Γρ. Νικολόπουλος

Ας δούμε τρία θέματα: τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, τα μέτρα που ψηφίζει η Βουλή και τη συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων.

Οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται - και αυτό είναι καλό. Ανακεφαλαιοποιούνται, όμως, σε μηδενικές αξίες. Αυτό σημαίνει ότι το σύνολο της περιουσίας των παλιών μετόχων κυριολεκτικά εκμηδενίζεται. Οι τιμές των μετοχών αποτιμώνται σε υποδιαιρέσεις του λεπτού του ευρώ για τις οποίες δεν υπάρχει καν αντίστοιχο κέρμα! Με 666 μετοχές μιας τράπεζας αγοράζεις μια τυρόπιτα. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι τράπεζες πλέον ανήκουν σε ξένους μετόχους, στα ξένα funds που τις αγόρασαν κυριολεκτικά τσάμπα και ότι Ελληνες μέτοχοι δεν υπάρχουν. Μικρά ποσοστά τους παραμένουν στο ΤΧΣ.

 Η αλλαγή ιδιοκτησίας των τραπεζών ενδέχεται να επηρεάσει τις διοικήσεις τους, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η τραπεζική στην Ελλάδα. Τα funds που αγόρασαν τις τράπεζες είναι κερδοσκοπικοί οργανισμοί, τα ποσά που έδωσαν τα θεωρούν κυριολεκτικά αστεία (αν και επειδή «κάηκαν» από τις προηγούμενες αυξήσεις κεφαλαίου είναι απρόθυμοι να βάλουν παραπάνω) και είναι βέβαιο ότι προσβλέπουν σε μια ταχύτατη αποκόμιση κέρδους πουλώντας τις μετοχές. Αν συνεχίσουν να υπάρχουν η χώρα και το τραπεζικό σύστημα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα funds αυτά θα κερδίσουν σίγουρα λεφτά και αν δεν διαλυθούμε αλλά περάσουμε σταδιακά σε κάποια ανάπτυξη, μπορεί ακόμη και να δεκαπλασιάσουν τα λεφτά τους σε κάποια χρόνια. Μεταβιβάστηκε λοιπόν ουσιαστικά δωρεάν ο πλούτος των Ελλήνων μετόχων των τραπεζών σε νέους ξένους επενδυτές. Μαζί δε με τις μετοχές των τραπεζών μεταβιβάζονται, πάλι δωρεάν, όλες οι υποθήκες που βρίσκονται στις τράπεζες για δάνεια, κόκκινα και μη, ενώ με τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια που θα ακολουθήσουν θα ξεκαθαρίσουν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών και οι νέοι ιδιοκτήτες θα έχουν πλέον «καθαρά» τα τραπεζικά μαγαζιά. Οι Ελληνες πολίτες βέβαια θα έχουν χάσει πολλά ή θα κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα. 


Πάμε τώρα στα μέτρα που ψηφίζονται. Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει αρκεί να δούμε το εξής: αρχικά υπήρχε ένας φόρος στο μοσχαρίσιο κρέας, το οποίο είναι κυρίως εισαγόμενο. Την ημέρα που συζητήθηκε αυτός ο φόρος αποσύρθηκε με παρέμβαση των Γάλλων, οι οποίοι μας πουλάνε το μοσχαρίσιο κρέας, και αντ’ αυτού άρχισε η συζήτηση για τον φόρο στα ιδιωτικά σχολεία. Αυξήθηκε ο ΦΠΑ στα νησιά και έτσι ο τουρισμός μας γίνεται λιγότερο ανταγωνιστικός. Και όταν κάποιοι στο υπουργείο Οικονομικών θυμήθηκαν ότι το κρασί έχει χαμηλότερη φορολογία, έσπευσαν να την αυξήσουν ως «ισοδύναμο» για να αποφύγουν μειώσεις των δαπανών του Δημοσίου. Το κρασί που είναι ένα από τα λίγα καλά ελληνικά προϊόντα και προσπαθούμε να το κάνουμε πιο ανταγωνιστικό για να εξάγεται. Οι ελληνικές οινοποιίες γίνονται λιγότερο ανταγωνιστικές. Ολα τα μέτρα που επιλέγει να πάρει η κυβέρνηση πλήττουν τις επιχειρήσεις και τους φορολογουμένους και δεν πειράζουν τον δημόσιο τομέα. Ολο το βάρος πέφτει στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, στις επιχειρήσεις και στους συνταξιούχους. Η χώρα χωρίζεται σε δύο ομάδες: στους πολιτικούς-κομματικούς-δημόσιους υπαλλήλους που προστατεύονται και σε όλους τους άλλους που καταστρέφονται.


