Γρ. Νικολόπουλος

Με αποτέλεσμα μετά τις παραινέσεις του οι ξενοδόχοι να αρχίσουν τα υπογλώσσια, αφού οι παρεμβάσεις του Ελληνα πρωθυπουργού διαδίδονται στο εξωτερικό μέσω των διεθνών μέσων επικοινωνίας κι έτσι διαμορφώνουν αρνητικό κλίμα για τον ελληνικό τουρισμό. Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι οι τιμές τους είναι απολύτως ανταγωνιστικές, ότι διαμορφώνονται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση και ότι φέτος αυξήθηκαν, πρώτον, διότι υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση και, δεύτερον, επειδή τα προηγούμενα χρόνια είχαν σημειώσει πτώση. Η αλήθεια είναι ότι αν οι τιμές είναι πολύ υψηλές, οι ξένοι δεν θα μας προτιμήσουν. Ωστόσο, απ’ ό,τι φαίνεται μάλλον δεν είναι παράλογες διότι η προσέλευση τουριστών είναι μεγάλη. Συνεπώς το επιχείρημα των ξενοδόχων ότι αυτές οι πρωθυπουργικές παρεμβάσεις τους βλάπτουν έχει κάποια βάση.

Και καθώς αυτά συμβαίνουν στα ξενοδοχεία, η Χαλυβουργία Ελλάδος ανακοίνωσε ότι προχωράει σε μαζικές απολύσεις εξαιτίας κυρίως των τιμών του ρεύματος και της κρίσης στην οικοδομική δραστηριότητα. Το χαρτί της απόλυσης παραδόθηκε σε 45 εργαζομένους (από τους 75 εναπομείναντες και έναντι 450 που απασχολούσε προ κρίσης). Η ανακοίνωση που φέρει τον τίτλο «Ημέρα θλίψης και οργής» εξηγεί την οργή της εταιρείας για το υψηλό κόστος του ρεύματος που εκμηδενίζει την ανταγωνιστικότητά της. Μας θυμίζει, λοιπόν, η ανακοίνωση ότι ο κ. Σαμαράς είχε πάρει πάνω του το θέμα της μείωσης των τιμών του ηλεκτρικού για την ελληνική βιομηχανία και μάλιστα στην ομιλία του προς τους Ευρωπαίους βιομηχάνους είχε πει ότι προτεραιότητα της ελληνικής προεδρίας είναι η μείωση του κόστους ενέργειας στην Ευρώπη. Τελικά, όπως αποδεικνύεται, το πρόβλημα παραμένει και το σύνολο της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας καταρρέει.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του πρωθυπουργού. Πράγματι ο κ. Σαμαράς θεωρεί ότι πιέζοντας τους ξενοδόχους να μην αυξάνουν τις τιμές κάνει καλό. Το ίδιο θεωρούμε όλοι μας, αλλά φαίνεται ότι οι ξενοδόχοι έχουν άλλη άποψη, όπως και οι τουρίστες που έρχονται στη χώρα. Δεν υπάρχει επίσης καμιά αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός επιθυμεί τη μείωση της τιμής του ρεύματος στη βιομηχανία, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, η ΔΕΗ που ορίζει τις τιμές έχει άλλη άποψη. Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού εξάλλου είναι μονοπώλιο και ό,τι τιμές θέλει, αυτές ορίζει, ανεξαρτήτως του τι επιθυμεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός.

Γενικότερα, η αγορά φαίνεται ότι έχει τις δικές της απόψεις, οι οποίες δεν συμφωνούν απαραίτητα με εκείνες των πολιτικών. Και όμως, η αγορά λειτουργεί και βρίσκει τις ισορροπίες της, με την προϋπόθεση βέβαια το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της να είναι υγιές.
Και εδώ μπαίνουμε στο ρεζουμέ της υπόθεσης. Το θεσμικό πλαίσιο δεν είναι υγιές.

Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης, και ακόμη περισσότερο του κ. Σαμαρά, θα έπρεπε να αφορούν το θεσμικό πλαίσιο, για να διαμορφωθεί έτσι ώστε να διευκολύνει την καλή λειτουργία της αγοράς και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων που καταρρέει, παρά την εσωτερική υποτίμηση, εξαιτίας διαφόρων θεσμικών ανισορροπιών που δημιουργούνται πάντα από την κρατική παρέμβαση, τις οποίες ο κόσμος τις ονομάζει γενικά γραφειοκρατία. Αντί η σημερινή κυβέρνηση και οι προηγούμενες να κάνουν αυτό, έχουν παρέμβει αποκλειστικά και μόνο στον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο και κατέστρεψαν. Δεν περιόρισαν το Δημόσιο, δεν περιόρισαν τη γραφειοκρατία, έκλεισαν το έλλειμμα βάζοντας υπέρογκους φόρους και χαράτσια και γενικά φροντίζουν όλες οι παρεμβάσεις τους να αφορούν τους άλλους και όχι το δικό τους πεδίο αρμοδιότητας, δηλαδή το κράτος. Αυτό δεν το ακουμπάει κανείς.

Η βασική δουλειά της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει ένα σωστό περιβάλλον για να λειτουργεί η αγορά. Και δυστυχώς σε αυτή τη βασική της δουλειά η κυβέρνηση δεν τα πάει και τόσο καλά. Οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν και θα καθυστερήσουν ακόμη περισσότερο καθώς είμαστε σε προεκλογική περίοδο, σοβαροί μεταρρυθμιστές δεν υπάρχουν στο κυβερνητικό σχήμα, αντίθετα αυξήθηκαν οι λαϊκιστές υπουργοί, και μάλιστα το μεγαλύτερο πακέτο μεταρρυθμίσεων, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που απελευθερώνει αγορές και επαγγέλματα, ανατέθηκε στον μεγαλύτερο λαϊκιστή της Νέας Δημοκρατίας τον Γεράσιμο Γιακουμάτο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν, ούτε ότι ο ρόλος του Δημοσίου θα μειωθεί, ούτε ότι το καλό κλίμα με τους Ευρωπαίους εταίρους θα διατηρηθεί επί μακρόν. Ο λαός περιμένει παροχές εφόσον βλέπει αυτά τα πρόσωπα στην κυβέρνηση που του κλείνουν το μάτι ότι προεκλογικά όλο και κάτι θα του δώσουν, οι Ευρωπαίοι και άλλοι δανειστές περιμένουν μεταρρυθμίσεις και το πιθανότερο είναι ότι και οι μεν και οι δε θα απογοητευτούν.

Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να παρεμβαίνει στις ιδιωτικές υποθέσεις, καλό θα είναι να παρεμβαίνει στα του οίκου της, δηλαδή στα θέματα που αφορούν τον δημόσιο τομέα. Εκεί είναι και ήταν πάντα το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.