Γιάννης Μακρυγιάννης

Δεν είναι ασφαλώς ένα θέμα για εσωτερική κατανάλωση και για ανέξοδες μαγκιές, που υποτίθεται τονώνουν την εθνική υπερηφάνεια, αλλά γελοιοποιούν στην πραγματικότητα μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η όλη υπόθεση είναι σοβαρή. Πολύ σοβαρή για να αφήνεται στα χέρια επιτήδειων τυχοδιωκτών, που πουλάνε “πατρίδα”, με την ίδια ευκολία που θα πουλούσαν λαθραία ρολόγια στην Ομόνοια ή ακόμα και τη μάνα τους για την εξουσία.
Χρειάζεται μελέτη και ανάλυση όλων των δεδομένων, διότι η ευρύτερη περιοχή μας, αλλάζει με ταχύτητα και ανεξέλεγκτα. Χρειάζεται διορατικότητα διότι οι διεθνείς ισορροπίες επίσης αλλάζουν – πρέπει για παράδειγμα να δούμε τις ΗΠΑ του Τραμπ πώς ακριβώς θα συμπεριφερθούν.

Χρειάζεται πλήρης αξιοποίηση του διεθνούς παράγοντα και ασφαλώς του ευρωπαϊκού. Διότι μιλάμε για διεθνείς συμβάσεις, για ευρωπαϊκά σύνορα, για ισορροπίες που αφορούν σχεδόν τους πάντες. Αυτός ο παράγοντας πρέπει να αξιοποιηθεί και κινητοποιηθεί, διότι μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Χρειάζεται πρωτίστως σοβαρότητα και ψυχραιμία, ειδικά από τους κυβερνώντες, διότι οι κυβερνώντες δεν διαχειρίζονται τον εαυτό τους και τις εφηβικές εθνικές τους φαντασιώσεις, αλλά την τύχη μίας ολόκληρης χώρας. Εκτός κι αν θεωρούν την ανταλλαγή τσαμπουκαλίδικων δηλώσεων και κινήσεων ως κατάλληλη απάντηση στους λεονταρισμούς ενός παρανοϊκού μεγαλομανούς και τελικώς επικίνδυνου ηγέτη, όπως είναι ο Ερντογάν.

Να μας πουν κι αν θεωρούν και τον πόλεμο ως εύκολη υπόθεση και ωραία επιλογή, έτσι που με πολύ ευκολία φορούν τα χακί και κόβουν βόλτες - σε μία τέτοια περίπτωση βέβαια χρειάζεται και προσοχή στα καλσόν, γιατί μπορεί να σκιστούν εύκολα!

Η ηγεσία της κυβέρνησης και κυρίως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα και να αναλάβει τις ευθύνες της. Οφείλει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να συγχωρούνται όλα για χάρη της εξουσίας. Υπάρχουν και όρια.

Για παράδειγμα, αυτή καθαυτή η ενέργεια της “περιπολίας” βουλευτών σε ακριτικά νησιά, ως δήθεν απάντηση στην αμφισβήτηση από τους Τούρκους της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, ήταν από περιττή ή ατυχής έως γελοία για να μην πω επιβλαβής για το κύρος της χώρας στους σοβαρούς ευρωπαϊκούς κύκλους – γι' αυτό και ανταποκρίθηκαν μόνο 9 βουλευτές από τους 50 της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας.

Ήταν όμως και μία θλιβερή ιστορία. Διότι πλάι στους συριζαίους βουλευτές βρέθηκαν τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, μεταξύ αυτών τα πρωτοπαλίκαρα του ναζιστικού μορφώματος Κασιδιάρης και Παππάς, υπόδικοι για εγκληματική οργάνωση και εξοργιστικοί πατριδοκάπηλοι. Εάν πιστεύουν ότι με αυτούς δίπλα τους θα σώσουν τη χώρα, υπάρχει μόνο ένα σχόλιο, με τη μορφή του καβαφικού ποιήματος, “Όσο μπορείς”, που μάλλον θα τους κυνηγάει με κάθε τέτοιου είδους ευκαιρία: Αφιερωμένο:

“Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική”.