Γιάννης Αντύπας

Πιστεύω ότι το Μέγαρο Μαξίμου στήνει μια κλασική παρτίδα σκάκι: από τη μία τα... μαύρα (Κυριάκος- Μαρέβα) και από την άλλη τα... λευκά (Αλέξης- Μπέτυ). Φιλοτεχνεί για για τον πρωθυπουργό και τη σύντροφό του το προφίλ του καλού βασιλιά και της καλής βασίλισσας, που αγωνίζονται για τους φτωχούς. Προσέξτε την εξής φράση: «Ο κόσμος των παραδείσιων τόπων ανήκει σε διαφορετικό από μένα αξιακό σύστημα».

Για αυτές τις 12 λέξεις δόθηκαν οι τέσσερις σελίδες της συνέντευξης. Όλα τα υπόλοιπα, και των εισαγωγικών ερωτημάτων του άρθρου είναι για να έχουμε να λέμε. Η ουσία είναι πως η «λευκή βασίλισσα» Μπέτυ πετά το γάντι στη «βασίλισσα των μαύρων» Μαρέβα. Προετοιμάζει το έδαφος και νομιμοποιεί τις επιθέσεις που θα δεχτεί τις επόμενες ημέρες η σύζυγος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δε θα είναι προσωπικές, αλλά στο πλαίσιο του αιώνιου πολέμου του καλού με το κακό. Αξιακές.

Εκτός από λόγια η συνέντευξη έχει και εικόνες. Από τον προσωπικό φωτογράφο του πρωθυπουργού. Στις τρεις από τις τέσσερις φωτογραφίες πρωταγωνιστούν, εκτός από το πρόσωπο, τα χέρια της κυρίας Μπαζιάνα. Στην πρώτη ορίζει το ύψος (με το δεξί), στη δεύτερη σηματοδοτεί το στοπ και τον ότι δεν κρατά κάτι (σ.σ. άδειο χέρι- καθαρό) και στην τρίτη τοποθετεί το αριστερό χέρι στην καρδιά. Είναι ταυτόχρονα αποφασιστική και συναισθηματική. Ειλικρινής. Δεν έχει κάτι να κρύψει. Αλλά ξέρει να βάζει όρια. 

Αλλά, οι επικοινωνιολόγοι του πρωθυπουργού δεν τη χτένισαν όσο θα έπρεπε τη συνέντευξη. Οι άμυνες πέφτουν και οι λογογράφοι αυτολογοκρίνονται όταν η σύντροφος του πρωθυπουργού μιλά για τον άνθρωπό της. Πίσω από τις λέξεις βρίσκεται ο Αλέξης: «Ένας νέος άνθρωπος που βρέθηκε σ' αυτή τη θέση τη δεδομένη στιγμή, έχοντας το δύσκολο καθήκον να μην προδώσει τον λαό που τον στήριξε. Και δεν τον πρόδωσε. Εκείνον σκέφτηκε, για εκείνον έχασε χρόνο, για εκείνον αναγκάστηκε να δεχτεί μια συμφωνία που δεν την ήθελε έτσι».

Κάτι σαν το αμάρτησα για το παιδί μου. Οι λέξεις κλειδιά, με τη σειρά που τις αναφέρει η κυρία Μπαζιάνα, είναι οι εξής: νέος, καθήκον, στήριξε, προδώσει, πρόδωσε, έχασε χρόνο, αναγκάστηκε, δεν ήθελε. Αυτό νιώθει ο πρωθυπουργός: πως πρόδωσε τους πολίτες. Για αυτό και παίρνει αποστάσεις: «Εκείνον σκέφτηκε» (σ.σ. τον λαό). Ο λαός έχει γίνει... εκείνος. Και ο πρωθυπουργός... έχασε χρόνο! Για εκείνον (σ.σ. τον λαό)!  

Αν είναι δυνατόν: ο πρωθυπουργός έχασε χρόνο! Ούτε κουβέντα για την καταστροφή που θα ερχόταν αν εφάρμοζε τη λύση για την οποία είχε πείσει- παραπλανήσει τους πολίτες. Ούτε μία συγνώμη. Μόνο άγχος για το ότι δεν είπε ψέματα, δεν το ένα, δεν το άλλο. Και για το ότι πρόδωσε τους πολίτες, φταίνε οι... πολίτες. Για αυτούς το έκανε. Και κάτι τελευταίο, για ένα από τα αρχικά ερωτήματα.

«Ποιος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επωφελήθηκε προσωπικά; Ποιος απέκτησε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού λαού; Αν ξέρετε κάποιον, να μου το πείτε. Πρώτη θα βγω στους δρόμους να διαμαρτυρηθώ». Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει πάρει την εξουσία, μόνο την κυβέρνηση όπως επισημαίνει η κυρία Μπαζιάνα, αλλά η σύντροφος του πρωθυπουργού θα έπρεπε να γνωρίζει ότι είναι δουλειά της κυβέρνησης να ελέγχει. Και όχι μόνον τους άλλους, τους αντιπάλους της. Αλλά και τον εαυτό της.

Δεν είναι δουλειά των πολιτών να αποδείξουν τη διαφθορά. Και δεν είναι δουλειά όσων έχουν την κυβέρνηση έστω και όχι την εξουσία να διαμαρτύρονται.