Γιώργος Διονυσόπουλος

Από το ένα άκρο πηγαίνουν κατευθείαν στο άλλο.  Χαρακτηριστικό προς αυτή την κατεύθυνση είναι το θέμα των κέντρων κράτησης μεταναστών. Η κατάργησή τους αποφασίστηκε εν μία νυκτί από τον Αν. υπουργό Προστασίας του Πολίτης κ. Γιάννη Πανούση, χωρίς να υπάρχει καμία μελέτη, καμία μέριμνα και παραβλέποντας την ουσία. Ότι δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των ενοίκων τους, είχαν μαζευτεί από το δρόμο –και όχι από τα σπίτια ή τις δουλείες τους- σε διάφορες επιχειρήσεις της αστυνομίας, περιμένοντας την σειρά τους για να απελαθούν πίσω στις πατρίδες τους, όπως άλλωστε ορίζει η ελληνική νομοθεσία.

Θα συμφωνήσουμε με τον κ. Πανούση ότι οι συνθήκες κράτησης τους ήταν ενδεχομένως άθλιες. Εάν όμως ήταν έτσι, γιατί ο υπουργός δεν διέταζε να βελτιωθούν οι εν λόγω συνθήκες, παρά προτίμησε να τους αφήσει και πάλι να επιστρέψουν στους δρόμους της Αθήνας; Που θα κοιμούνται όλοι αυτοί; Τι θα τρώνε; Πως θα τη βγάζουν περιφερόμενοι στα πεζοδρόμια του κέντρου της πόλης; Θα επιβαρύνουν περαιτέρω την μικροεγκληματικότητα; Είναι μερικά, μόνο, απλά ερωτήματα που θα μπορούσαν να απασχολήσουν τον καθένα, όχι όμως, απ’ ότι φαίνεται και τους ιθύνοντες. Όσο για το μέτρο, όλοι όσοι απελευθερώνονται από τα κέντρα κράτησης να δίνουν το παρόν κάθε πρώτη και δεκαπέντε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, μόνο ως αστείο μπορεί να εκλυφθεί, αφού οι περισσότεροι από αυτούς για ευνόητους λόγους δεν θα ρίσκαραν, όχι να μπουν μέσα, αλλά ούτε καν απ’ έξω να περάσουν.

    Ένα άλλο ζήτημα που επίσης σχετίζεται με τα παραπάνω αφορά και τον φράκτη του Έβρου. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Πανούσης στις πρώτες δηλώσεις που είχε κάνει ως Αν. υπουργός Προ.Πο είχε αναφέρει ότι δεν θα πρέπει να αφαιρεθεί, εντούτοις το θέμα δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Μια σειρά από στελέχη του Συριζα, νυν υπουργοί, όπως ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Δρίτσας και η Αν. υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Χριστοδουλοπούλου, αλλά και αρκετές Συνιστώσες όπως η Αριστερή Πλατφόρμα του κ. Λαφαζάνη, είχαν ταχθεί κατά της κατασκευής του χαρακτηρίζοντάς τον απάνθρωπο και ρατσιστικό. Στο πλαίσιο των παραπάνω δύο διαφορετικών τάσεων στο εσωτερικό της κυβέρνησης, μεταξύ δηλαδή της διατήρησης του φράχτη και της αφαίρεσής του, ο νέος υπουργός Προ.Πο φαίνεται πως βρήκε τη χρυσή τομή. Να μην γκρεμιστεί ο φράχτης, αλλά να λειτουργήσει με «τρύπες» που θα χρησιμεύουν για την αυστηρή διέλευση προσφύγων και όχι παράνομων μεταναστών. Λες και στο μέτωπο του καθενός από τις χιλιάδες που μπαίνουν κάθε χρόνο στη χώρα μας, αναγράφεται τι από τα δύο είναι. Από την άλλη βεβαίως αν είναι να ανοίξουμε «τρύπες» στον φράχτη, γεννάται το ερώτημα γιατί να μην τους αφήνουμε να περνούν κανονικά από τις νόμιμες διόδους που λειτουργούν στον Έβρο, ώστε να μην κινδυνεύουν να πνιγούν κιόλας;

Η παράνομη είσοδος στη χώρα, πέρα και πάνω από ιδεοληψίες και προσωπικές απόψεις, εξακολουθεί να είναι ποινικό αδίκημα. Οφείλουμε να ξεχωρίζουμε αυτούς που ζητούν πολιτικό άσυλο και προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, από εκείνους που απλά εγκαταλείπουν την χώρα τους για να γίνουν οικονομικοί μετανάστες σε κάποια άλλη. Ποιος όμως μπορεί πραγματικά να ξεχωρίσει ποιος είναι ποιος, από τη στιγμή που στην πλειονότητά τους οι παράνομοι μετανάστες ταξιδεύουν χωρίς καθόλου, ή με ψεύτικα ταξιδιωτικά έγγραφα; Άσε που λόγω των γεγονότων στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι μεταξύ αυτών δεν υπάρχουν και μέλη της ισλαμικής τζιχάντ.

Στην πραγματικότητα κανένας δεν σώθηκε επειδή βρέθηκε κάποιος που σκέφθηκε να βαφτίσει «το κρέας, ψάρι». Διάφοροι λεκτικοί ακροβατισμοί όπως η μετονομασία των «κέντρων κράτησης μεταναστών» σε «ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας» όπου οι παράνομοι μετανάστες θα τρώνε, θα κοιμόνται και θα μπαίνουν και θα βγαίνουν όποτε θέλουν, δεν αναμένεται να βελτιώσουν την υπάρχουσα κατάσταση. Αφήστε που αν ισχύσει τελικά αυτό, θα θέλουν να τα «επισκέπτονται» και αρκετοί συμπατριώτες μας, από αυτούς που τους έχει «λιώσει» η οικονομική κρίση και δεν έχουν που την «κεφαλή κλείνε». Λύση στο πρόβλημα δεν αποτελούν επίσης ούτε και οι κάθε είδους «τρύπες» και «μπαλώματα». Το να μετατραπεί η χώρα σε ένα απέραντο ξέφραγο αμπέλι, για τους όπου γης πικραμένους, δεν πρόκειται στην τελική να ωφελήσει κανέναν, ούτε τους «πικραμένους» και πολύ περισσότερο ούτε τους γηγενείς. Η μόνη ίσως που έχει να κερδίσει είναι η «Χρυσή Αυγή» και αυτό ας το προσέξει και ας το έχει κατά νου το νέο «κουβέρνο» κατά τη λήψη των όποιων αποφάσεων του στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής.