Γιάννης Κοτζαμανίδης

Στις 28 Δεκεμβρίου 2017 το Υπουργείο Δικαιοσύνης ανήρτησε για … «ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ» στο Διαδίκτυο (www.opengov.gr/ministryofjustice) πρόταση νομοθετικής ρύθμισης, με αντικείμενο την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ, εφ’ όλης σχεδόν της δικαστηριακής και δικηγορικής ύλης,ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ, από ιδιώτες  διαμεσολαβητές ή ιδιωτικά κέντρα (επιχειρήσεις) διαμεσολάβησης.

(Η πρόταση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ, για πολύ συγκεκριμένους και αυτονόητους λόγους, που επιγραμματικά πιο κάτω θα επισημανθούν, πήγε άκλαυτη  στο νεκροταφείο των καλών προθέσεων).

Η κατά τα πιο πάνω προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση, προβλέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ, προ πάσης προσφυγής στο Δικαστήριο και επί ποινή απαραδέκτου του ενδίκου βοηθήματος, υπαγωγή του συνόλου σχεδόν των ιδιωτικών διαφορών στην διαδικασία της (ιδιωτικής) διαμεσολάβησης. 

Η ρύθμιση καλύπτει αυτοκινητικές, οικογενειακές και εργατικές διαφορές, καθώς και υποθέσεις οροφοκτησίας, αμοιβών, ιατρικής ευθύνης, βιομηχανικής ιδιοκτησίας, ναυτικού δικαίου, χρηματοδοτικών μισθώσεων, τραπεζικών δανειακών συμβάσεων, χρηματιστηριακών συμβάσεων, πιστωτικών καρτών κλπ. 

Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ, δε, της προσφυγής,καθώς και της συμμετοχής στην ιδιωτική διαμεσολάβηση δεν αποτελεί γράμμα κενό περιεχομένου, αλλά συνοδεύεται από απίστευτα εξοντωτικές ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ (από 1.000 έως 5.000 ΕΥΡΩ για όποιον δεν προσέρχεται στην σχετική διαδικασία), που δεν αφήνουν οποιοδήποτε περιθώριο σε κανέναν να την αγνοήσει και να ματαιώσει τη λειτουργία της. 

Πρόκειται για την χειρότερη μορφή βίαιου δικονομικού και διοικητικού εξαναγκασμού συμμετοχής σε μια διαδικασία ιδιωτικής απονομής της Δικαιοσύνης από στερούμενα των στοιχειωδών συνταγματικών και διαδικαστικών εγγυήσεων ΠΑΡΑΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, που κραυγαλέα προδίδει τις προθέσεις και τις σκοπιμότητες των εμπνευστών της σχετικής ρύθμισης, για την δια ροπάλου επιτυχία του θεσμού της ιδιωτικής διαμεσολάβησης, η οποία, ως προαιρετική επιλογή, έχει ήδη ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ παταγωδώς. 

Τέλος και για να εξασφαλισθεί εκ των προτέρων, ότι η διαδικασία της ιδιωτικής διαμεσολάβησης θα έχει το αναμενόμενο (επιτυχές για την ισχυρότερη πλευρά)  αποτέλεσμα, επιχειρείται στοχευμένα να καμφθούν οι οποιεσδήποτε αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις του ασθενέστερου διαδίκου να συμβιβασθεί, με την θέσπιση και ΧΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΙΝΩΝ, σε περίπτωση ήττας ή μερικής ήττας (0,2 % και 0,1% αντίστοιχα επί του αντικειμένου της διαφοράς).  

Στο σημείο αυτό αξίζει να τονισθεί, ότι η διευθέτηση της όλης διαφοράς  γίνεται χωρίς τις στοιχειώδεις δικονομικές εγγυήσεις και με συνοπτικές κυριολεκτικά διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της διαδικτυακής … ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗΣ, μέσω SKYPE κλπ. 


ΙΙ.- ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ (ΚΑΤ’ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ) «ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ» - ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ.  

