Γρ. Νικολόπουλος

Είναι χιλιοειπωμένες θεωρίες, ότι δηλαδή η προσπάθεια για να αναπτυχθεί η οικονομία πρέπει να επικεντρωθεί στον τουρισμό, στις μεταφορές, στα φάρμακα, στα αγροτικά προϊόντα, στις νέες τεχνολογίες κ.λπ. κ.λπ.

Τα ξέρουμε, τα έχουμε ακούσει δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες φορές. Μεταξύ μας, όμως, τα πράγματα δεν είναι και απολύτως έτσι, διότι ο ιδιωτικός τομέας συχνά κινείται προς άλλες κατευθύνσεις με γνώμονα το κέρδος του. Τέλος πάντων, η ουσία είναι να ξεκινήσει επιτέλους κάτι για να αναπτυχθεί η οικονομία και η κυβέρνηση δείχνει να έχει τη διάθεση. Πρέπει όμως να γίνει σαφές το εξής: η ανάπτυξη δεν θα προέλθει απαραίτητα από επιδοτήσεις, ούτε από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Αντίθετα μάλιστα, πολλές φορές ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι αναπτυξιακοί νόμοι κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στις επιχειρήσεις και στην οικονομία.
Αυτό που προέχει, αν θέλουμε να δούμε να ξεκινάνε δουλειές και επενδύσεις, είναι η άρση των αντικινήτρων που έχει δημιουργήσει η γραφειοκρατία του Δημοσίου. Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα για κάποιον που ασχολείται με τις επιχειρήσεις είναι ότι μπλέκει σε πλήθος διατάξεων, αδειοδοτήσεων και ελέγχων που καθιστούν τελικά σχεδόν ανέφικτη την επιχειρηματική δραστηριότητα. Από το κόστος των φόρων σε περίπτωση κέρδους, αλλά και των διαδικασιών ΦΠΑ, του Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών και όλων των άλλων έκτακτων φόρων μέχρι το κόστος της διαφθοράς, δηλαδή του λαδώματος των δημοσίων υπαλλήλων, όλα προστίθενται στο κόστος λειτουργίας της επιχείρησης και εξαφανίζουν κάθε περιθώριο κέρδους.

Η γραφειοκρατία του Δημοσίου έχει δημιουργήσει όλο αυτό το περίπλοκο σύστημα μόνο και μόνο για να διασφαλίσει την ισχύ της. Χρειάζεται ο επιχειρηματίας να προστρέχει διαρκώς σε λογιστές, εφοριακούς και κάθε λογής άλλους δημόσιους υπαλλήλους για να κάνει τη δουλειά του. Και είναι τόσο πολλοί οι νόμοι, τόσο μπερδεμένοι, τόσο πολλές οι ερμηνείες τους, που τελικά για να κάνεις τη δουλειά σου πρέπει να κάνει ο δημόσιος υπάλληλος τα στραβά μάτια και για να τα κάνει, πρέπει να τον «καλοπιάσεις».

Ετσι, το κόστος της επιχείρησης ανεβαίνει από το «καλόπιασμα», η εξάρτησή της από τους δημοσίους υπαλλήλους είναι απόλυτη και τελικά δουλειά δεν γίνεται. Αυτά πρέπει να αλλάξει η κυβέρνηση αν θέλει ανάπτυξη της οικονομίας και όχι να κάνει σχέδια επί χάρτου για το πού θα πρέπει να κατευθυνθούν οι επενδύσεις. Αν δημιουργηθεί ένα σωστό, σταθερό και φιλικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον, θα γίνουν επενδύσεις, θα υπάρχουν δουλειές, θα έχουμε ανάπτυξη. Αν δεν μειωθούν η γραφειοκρατία και οι φόροι, όσους αναπτυξιακούς νόμους και αν φτιάξουμε, ανάπτυξη δεν θα έχουμε - ούτε επενδύσεις, ούτε δουλειές.

Θα μου πείτε ότι και αυτά είναι γνωστά. Φυσικά και είναι γνωστά, το ζήτημα όμως είναι ότι δεν αλλάζουν. Και το να ακούμε περί αναπτυξιακών σχεδίων όταν δεν υπάρχει φράγκο και όταν κανένας δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει φορολογικά, είναι και ενοχλητικό. Θα ήταν καλύτερα αντί να φτιάχνουμε φιλόδοξα, αναπτυξιακά σχέδια να απλουστεύσουμε απλώς τις διαδικασίες έναρξης και λειτουργίας επιχειρήσεων, να μειώσουμε τους φόρους και να ξεκαθαρίσουμε ότι θα υπάρχει σταθερότητα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρή­σεων. Ετσι, ίσως κάτι να γίνει.