντροφο και φίλο» Ιβάν, ούτε και κανέναν άλλο. Για αυτό οι οπαδοί του Ολυμπιακού μπλοκάρουν για μια μέρα ολόκληρη τον Πειραιά και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού τον κόμβο Αλεξάνδρας - Κηφισίας. Γιατί δεν μπορούμε να πειράξουμε τα «παιδιά» που έχουν αγανακτήσει. Και γι’ αυτό όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να υποστούν απίστευτη ταλαιπωρία δυο-τρεις ώρες μπλοκαρισμένοι στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά επειδή η κυβέρνηση δεν θέλει να δημιουργήσει εχθρούς μεταξύ των «αγανακτισμένων» οπαδών. Και αυτά είναι λίγα από τα παραδείγματα -μόνο από τις ειδήσεις αυτής της εβδομάδας!- που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση προτιμά να αγνοεί την πραγματικότητα επειδή δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει.

Ετσι ξεκίνησε εξάλλου από την αρχή να κυβερνά, αγνοώντας την πραγματικότητα, ελπίζοντας σε θαύματα, πιστεύοντας σε ιδεοληψίες που κατεδαφίστηκαν. Αντιμετώπισε τις δυσκολίες με ψυχοφάρμακα και με φαντασιώσεις. Με το να αγνοεί όμως την πραγματικότητα και να εθελοτυφλεί, η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει τελικά να την αποφύγει. Η πραγματικότητα έχει αρχίσει και γίνεται τόσο σκληρή που δεν αντιμετωπίζεται πλέον ούτε με ψυχοφάρμακα, ούτε με ονειρώξεις. Θα μας χτυπήσει αλύπητα - και πρώτη την κυβέρνηση.