Γιώργος Δ. Ανδρέου

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία διαχέουν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη – ιδιαίτερα στη χώρα μας - επικίνδυνα μηνύματα. Απόνερα που τείνουν να γίνουν τσουνάμι, που θα πνίξει στα θολά νερά του λαϊκισμού κάθε θετικό βήμα που έχει γίνει. Το σημαντικότερο όμως είναι το πολιτικό μήνυμα. Ο αντιευρωπαϊκός ιδιότυπος λαϊκισμός – εθνικισμός, επεκτείνεται ραγδαία σε όλη την Ευρώπη και μετατρέπεται σε κυρίαρχη ιδεολογία. Οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές δεξιά – αριστερά – σοσιαλισμός – φιλελευθερισμός κλπ, υποχωρούν ατάκτως και παραχωρούν τη θέση τους σε ανιστόρητους εθνικιστικούς προσανατολισμούς, μονοπάτια αχαρτογράφητα, επικίνδυνα.


Ο αντιευρωπαϊκός ιός μεταδόθηκε και στους λαούς των μεγάλων, των ανεπτυγμένων και πλούσιων χωρών, με το υψηλότερο επίπεδο προσωπικής και κοινωνικής διαβίωσης. Δεν ανέχονται και αντιδρούν και οι καλ(κ)ομαθημένοι Ευρωπαίοι πολίτες, σε οποιαδήποτε, την ελάχιστη, μείωση του βιοτικού τους επιπέδου και του κοινωνικού κράτους. Δεν αντιλαμβάνονται την επιτακτική ανάγκη να ληφθούν μέτρα άμυνας, για να μπορέσουν οι ευρωπαϊκές χώρες να αντιμετωπίσουν τον ανελέητο παραγωγικό ανταγωνισμό, την επιδρομή, των πολυάνθρωπων χωρών της Ασίας, που απειλεί να συντρίψει τις οικονομίες τους και κατ’ επέκταση το κοινωνικό κράτος της γηραιάς ηπείρου και κάθε μιας χώρας χωριστά. Μέτρα επιβεβλημένα για να μπορέσει η Ευρώπη να ανταγωνιστεί το κόστος και τα αναπτυξιακά άλματα των ανάλγητων δικτατοριών της Ασίας, που κοινωνικά διάγουν μεσαίωνα, οικονομικά όμως αναπτύσσονται ραγδαία, αδιαφορώντας για τους λαούς τους που διατηρούν σε υπανάπτυξη. Η Ευρωπαϊκή ηγεσία διέγνωσε, έγκαιρα, τον κίνδυνο και αποφάσισε να περιορίσει τις δαπάνες και να σφίξει τους κοινωνικούς προϋπολογισμούς. Γιατί είναι επιτακτική ανάγκη να συνεχιστεί η ανάπτυξη του ελεύθερου κόσμου, να διασωθούν οι κατακτήσεις, το βιοτικό επίπεδο, το κοινωνικό κράτος, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Οι Ευρωπαίοι όμως πολίτες αρνούνται να σκεφτούν τόσο σύνθετα, να συγκρίνουν, να καταλάβουν το πρόβλημα, να ανεχθούν λύσεις με μακροπρόθεσμη προοπτική, να στηρίξουν «το μη χείρον». Απαιτούν να μην αλλάξει τίποτα στη ζωή τους. Αμφισβητούν εν τέλει τις ηγεσίες τους και καταλήγουν να εμπιστεύονται επικίνδυνους υπερεθνικιστές, δημαγωγούς, που με το μάτι στην εξουσία τους οδηγούν σε περιπέτειες. Αποκορύφωμα της επιδημίας είναι ότι όλο και περισσότεροι πολίτες των μεγάλων και πλούσιων χωρών, στρέφονται ευθέως πλέον εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποδίδοντας ευθύνες και θεωρώντας ως αιτία του κακού το μεγαλύτερο, μακράν, θεσμικό επίτευγμα που κατέκτησε η υφήλιος από την εμφάνιση του ανθρώπου. Την Ενωμένη Ευρώπη.

