Γρ. Νικολόπουλος

Πλησιάσαμε τελικά στο χειρότερο δυνατό σενάριο. Στην εφιαλτική προοπτική να αντιμετωπιστεί η Ελλάδα ως ξεχωριστή περίπτωση από την υπόλοιπη Ευρώπη, να απομονωθεί και να ξεκοπεί. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν οι δηλώσεις Μέρκελ ότι πρέπει να φτιαχτεί ένα τείχος για να μην περάσει η ελληνική κρίση στις άλλες χώρες. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγεί και το γεγονός ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν έχει καμία ενημέρωση για το τι συζητάνε οι Γερμανοί για την Ελλάδα. Ουδείς του απαντά, ουδείς τον ενημερώνει. Ούτε τον ίδιο ούτε τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο.

Οι Γερμανοί έχουν τα δικά τους πλάνα και θεωρούν ότι μπορούν να αποφασίζουν για εμάς ερήμην μας. Και διαφωνούν με τους Γάλλους για το δικό μας ζήτημα, χωρίς να συμμετέχουμε στη συζήτηση.

Υπό αυτές τις συνθήκες και έχοντας χάσει πλέον κάθε εθνική αξιοπρέπεια, ένα πράγμα μάς μένει να κάνουμε: να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Τι εννοώ;

Ο Ελληνας πρωθυπουργός ή θα αναλάβει την τύχη της χώρας όπως οφείλει ή πρέπει να παραιτηθεί. Οφείλει σήμερα να πάει στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων με μια δική του (μας) ισχυρή και αξιόπιστη πρόταση. Μια πρόταση που να διασφαλίζει ότι η χώρα δεν θα απομονωθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ότι θα επιβιώσει οικονομικά μειώνοντας τα ελλείμματά της και ότι θα μπορέσει να ξεπληρώσει τα χρέη της στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό. Οι πιστωτές-εταίροι πρέπει να αποδεχτούν ότι η αποπληρωμή του χρέους στο ακέραιο είναι ανέφικτη. Εξάλλου και οι ίδιοι το λένε μιλώντας για «κούρεμα» και ρυθμίσεις. Το πώς θα γίνει όμως το «κούρεμα» και οι ρυθμίσεις είναι αντικείμενο κοινής συμφωνίας και όχι εντολής. Εμείς πρέπει να συμφωνήσουμε στον τρόπο. Ή μάλλον, ακόμη καλύτερα, εμείς πρέπει να αποφασίσουμε και εκείνοι να συμφωνήσουν στον τρόπο μείωσης του ελληνικού χρέους. Και ο τρόπος φυσικά πρέπει να είναι προς το αμοιβαίο συμφέρον. Εκείνοι να πάρουν τα λεφτά τους κι εμείς να μην πεθάνουμε προσπαθώντας να τους εξοφλήσουμε.

Παράλληλα πρέπει ο πρωθυπουργός να τους εξηγήσει ότι η δημοσιονομική προσπάθεια έχει επιτέλους κάποια αποτελέσματα, ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις, ότι η Ελλάδα θα μειώσει τα ελλείμματά της και ότι θα σταθεί στα πόδια της.

Πρέπει παράλληλα και πάνω απ’ όλα να κάνει σαφές ότι δεν δεχόμαστε καμία απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και ότι δεν σκοπεύουμε να τους χαρίσουμε την περιουσία μας, όποια μορφή κι αν έχει αυτή.
Αυτό θέλει ο ελληνικός λαός να κάνει ο πρωθυπουργός. Να εκπροσωπήσει τη χώρα, να ηγηθεί και να τη βγάλει από το αδιέξοδο. Αυτό θέλει πάντα ο λαός από τους ηγέτες-εκπροσώπους του.

Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής να έχει τα απαιτούμενα ηγετικά προσόντα για τη θέση που του αναθέσαμε στο τιμόνι της χώρας. Ακόμα χειρότερα, ουδείς έχει πειστεί ότι ο κ. Παπανδρέου μπορεί να αντιμετωπίσει τους πιστωτές και να διαπραγματευτεί μαζί τους. Αντίθετα, μέχρι στιγμής έχει δεχθεί αμαχητί όλα τα αιτήματά τους, έχει φέρει στη Βουλή πολύ σκληρά νομοσχέδια που εξυπηρετούν μόνο τις εντολές τους, δεν έχει μοιράσει δίκαια ούτε σωστά τα βάρη στις κοινωνικές ομάδες, δεν έχει αρθρώσει μια ελληνική πρόταση ικανή να σταθεί στην αξιολόγηση των αγορών και των πιστωτών μας.

Αν δεν μπορεί να το κάνει καλό θα είναι να παραιτηθεί το ταχύτερο δυνατόν. Μπορεί να θεωρούμε ότι ο κ. Σαμαράς που επελαύνει θα είναι εξίσου κακός αν όχι χειρότερος πρωθυπουργός. Ομως αυτό έχει μικρή σημασία και μένει να αποδειχθεί. Αν ο κ. Παπανδρέου είναι ανίκανος να διοικήσει, καλύτερα να φύγει αμέσως και αν αποτύχει και ο κ. Σαμαράς -κάτι που θα φανεί πολύ γρήγορα- ας φύγει κι εκείνος. Στη ζωή εξάλλου τίποτα δεν είναι σίγουρο. Προχωράμε με τα λάθη μας. By trial and error, που λένε και οι Βρετανοί.