Γρ. Νικολόπουλος

Η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας και των τραπεζών από τους ξένους οίκους, η άνοδος των τιμών των μετοχών και τα καλά λόγια που λένε αίφνης οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας δημιουργούν ένα αίσθημα αισιοδοξίας στις αγορές, αλλά κρύβουν άλλες πολύ δυσάρεστες καταστάσεις.

Κρύβουν -προς στιγμήν βεβαίως, διότι όλα αυτά θα εμφανιστούν ξανά μπροστά μας πολύ σύντομα- το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία είναι σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένη, ότι η κοινωνία ασφυκτιά από την ανέχεια και την ανεργία, ότι καμία μεταρρύθμιση δεν έχει γίνει στη δημόσια διοίκηση και ότι τα «συστήματα» της διαπλοκής μεταξύ πολιτικών, κομμάτων, δημόσιας διοίκησης και επιχειρηματιών-λαμόγιων καραδοκούν για να επαναλάβουν το καταστροφικό τους έργο αμέσως μόλις εισρεύσουν στη χώρα τα οποιαδήποτε ποσά από επενδύσεις ή δάνεια.

Η τρικομματική κυβέρνηση, στηριζόμενη σε έναν και μόνο υπουργό, τον Γιάννη Στουρνάρα, κατάφερε να μας κρατήσει μέσα στην ΟΝΕ και να πάρουμε τις δόσεις μέχρι σήμερα. Δεν κατάφερε όμως τίποτα άλλο. Αντίθετα, συνέχισε την πολιτική διάλυσης του ιδιωτικού τομέα και προστάτευσε, όπως και όλες οι προηγούμενες, το φαύλο Δημόσιο. Καμία μεταρρύθμιση δεν έγινε στη δημόσια διοίκηση και η μείωση του ελλείμματος στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στους φόρους και στη μη πληρωμή των υποχρεώσεων του Δημοσίου. Η «εξυγίανση» της ελληνικής οικονομίας δεν έγινε ούτε με υγιή τρόπο, ούτε θα κρατήσει. Πρόκειται απλώς για ένα μασκάρεμα, ένα φτιασίδωμα που, δυστυχώς, μόλις αρχίσει να ξεθωριάζει, θα αποκαλύψει την τραγικότητα της κατάστασής μας.

Αυτή η τραγικότητα αντικατοπτρίζεται:

• Πρώτον, στην ανεργία, η οποία βρίσκεται σε μη ανεκτά από την κοινωνία επίπεδα, ιδίως αυτή των νέων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μεταξύ 20 και 30 ετών δεν έχουν καταφέρει τα τελευταία τέσσερα χρόνια καν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Δεν έχουν καταφέρει να δουλέψουν ούτε μία ημέρα. Εχουμε δηλαδή γενιές ανέργων νέων, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα μείνουν άνεργοι για πολλά χρόνια ακόμη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία τους, τη νοοτροπία τους, τις δεξιότητές τους και το μέλλον τους.

• Δεύτερον, στη φτώχεια των νοικυριών, στο κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στις πτωχεύσεις και στην έλλειψη ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα. Οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν χρήματα εδώ και μερικά χρόνια, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν τις συναλλαγές και τις υποχρεώσεις τους, οι φόροι απομυζούν κάθε ευρώ από τις τσέπες όλων.

• Τρίτον, στην αντίδραση όλων των πολιτικών, όλων των κομμάτων σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που αφορά στη λειτουργία του κράτους και του δημόσιου τομέα. Οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, η διαφθορά βασιλεύει, η φοροδιαφυγή δεν έχει περιοριστεί, οι σπατάλες συνεχίζονται, η γραφειοκρατία εμποδίζει οποιαδήποτε αναπτυξιακή προοπτική.

Το γεγονός ότι οι τιμές των μετοχών ανέβηκαν δεν σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις έγιναν κερδοφόρες, ούτε ότι οι τράπεζες θα αρχίσουν ξανά τις χρηματοδοτήσεις. Οι τιμές των μετοχών ανέβηκαν διότι είχαν πιεστεί πάρα πολύ, είχαν καταρρεύσει και αμέσως μόλις ακούστηκαν τα πρώτα ενθαρρυντικά σχόλια από τις Βρυξέλλες πήραν την ανηφόρα. Αυτή η άνοδος όμως είναι ένα παιχνίδι στημένο μεταξύ ξένων παικτών και τοπικών μεγαλοεπενδυτών, χωρίς τη συμμετοχή των Ελλήνων επενδυτών. Οι τελευταίοι δεν έχουν χρήμα για να συμμετάσχουν στο χρηματιστηριακό πάρτι κι έτσι οι κερδοσκόποι δεν θα έχουν σε ποιον να «φορτώσουν» τις μετοχές αύριο.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα δεν αιτιολογεί καμία αισιοδοξία. Αυτή θα ήταν απολύτως δικαιολογημένη αν είχαν γίνει μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, αν λειτουργούσαν οι εποπτικοί θεσμοί, αν γίνονταν επενδύσεις, αν η χώρα είχε ξεφύγει από τον εναγκαλισμό της διαπλοκής. Δυστυχώς, όμως, τίποτε από αυτά δεν έχει συμβεί και γι’ αυτό ευθύνεται σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, μηδενός εξαιρουμένου.