Γρ. Νικολόπουλος

Σε μια ούτως ή άλλως ξοφλημένη οικονομία, η κυβέρνηση επέβαλε τις τελευταίες εβδομάδες την απόλυτη αφαίμαξη ως μέθοδο παράτασης της ζωής, αποφεύγοντας την εφαρμογή οποιασδήποτε θεραπείας.

Απορρόφησε όλα τα διαθέσιμα που βρήκε στα ταμεία των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, των ασφαλιστικών ταμείων και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να πληρώσει μισθούς του Δημοσίου και συντάξεις ώστε να μη βγουν στους δρόμους αλαλάζοντας οι οπαδοί της. Για να μη μετατραπούν από εθνικά υπερήφανοι σε αγανακτισμένους πολίτες.

Τα λεφτά αυτή την εβδομάδα τελείωσαν. Οι μισθοί και οι συντάξεις αύριο θα πληρωθούν. Τι θα γίνει όμως την επόμενη φορά; Πού θα βρει τα λεφτά για να συνεχίσει να πληρώνει; Ηδη ο πρωθυπουργός με επιστολή που έστειλε προσωπικά στη Γερμανίδα καγκελάριο της ανακοίνωσε ότι τον επόμενο μήνα η χώρα δεν θα μπορεί να πληρώσει και τις δόσεις στους πιστωτές και τους μισθούς και τις συντάξεις, και της ζήτησε έκτακτη χρηματοδότηση. Δεν την πήρε και υποσχέθηκε να παρουσιάσει στις Βρυξέλλες μια πλήρη και κοστολογημένη πρόταση μέτρων που θα ικανοποιεί τους αξιολογητές των πιστωτών, τους ονομαζόμενους εσχάτως «θεσμούς». Αν τηρούσε την υπόσχεσή του, θα άνοιγαν οι κάνουλες χρηματοδότησης για να αποφύγουμε την πτώχευση. Προς το παρόν δεν έχουμε τηρήσει την υπόσχεση. Στείλαμε μόνο μια «πρώτη» λίστα μεταρρυθμίσεων, σε αντίθεση με αυτό που μας ζητούν, δηλαδή μια πλήρη και τελική λίστα.

Οι Ευρωπαίοι έχουν δείξει διάθεση να μας υποστηρίξουν υπό τον όρο να προχωρήσουμε σε κάποιες μεταρρυθμίσεις και να ξαναβάλουμε την εκτροχιασμένη οικονομία σε πορεία συμμαζέματος. Ομως η κυβέρνηση δεν το κάνει αυτό. Ελπίζει να μας σώσει ο από μηχανής θεός. Ο από μηχανής θεός για την κυβέρνηση είναι Κινέζος ή Ρώσος. Προτού πατήσει το πόδι του στην Αθήνα μετά τη συνάντηση με την κυρία Μέρκελ, ο κ. Τσίπρας είχε στείλει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη στην Κίνα, ελπίζοντας ότι οι Κινέζοι θα μας δώσουν λεφτά για να αποφύγουμε τις δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι της Γερμανίδας καγκελαρίου. Οι Κινέζοι δεν δίνουν φράγκο. Εμεινε η ελπίδα των Ρώσων. Ο

κ. Τσίπρας θα πάει στη Μόσχα στις 8 Απριλίου, λίγες μέρες προτού αναγκαστούμε να δηλώσουμε αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών μας, και θα συναντήσει τον πρόεδρο Πούτιν με την ελπίδα ότι θα του δώσει την απαραίτητη βοήθεια. Θα το δούμε... Με τις ίδιες ελπίδες είχε προσφύγει στον κ. Πούτιν και ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών δύο μέρες προτού ανακοινωθεί η πτώχευση των κυπριακών τραπεζών. Δεν πήρε τίποτα και έκλαιγε σε όλη τη διάρκεια της πτήσης επιστροφής.

Το μόνο πράγμα με το οποίο ασχολήθηκε η κυβέρνηση μέχρι σήμερα ήταν η προσπάθεια αποφυγής των μεταρρυθμίσεων και η εξεύρεση χρημάτων για να παραταθεί η ζωή της χωρίς να σκάσει στα χέρια της η βόμβα της πτώχευσης. Ομως το Δημόσιο ουσιαστικά έχει πτωχεύσει διότι δεν πληρώνει καμία από τις υποχρεώσεις του στον ιδιωτικό τομέα. Ούτε επιστροφές ΦΠΑ, ούτε τους προμηθευτές, ούτε τα έργα που κατασκευάζονται, τίποτε απολύτως. Για τον ιδιωτικό τομέα η χώρα έχει πτωχεύσει. Και με μια παράξενη περί ηθικής αντίληψη, η κυβέρνηση θεωρεί ότι η μοναδική της «ηθική» υποχρέωση είναι να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Το ότι δεν πληρώνει τους ιδιώτες τής είναι αδιάφορο.

Ετσι βέβαια δεν θα πάμε πουθενά, κανένα μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει με αυτή τη λογική. Οπως κανένα μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει και με τη λογική μεγάλου μέρους των κυβερνητικών βουλευτών που προτείνουν έξοδο από την ΟΝΕ και επιστροφή στη δραχμή.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Για να μην παραδεχτεί η κυβέρνηση ότι ονειροβατούσε, ότι δεν διαθέτει ούτε τις δυνατότητες, ούτε και τη μέθοδο να υλοποιήσει τις σπάταλες υποσχέσεις της προκειμένου να δικαιώσει τις ουτοπικές ψευδαισθήσεις της. Ισως η πτώχευση, το κλείσιμο των τραπεζών, ακόμη και η μη καταβολή των συντάξεων και των μισθών του Δημοσίου να της δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας διεξόδου από το πρόβλημα, αφού θα μπορεί να δείξει με το δάχτυλο όλους τους άλλους, τους «κακούς» ξένους, τις «πουλημένες» προηγούμενες κυβερνήσεις, τους «πλούσιους», και να πει: «Εγώ προσπάθησα, αυτοί διέλυσαν τη χώρα» - και να χρησιμοποιήσει αυτό το επιχείρημα είτε για να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, είτε για να ξεφύγει με εκλογές ή δημοψήφισμα.

Κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες αν δεν καταφέρουμε επιτέλους να βρούμε ένα σημείο συνεννόησης με την Ευρώπη. Οπως και κανείς δεν αντιλαμβάνεται τι εννοεί ο μονίμως χαρούμενος υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης όταν λέει: «Να είστε μαζί μας και μετά τη ρήξη, εεε;».