Για όλα αυτά υπαίτιο είναι το ελληνικό κράτος το οποίο διέλυσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, υποχρεώνοντάς το να αγοράσει ομόλογα τα οποία στη συνέχεια κούρεψε. Επίσης, το Ελληνικό Δημόσιο φταίει διότι, εκτός από τη διαγραφή των ομολόγων που κατέστρεψε τις τράπεζες, απαξίωσε και τις μετοχές τους καταστρέφοντας τους μετόχους τους, ενώ με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του έδιωξε τις καταθέσεις αφανίζοντας την οικονομία της χώρας. Με την πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις μετέτρεψαν το δημόσιο χρέος σε ιδιωτικό μέσω των φόρων και κατέστρεψαν την οικονομία, τις επιχειρήσεις και όλους τους Ελληνες προσωπικά. Ολα αυτά έγιναν για να μη μειωθεί το μέγεθος του δημόσιου τομέα, για να μην εφαρμοστούν μεταρρυθμίσεις που πλήττουν τους ημετέρους και για να μην πληγεί το πελατειακό κράτος και τα κόμματα.

Και μια και ανέφερα τους πολιτικούς, πάμε και στο τρίτο ζήτημα, που είναι η στάση τους στη Βουλή. Εχουμε μια δήθεν αριστερή κυβέρνηση -ανίκανη εντελώς- που ψηφίζει πολύ σκληρά μέτρα, τα οποία όσο ήταν αντιπολίτευση έλεγε ότι θα αποφύγει και έχουμε και τρία κόμματα στην αντιπολίτευση, τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ένα συντηρητικό κόμμα, ένα σοσιαλδημοκρατικό και ένα κεντρώο, τα οποία καταψηφίζουν όλα τα μέτρα. Τα καταψηφίζουν σήμερα ενώ τα ψήφισαν τον περασμένο Αύγουστο. Και δεν αντιπροτείνουν τίποτα. Δεν λένε, π.χ., «μη βάλετε φόρο στο κρασί, βάλτε κάποιον άλλον». Κανείς δεν αρθρώνει λέξη (ποτέ) για μείωση των δαπανών και του Δημοσίου, όλοι λένε απλώς «Οχι» σε όλα όπως το καλοκαίρι έλεγαν «Ναι» σε όλα. Ηταν τελικά καλά τα μέτρα του μνημονίου και ευτυχώς που υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα εφαρμόζει, ή ήταν κακά τα μέτρα και καλώς η αντιπολίτευση δεν τα ψηφίζει;

Τι πετύχαμε με τις εκλογές; Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα του «Ναι» και η Ν.Δ. κ.λπ. τα κόμματα του «Οχι». Πόσο σοβαρά μπορεί κανείς να λάβει υπόψη του μια Νέα Δημοκρατία, ένα ΠΑΣΟΚ ή ένα Ποτάμι που σήμερα καταψηφίζουν τα μέτρα που υπερψήφισαν τον Αύγουστο; Πόσο σοβαρά μπορούν να τους λάβουν υπόψη τους οι ξένοι πιστωτές αν αύριο θελήσουν να διεκδικήσουν την εξουσία; Πόσο σοβαρά μπορεί η διεθνής κοινότητα να λάβει υπόψη της το σύνολο του πολιτικού συστήματος, αλλά και τους Ελληνες; Προφανώς καθόλου. Εχουμε γελοιοποιηθεί όλοι διεθνώς.