Αντιευρωπαϊκό αυτοκαταστροφικό πνεύμα διαπερνά την Ευρώπη απ’ άκρου σ’ άκρο. Οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις δεν εγκρίνονται από τους λαούς. Λίγοι, ελάχιστοι, εξακολουθούν να ψελλίζουν, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, πως για να συνεχίσουν οι λαοί να απολαμβάνουν όσα έχουν κατακτήσει, πρέπει να παράγεται πλούτος και οι χώρες να αναπτύσσονται. Αυτοί που παίζουν με τη φωτιά έγιναν πλειοψηφίες. Πρώτα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τώρα στην Ιταλία, η μισή μεγάλη Ευρώπη βυθίζεται στο λαϊκισμό και τον ιδιότυπο εθνικισμό. Οι λαοί εθελοτυφλούν. Η Ενωμένη Ευρώπη αμφισβητείται και κινδυνεύει.

Το πολιτικό μήνυμα αυτό ακουμπάει ήδη τη χώρα μας, που έχει άλλωστε πρωτοκαθεδρία σε τέτοιες λογικές. Δέκα χρόνια σερνόμαστε από λαϊκιστή σε λαϊκιστή, από ψέμα σε ψέμα, από λαγούς και πετραχήλια, Ζάππεια και Θεσσαλονίκες , σε Μπαρουφάκηδες, Λεβέντηδες, δήθεν αριστερούς και κορδωτούς «συντρόφους» με στολή εκστρατείας. Το αποτέλεσμα το ίδιο πάντα: βίαιη προσγείωση στην οδυνηρή πραγματικότητα. Λιτότητα, μνημόνια, επιτηρήσεις, ελέγχους. Εμείς όμως το βιολί μας. Μηδενική συναίνεση συνεννόηση, συνεργασία. Μεταρρυθμίσεις με το ζόρι , καρεκλο-λαγνεία, κρυφο-κρατισμός, τέλμα και απογοήτευση. Και αμφισβήτηση της μόνης στήριξης. Της Ευρώπης. Τώρα όμως που καταρρέει δίπλα μας η γιγαντιαία , σε σχέση με εμάς, Ιταλία και η Ενωμένη Ευρώπη κλυδωνίζεται, τι θα κάνουμε; Θα εξακολουθήσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα, ζώντας στην ψευδαίσθηση του Αυγούστου, που «θα τελειώσει» ο μεσσίας το δικό του μνημόνιο; Θα ονειρευόμαστε διορισμούς στο δημόσιο, μονιμοποίηση συμβασιούχων, αύξηση μισθών και συντάξεων, επιστροφή στα μεγαλεία, αυτά δηλαδή που μας οδήγησαν στην κρίση, αδιαφορώντας για το τι γίνεται στη γειτονιά μας; Θα απαιτούμε βοήθεια, βρίζοντας την ηγεσία αυτών που προσδοκούμε να μας βοηθήσουν; Είναι μεγάλη αφέλεια να πιστεύουμε ότι οι εθνικολαϊκιστές που ανέρχονται στις μεγάλες χώρες, θα διώξουν τον εφιάλτη που βιώνουμε. Θα τον κάνουν χειρότερο. Είναι συνεπώς, τώρα, εθνική ανάγκη οι δυνάμεις που πιστεύουν στην Ευρώπη να παρέμβουν δυναμικά και να την στηρίξουν δημόσια. Να μην επιτρέψουμε στο Ιταλικό μικρόβιο να μεταδοθεί περαιτέρω στους πολίτες της χώρας μας. Γιατί αν στην Ευρώπη η κατάσταση εξελιχθεί όπως διαφαίνεται, θα μπούμε, δυστυχώς, με τα μυαλά που έχουμε, σε εφιάλτη, πραγματικό αυτή τη φορά.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι Δικηγόρος

ΜΟΤΟ: Αποκορύφωμα της επιδημίας είναι ότι όλο και περισσότεροι πολίτες των μεγάλων και πλούσιων χωρών, στρέφονται ευθέως πλέον εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποδίδοντας ευθύνες και θεωρώντας ως αιτία του κακού το μεγαλύτερο, μακράν, θεσμικό επίτευγμα που κατέκτησε η υφήλιος από την εμφάνιση του ανθρώπου. Την Ενωμένη Ευρώπη.