Εξυπακούεται, βεβαία, ότι η χρήση του όρου «διαβούλευση» στην προκειμένη περίπτωση υπερβαίνει κάθε όριο προκλητικού εμπαιγμού και ανοίκειας προσχηματικής πρακτικής, εν όψει της μηδενικής χρονικής διάρκειας που ορίσθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης μέσα στο πενθήμερο των αργιών της Πρωτοχρονιάς (από 28-12-2017 έως … 2/1/2018)!!!

(Πρόκειται για παράνομη, κατ’ αρθρ. 6 Ν. 4048/2012, σύντμηση της προθεσμίας διαβούλευσης). 

Αντίθετα είναι προφανές, ότι πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου και κραυγαλέα ύποπτο νομοθετικό ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, που  από καιρό τώρα είναι φανερό, ότι μεθοδεύεται, για να ικανοποιήσει τις πιεστικές αξιώσεις και τα καλώς ή … κακώς εννοούμενα συμφέροντα της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, του Σ.Ε.Β., των Τραπεζών, του Ε.Β.Ε.Α. κλπ., που ήδη από τον Οκτώβριο του 2017, με κάθε τρόπο (διαβήματα, αρθρογραφία στο διαδίκτυο κλπ.) ζητούσαν την υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης.  

Ενδεικτικά στο σημείο τούτο θα πρέπει να επισημανθεί η, σχετικά πρόσφατη, αποτυχημένη απόπειρα της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, να επιβάλει την υπαγωγή όλων των αυτοκινητικών διαφορών σ’ ένα Σώμα Πραγματογνωμόνων (έναν νέο Σ.Ε.Π.Τ.Α) με, ταυτόχρονη,λεπτομερήπεριπτωσιολογική .. τιμολόγηση, κάθε είδους πιθανής ή απίθανης υλικής και ηθικής ζημίας. 

Είναι προφανής, δηλαδή, η μόνιμη επιδίωξη των ασφαλιστικών εταιρειών, να επιβάλουν ένα σύστημα προαποφασισμένης και … προτιμολογηθείσας αποζημιώσεως, που θα περιορίζεται στα όρια των δικών τους ελαχίστων προβλέψεων και θα καθορίζεται από ένα ευνοϊκό, γι’ αυτές, διαμεσολαβητικό όργανο, ενώπιον του οποίουθα αξιοποιείται πλήρως η δυσανάλογα δεσπόζουσα, δική τους, διαπραγματευτική, ως ισχυρού μέρους, θέση και η κατεπείγουσα και δραματικά πιεστική ανάγκη των παθόντων για άμεση ικανοποίηση των αξιώσεών τους. 

Αντίθετα είναι απολύτως σαφές, ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες θεωρούν ιδιαίτερα δυσμενές, αν όχι εχθρικό γι’ αυτές … γήπεδο, την τακτική Δικαιοσύνη και την ενώπιον αυτής, με βάση το Νόμο και τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά κάθε υπόθεσης, επίλυση των εναντίον τους υποθέσεων. 

Τις πιο πάνω (γνωστές από τις δημόσιες τοποθετήσεις, τα δημοσιεύματα και τα άρθρα των εκπροσώπων τους) επιδιώξεις των ασφαλιστικών εταιρειών, φαίνεται, ότι ικανοποιεί πλήρως η υποχρεωτική ιδιωτική διαμεσολάβηση, η οποία θα διεκπεραιώνεται από οποιονδήποτε ιδιώτη διαμεσολαβητή, που είναι κάτοχος πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (όχι απαραίτητα νομικού) ή από οργανωμένα κέντρα Διαμεσολάβησης, δηλαδή επιχειρήσεις με σαφή οικονομικά κίνητρα και  άδηλες διασυνδέσεις.

Εύλογα, άλλωστε, αναμένεται, ότι πολύ δύσκολα, θα περάσει από το φράγμα της ιδιωτικής διαμεσολάβησης για να οδηγηθεί στα Τακτικά Δικαστήρια, οποιαδήποτε σοβαρή υπόθεση, εν όψει της αδήριτης ανάγκης του παθόντος να αποζημιωθεί άμεσα, έστω και σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων του.   

Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να είναι απαραίτητες οποιεσδήποτε περιττές διευκρινίσεις και διασαφήσεις των … αυτονόητων ή περαιτέρω αναλυτική επιχειρηματολογία, είναι απολύτως σαφές, ότι η συγκεκριμένη αυτή ρύθμιση πλήττει ανεπανόρθωτα την συνταγματικά κατοχυρωμένη λειτουργία της Δικαιοσύνης, θέτοντας ανεπίτρεπτα δικονομικά εμπόδια στην άμεση πρόσβαση του πολίτη σ’ αυτήν και, εν τέλει, μεταθέτει το … χαρτοφυλάκιο της σε μια ιδιότυπη ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (ΠΑΡΑΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των οικονομικά  ισχυρών πλευρών των εκάστοτε διαδίκων.


ΙΙΙ.- Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΗΣ ΜΑΧΟΜΕΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑΣ.

Ταυτόχρονα, είναι προφανές, ότι αν, τελικά, περάσει η συγκεκριμένη αυτή ρύθμιση, θα αποτελέσει την ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ για την μαχόμενη δικηγορία, που από χρόνια τώρα έχει στηθεί συνειδητά, από την Πολιτεία και τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα,στο εκτελεστικό απόσπασμα του βίαιου αποπληθωρισμού και της πλήρους εξαφάνισης και αποδόμησης του γνωστού μέχρι σήμερα θεσμικού και λειτουργικού της ρόλου.

Ήδη σήμερα μετά από μία σειρά, από σταδιακά μεθοδευμένα μέτρα, που, δυστυχώς, με την ανοχή ή την ανυπαρξία της συνδικαλιστικής «ηγεσίας» των Δικηγόρων, φθάσαμε, στο θλιβερό φαινόμενο ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΩΝ και της δραματικής, μέχρις μηδενισμού, ΜΕΙΩΣΗΣ  ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ  ΚΑΙ  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ  ΥΛΗΣ. 

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την απίστευτα εξωφρενική ρύθμιση της … δι’ αλληλογραφίας απονομής της Δικαιοσύνης, που προβλέπει η νέα τακτική διαδικασία, αποδομεί και ακυρώνει τον θεσμικό και λειτουργικό ρόλο του Δικηγόρου, οδηγώντας τον στην υποχρεωτική έξοδό του από το επάγγελμα.

Κι αυτό γιατί ο ζωτικός χώρος δράσης και καταξίωσης του μαχόμενου Δικηγόρου είναι τα Δικαστήρια και η ουσιώδης και αποφασιστική παρουσία και συμβολή του στην διαδικασία των ακροατηρίων.

Αντίθετα, η οποιαδήποτε συμμετοχή του σε ιδιωτικά γραφεία διαμεσολαβητών ή η δια … τηλεδιασκέψεως παράστασή του, είναι προφανές, ότι αλλοιώνει και αποδυναμώνει τον θεσμικό και λειτουργικό του ρόλο, καθιστώντας τον, σε βάθος χρόνου, περιττό και άνευ αντικειμένου.

(Σκόπιμα δεν σχολιάζουμε το πρόσφατο μέτρο της … ταχείας, ενώπιον … Συμβολαιογράφου, έκδοσης των συναινετικών διαζυγίων. Κι αυτό γιατί περιμένουμε ένα ακόμη πιο … «αποτελεσματικό» και … «βελτιωμένο» νομοθετικό μέτρο. Την υιοθέτηση του Ισλαμικού Δικαίου, που δίνει το δικαίωμα στον σύζυγο να παίρνει διαζύγιο, απευθύνοντας, δημόσια, τρεις φορές, στην σύζυγό του, την φράση: «σε χωρίζω, σε χωρίζω, σε χωρίζω» !!!!!).

