Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Είναι εντυπωσιακά απροσχημάτιστες πλέον οι παρεμβάσεις των δανειστών σε όλα τα επίπεδα - όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο πολιτικό και στο θεσμικό.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ωμά πλέον στρέφεται κατά των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα -κυρίως κατά του ΣΥΡΙΖΑ- και χαρακτηρίζει επικίνδυνη τη δημοσκοπική τους άνοδο, επειδή, όπως υποστηρίζει, μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση το πρόγραμμα, σε πολιτική κρίση και τελικά σε «στάση πληρωμών στο χρέος και έξοδο από το ευρώ». Επιπλέον, διαπιστώνει το οικονομικό αλλά και το κοινωνικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η Ελλάδα και λέει καθαρά ότι θα χρειαστεί νέο «κούρεμα» χρέους και νέα βοήθεια από τις χώρες της ευρωζώνης.

Το ίδιο το ΔΝΤ, δηλαδή, κινδυνολογεί επαναφέροντας τα σενάρια περί εξόδου της Ελλάδας (και σε μια τέτοια περίπτωση διάλυσης του ευρώ, τουλάχιστον με τη σημερινή του μορφή), ενώ παρεμβαίνει απροκάλυπτα στα πολιτικά δρώμενα μιας ανεξάρτητης χώρας. Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ, είχε κάνει παρόμοιες δηλώσεις και προεκλογικά, αλλά τώρα η τοποθέτηση είναι οξύτερη και στρέφεται κυρίως κατά των Ευρωπαίων - στην πραγματικότητα κατά των Γερμανών.

Η στάση του ΔΝΤ επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Σε κάποιο βαθμό αντανακλά τις πιέσεις των ΗΠΑ προς τη Γερμανία να αναλάβει το κόστος της κρίσης - ή ακόμα και το γεγονός ότι το ΔΝΤ ετοιμάζεται σταδιακά να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο βαδίζει από το ένα αδιέξοδο στο άλλο, την ώρα που ο έλεγχος της χώρας μας δείχνει να περνάει σταδιακά από την τρόικα σε «ευρωπαϊκά» χέρια.

Η Ελλάδα είναι μόνο ένα πιόνι σε ένα ευρύτερο παιχνίδι, στο πλαίσιο του οποίου η Γερμανία επιχειρεί να χειραφετηθεί και να συμπεριφερθεί ως αναδυόμενη υπερδύναμη, χτίζοντας -αδέξια- μια δική της πολιτική και προσεγγίζοντας τη Ρωσία και την Κίνα. Με τον τρόπο αυτό «ενοχλεί» τις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα αποξενώνεται από τους Ευρωπαίους εταίρους, καθώς η σκληρή οικονομική πολιτική που επιβάλλει στην ευρωζώνη τελικά εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα σε βάρος των άλλων.
 
Το γεωπολιτικό σκάκι αγγίζει πολλά διεθνή συμφέροντα, στα οποία περιλαμβάνονται, βέβαια, και μεγάλες δουλειές που θα γίνουν το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα: από τον τουρισμό, τις τράπεζες και τις αποκρατικοποιήσεις μέχρι τα μεγάλα ντιλ στην ενέργεια. Τα χτυπήματα του ΔΝΤ προς τη Γερμανία ίσως να μην είναι άσχετα με τις μπίζνες που κυοφορούνται στο παρασκήνιο.

Το ΔΝΤ υπαγορεύει λεπτομερείς πολιτικές ερήμην των εθνικών κυβερνήσεων και των κοινωνιών. Αλλά και η ευρωζώνη πλέον διοικείται από γραφειοκρατικές ελίτ με βάση το δίκαιο του ισχυροτέρου και σύμφωνα με τις επιταγές των δανειστών και των λεγόμενων «αγορών», θυμίζοντας περισσότερο μια αυτοκρατορία με επαρχίες παρά ένα δημοκρατικό πείραμα υπερεθνικής συνεργασίας ανεξάρτητων κρατών.

Αναδημοσίευση άρθρου απο το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