Γιάννης Μακρυγιάννης

Το κατάφεραν και έκαναν την Ελλάδα ρεζίλι της οικουμένης. Οι κυβερνώντες του «yes man», οι άνθρωποι που γυρίζουν με το χέρι απλωμένο ανά τον κόσμο, οι πολιτικοί της υπαλληλικής νοοτροπίας, της λοβοτομής και της εύκαμπτης μέσης, έφεραν τη χώρα στην απόλυτη ξεφτίλα.

Ενώ ψήφισαν τα μέτρα, που, ομολογουμένως από τους πάντες διαλύουν την ελληνική κοινωνία και είναι τουλάχιστον αμφίβολο εάν αποτελούν λύση για το πρόβλημα, δεν είχαν εξασφαλίσει στο παραμικρό την εκπλήρωση των δεσμεύσεων από την τρόικα.

Το γεγονός ότι ΔΝΤ και Γερμανοί τσακώνονται για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αποτελεί περίτρανη απόδειξη ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει! Το πρόγραμμα δηλαδή που επέβαλε η τρόικα και ψηφίσαμε μετά πολλών επαίνων και εκβιασμών, πολύ απλά δεν βγαίνει κύριοι. Γι’ αυτό και το ΔΝΤ λέει ότι πρέπει να υπάρξει άλλη αντιμετώπιση του χρέους.

Αντί να πάει να τους το πει ο ίδιος ο Σαμαράς από το καλοκαίρι, η τρικομματική κυβέρνηση έσκυψε το κεφάλι, έκανε ό,τι της είπε η Μέρκελ και πήρε ό,τι πήρε τη νύχτα της Τρίτης: Μηδέν από δόση και πολύ από ρελίζι. Και κερατάδες και δαρμένοι δηλαδή.

Χωρίς καμία διορατικότητα, χωρίς ίχνος πολιτικού κύρους διεθνώς, εξάντλησαν την πυγμή τους στους κοινωνικά αδύναμους έλληνες.

Αντί να αξιοποιήσει η κυβέρνηση την εσωτερική αντίθεση στους δανειστές και τους διεθνείς παίχτες προς όφελος της Ελλάδας, για να βελτιώσει και να πετύχει κάποια πράγματα, παρέδωσε πνεύμα και σώμα στη Μέρκελ, με αντάλλαγμα ένα περίπατο με την φράου στον εθνικό κήπο.

Είχαν τα κότσια να πουν πριν ένα μήνα, που ξέσπασε για τα καλά η κόντρα ΔΝΤ – Γερμανών για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, έστω μία κουβέντα; Ένα «βρείτε τα πρώτα εσείς για το πώς θα γίνει με το χρέος και μετά ψηφίζουμε εμείς ό,τι θέλετε».

Πού χάθηκε όμως η διαπραγματευτική διάθεση για να τη βρει ο Σαμαράς; Ο, κατά τα άλλα αποκαταστάτης της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας και εκείνος, που άλλαξε το κλίμα στην Ευρώπη, κατάντησε τη χώρα ένα θλιβερό επαίτη, χωρίς φωνή και αξίωση.

Κατέλυσαν το σύνταγμα και ισοπέδωσαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες γιατί; Για να μας φτύνει ο κάθε Σόιμπλε και να μας γυρνάει την πλάτη ο κάθε Ρεν;

Διέλυσαν το κοινωνικό κράτος, που δημιουργήθηκε με αγώνες δεκαετιών, ποδοπάτησαν εργατικά δικαιώματα, ξεπουλάνε δημόσια περιουσία, πετσοκόβουν μισθούς, συντάξεις και αξιοπρέπεια των πολιτών, φορολογούν ό,τι κινείται - αρκεί να είναι από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, όχι από τα ισχυρά – γιατί; Για να μας εμπαίζουν και να μας κάνουν καψώνια;  

Τι θα γίνει τώρα κύριε Στουρνάρα και κύριε Σαμαρά; Θα πεινάσουμε; Θα διψάσουμε; Ή απλά γινόμαστε το ρεντίκολο, οι αφελείς της υφηλίου, που κάνουν ό,τι τους πουν από καλή καρδιά;

Να λοιπόν, που οι μονομερείς ενέργειες γίνονται από την τρόικα. Η τρόικα είναι που δεν εκπληρώνει, με το έτσι θέλω, τις υποχρεώσεις της.  

Αλλά η κυβέρνηση, τούτη η κυβέρνηση, που εξελέγη με σημαία ότι θα… επαναδιαπραγματευτεί επιτέλους εκεί, που δεν διαπραγματεύτηκαν οι προηγούμενοι, δεν μπορεί φυσικά να κάνει τίποτα!!! Ούτε θέλει, ούτε έχει τα μέσα, ούτε την αξιοπιστία να κάνει κάποια σοβαρή κουβέντα με τους ευρωπαίους. Γιατί απλά δέχθηκε να γίνει το «καλό και υποτακτικό παιδί», που «δεν φέρνει καμία αντίρρηση στη μαμά». Οι μονομερείς ενέργειες της τρόικας είχαν αρχίσει από το καλοκαίρι. Αλλά τότε οι «εχθροί» ήταν αλλού, το μέτωπο της μάχης στήθηκε στο εσωτερικό. Οι νικητές τελικά των εκλογών του Ιουνίου όφειλαν πολλά στους δανειστές για την εκλογική αυτή επιτυχία τους, ώστε να απαιτήσουν και για τη χώρα.

Ας είμαστε όμως κάπως ψύχραιμοι με τις εξελίξεις: Η δόση θα δοθεί. Το ότι θα δοθεί με αντάλλαγμα την κοινωνική χρεοκοπία και παράδοση της χώρας είναι άλλη συζήτηση. Δεν μπορεί όμως να μην δοθεί. Δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να βρουν μία λύση, με χρυσή τομή επί των διαφορών τους. Απλά αυτό θα πάρει κάποιο χρόνο, βλέπετε στο εξωτερικό οι άνθρωποι κάνουν διαπραγματεύσεις μεταξύ τους όταν έχουν διαφωνίες και αντικρουόμενα συμφέροντα, δεν σκύβει ο καθένας μπροστά στη Μέρκελ. Αυτό το τελευταίο είναι ίδιον των δικών μας ηγετών…