Όλα τα παραπάνω, λοιπόν, σε συνδυασμό με τις εξοντωτικές φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις (βλ. και την πρόσφατη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες θα αντιστοιχούν σε έως και 45% των εισοδημάτων τους) οδηγούν τους Δικηγόρους ΣΤΗΝ  ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟ  ΤΟΥΣ  ΑΠΟ  ΤΟ  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑκαι στην δυσοίωνη προοπτική της ανεργίας και της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης.

Το τελευταίο, δε, πραξικόπημα της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης θα αποτελέσει μοιραία και την ταφόπλακα της δικηγορίας, που, ούτως ή άλλως, διάγει, πλέον, οδυνηρή «ζωή εν τάφω».



IV.- ΟΙ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ.

Όπως εδώ και πολλά έτη έχει επισημανθεί, τα χρόνια και ανεπίλυτα προβλήματα της λειτουργίας της ελληνικής Δικαιοσύνης, που αφορούν την ταχύτητα και την ποιότητα της απονομής της, οφείλονται σε αίτια με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο: Ανεπαρκής στελέχωση και υλικοτεχνική υποδομή – Πλημμελής έως συμβολική Επιθεώρηση των Δικαστηρίων.

Ειδικά για την στελέχωση (Δικαστές – Εισαγγελείς – Γραμματείς) και την υλικοτεχνική υποδομή (κτίρια, αίθουσες, γραφεία, ηλεκτρονική αρχειοθέτηση – μηχανοργάνωση κλπ.), είναι φανερό, ότι απαιτούνται επενδύσεις, χρήματα δηλαδή και δυσβάστακτες δαπάνες.

Εκεί, λοιπόν, που η Πολιτεία χρειάζεται να πληρώσει, προτιμά την εντελώς ανέξοδη και ανώδυνη λύση: Αλλάζει συνεχώς και τροποποιεί τους βασικούς Κώδικες, τιτλοφορώντας τις σχετικές νομοθετικές της παρεμβάσεις, ως … «μέτρα επιτάχυνσης της απονομής της Δικαιοσύνης».

(Για την «ποιότητα» της απονεμόμενης Δικαιοσύνης έχει πάψει, πλέον, εδώ και χρόνια, να γίνεται λόγος, γιατί, προφανώς, θεωρείται … περιττή πολυτέλεια).

Με δεδομένο, όμως, ότι τα (οικονομικά) ανώδυνα αυτά μέτρα δεν είναι αντικειμενικά δυνατόν, να επιλύσουν το πρόβλημα, η απονομή της Δικαιοσύνης έχει φθάσει σε πλήρες αδιέξοδο, με τα γνωστά αποτελέσματα της, πέρα από κάθε ανεκτό όριο, συμφόρησης των υποθέσεων και της τραγικά μεγάλης καθυστέρησης στην έκδοση των αποφάσεων.

Έτσι, η Πολιτεία, υπακούοντας και στα … «προαπαιτούμενα» των δανειστών, αναζητεί και επιβάλλει, κατά καιρούς, σπασμωδικά μέτρα, όπως λ.χ. η … γενική αμνηστία των ποινικών αδικημάτων κλπ.

Το πρόβλημα, όμως, επιμένει, δυστυχώς, να υφίσταται. Και, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, φθάσαμε στην τελική λύση: Την αφαίρεση της δικαστηριακής ύλης και την ανάθεσή της στην ιδιωτική Δικαιοσύνη της αναγκαστικής διαμεσολάβησης.

Αυτός είναι ο πρώτος και ευδιάκριτα ορατός λόγος της πραξικοπηματικής νομοθετικής ρύθμισης, που προαναπτύχθηκε. Θα έχει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα ;;; Πιθανότατα όχι. Αντίθετα, όπως είναι αναμενόμενο, θα προκαλέσει και νέα χρονική καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης, προσθέτοντας ένα υποχρεωτικό στάδιο πριν από την προσφυγή στον φυσικό Δικαστή.

Ο δεύτερος λόγος είναι προφανώς αυτός, που ήδη πιο πάνω επισημάνθηκε. Ικανοποιείται με την υποχρεωτική διαμεσολάβηση η μόνιμη αξίωση των οικονομικά ισχυρών διαδίκων (ασφαλιστικών εταιρειών, Τραπεζών, εργοδοτών κλπ.) να επιλύονται, οι διαφορές που τους αφορούν, στα μέτρα τους. 

Δηλαδή από ιδιώτες διαμεσολαβητές και οργανωμένες επιχειρήσεις Κέντρων Διαμεσολάβησης (Παραδικαστήρια), στις οποίες ο καθ’ ένας μπορεί να επενδύσει με ευνοϊκές για τους ισχυρούς συνθήκες και προϋποθέσεις. Θεωρητικά αναμένεται, ότι θα είναι πιο εύκολο να συμβιβασθεί εκεί ο ανίσχυρος διάδικος, που επιμένει μέχρι τώρα να αρνείται την επιθυμητή για τους αντιδίκους του εξωδικαστική «συμβιβαστική επίλυση των διαφορών».

Ο τρίτος λόγος είναι προφανώς η, μέχρι σήμερα, τραγική αποτυχία του χρεωκοπημένου,στην πράξη, θεσμού της προαιρετικής διαμεσολάβησης και η … δραματική ανάγκη, να καθιερωθεί και να διασωθεί, με εξαναγκαστική, δια της … βίας, επιβολή του (!!!!!).

Το τελευταίο δεν αποτελεί δική μας αυθαίρετη προσωπική εκτίμηση. Ρητά και κατηγορηματικά συνομολογείται απ’ τον «ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ», που έσπευσε ΠΡΩΤΟΣ να καταχωρήσει τα ευνοϊκά του σχόλια, στα πλαίσια της διαβούλευσης – express του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Εκεί, λοιπόν, ούτε λίγο – ούτε πολύ, αναφέρει τα εξής: <<Η υποχρεωτικότητα του άρθρου 5 συνιστά το ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΒΗΜΑ για την λειτουργία της διαμεσολάβησης στην πράξη. Επτά χρόνια μετά την λειτουργία του θεσμού γίνεται το πρώτο ουσιαστικό βήμα … >>.

Γιατί θεωρεί την υποχρεωτικότητα ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΒΗΜΑ για την ύπαρξη της διαμεσολάβησης ;;; Το εξηγεί αμέσως παρακάτω: 

<<Με αυτή την εικόνα της διαμεσολάβησης ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ 25 ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, όπως έδειξε και η έρευνα του Συνδέσμου Ελλήνων Διαμεσολαβητών>>.

Είναι, λοιπόν, προφανές: Ένας θεσμός, που αποδοκιμάσθηκε επιδεικτικά απ’ την Ελληνική Κοινωνία, επιχειρείται τώρα να διασωθεί και να καθιερωθεί αναγκαστικά, δια της βίας, με την υποχρεωτικότητα, που θεωρήθηκε το αποφασιστικό, για τον σκοπό αυτό, ΑΝΑΓΚΑΙΟ  ΒΗΜΑ. 

Εύλογα, βέβαια, έχει επισημανθεί, ότι η υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης αποτελεί δική μας πανευρωπαϊκή … πρωτοτυπία, αφού σε όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.  

Στο καταλυτικό αυτό επιχείρημα οι υπέρμαχοι της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, δηλαδή ο … Σύνδεσμος Ελλήνων Διαμεσολαβητών, αντιπαραθέτει το, ομολογουμένως,συντριπτικό και συγκλονιστικό παράδειγμα της Σερβίας, της Πολωνίας, της Βουλγαρίας και της … Τουρκίας !!!!!!.

Τέλος, όπως ορθά επισημαίνουν, σε ανάλογο άρθρο τους, οι Δικαστές Χριστόφορος και Χαράλαμπος Σεβαστίδης, καμμία οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υποχρεώνει την Ελληνική Δημοκρατία, να ψηφίσει τέτοιο Νόμο.

Η επίκληση της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ στο 1ο άρθρο του Νομοσχεδίου είναι προσχηματική, αφού το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας περιορίζεται ΜΟΝΟ  ΣΤΙΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ, με πρόβλεψη του ΕΚΟΥΣΙΟΥ – ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟΥ  ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ  ΤΗΣ  ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ. 

Ο τελευταίος λόγος είναι και αυτός προφανής. Η λειτουργία της ιδιωτικής Δικαιοσύνης ανοίγει τον δρόμο σε επικερδείς επενδύσεις και επιχειρηματικά συμφέροντα, όλων όσων θα επιδιώξουν την σύσταση Οργανωμένων Κέντρων Διαμεσολάβησης, που θα στελεχώνονται από χαμηλόμισθους διαπιστευμένους διαμεσολαβητές.


V.- Ο ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ ΑΘΕΑΤΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ. 

Ενώ, λοιπόν, όλες αυτές οι, κοσμογονικές και καθοριστικές για το μέλλον της δικηγορίας, αλλαγές προωθούνται με τον πραξικοπηματικό τρόπο, που προπεριγράφηκε, εκείνη που φαίνεται, ότι συγκινείται ή ανησυχεί ελάχιστα, είναι η συνδικαλιστική ηγεσία των Δικηγόρων.

Μέχρι την στιγμή που γράφεται το άρθρο αυτό (3-1-2018) με φωτεινή εξαίρεση τον Δικηγορικό Σύλλογο Αιγίου, ούτε η Ολομέλεια, ούτε κάποιος άλλος μεμονωμένος Δικηγορικός Σύλλογος (Αθηνών, Θεσσαλονίκη, Πειραιά κλπ.) αντέδρασε άμεσα ή έμμεσα σε όσα μέτρα μεθοδεύονται σε βάρος του Σώματος.

(Το βάρος της αυστηρής κριτικής κατά της επίμαχης νομοθετικής ρυθμίσεως σηκώνει μόνη της η ηγεσία των Δικαστών).

Τι μπορεί άραγε να συμβαίνει ;;; 

Οι ακόμη παραμένοντες στην διοίκηση των Δικηγορικών Συλλόγων τελούν, υπό την επήρεια της ενδεχόμενης απογοήτευσης απ’ την αποτυχία επανεκλογής τους και δεν είναι πρόθυμοι να παρέμβουν στον δημόσιο διάλογο ;;;

Οι νεοεκλεγέντες αναπαύονται ακόμη στις δάφνες του θριάμβου τους και απέχουν από κάθε σχόλιο ή κριτική, για να μην διαταράξουν τις οποιεσδήποτε (ποιες άραγε) ισορροπίες ;;;

Ή μήπως όλοι μαζί θεωρούν … επιτυχημένη και πλήρως … ευνοϊκή για τα συμφέροντα και τον θεσμικό ρόλο των Δικηγόρων την νέα αυτή νομοθετική ρύθμιση ;;; Αν ισχύει, όμως, αυτό, θα πρέπει να το πουν δημοσίως και ευθαρσώς, αναλαμβάνοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες τους απέναντι στο Σώμα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η λογική του … αόρατου και αθέατου συνδικαλισμού, που έφερε το Σώμα στο χείλος της ολικής καταστροφής και του πλήρους αφανισμού, θα πρέπει, κάποτε (επί τέλους !!!!!) να εγκαταλειφθεί.


VI.- ΕΠΙΜΕΤΡΟ.

Η συγκεκριμένη διάταξη, με τον πραξικοπηματικό τρόπο, που ήδη προωθείται, ευρίσκεται ήδη προ των πυλών. 

Καθήκον της Κοινωνίας και των μαχόμενων Δικηγόρων είναι να ματαιώσουν την ψήφισή της ή, διαφορετικά, να την αποδοκιμάσουν μαζικά και να την καταργήσουν την πράξη.

Την λύση, άλλωστε, στο τέλος, την δίνει πάντοτε η ζωή και οι συνειδητοί πολίτες, παρά την κατά καιρούς έντεχνα μεθοδευμένη προσπάθεια της Πολιτείας να τους αποκοιμίσει και να τους καταλάβει εξ απίνης. 

Γιάννης Μ. Κοτζαμανίδης
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Πρ. Αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης











.