Γ. Ι. Πατσόπουλος

«Αρθρο μόνο: Η περίπτωση β’ της παραγράφου 7 του άρθρου 51 του Ν. 4305/2014 διαγράφεται και αναριθμείται η επόμενη περίπτωση γ’ σε περίπτωση β’», Αθήνα 13 Νοεμβρίου 2014.

Εκτός από τα χρήματα, οι φορολογούμενοι πρέπει να αποκτήσουν και ειδικές νομικές γνώσεις για να αντιμετωπίζουν νόμους που γίνονται μόνοι τους δύσκολοι για να αποκτήσουν αξία και λόγο ύπαρξης. Στις 31 Οκτωβρίου 2014 δημοσιεύθηκε ο Ν. 4305/14 και συγκεκριμένα στο ΦΕΚ 237 τεύχος Α’/31.10.2014. Το άρθρο 51 είναι το άρθρο για τη ρύθμιση των οφειλών προς τη Φορολογική Διοίκηση. Στις 10 Νοεμβρίου 2014 δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 3033 τεύχος Β’ η ΠΟΛ 1236: Ειδικά θέματα εφαρμογής της ρύθμισης οφειλών στη φορολογική διοίκηση του άρθρου 51 του Ν. 4305/2014.

Και το άρθρο 51 και η εγκύκλιος αναφέρουν ρητά:

Χρέη που υπάγονται στη ρύθμιση. Μετά από επιλογή του οφειλέτη: βεβαιωμένες έως την 1η Οκτωβρίου 2014 οφειλές που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες κατά την ημερομηνία της αίτησης υπαγωγής.

Αυτή είναι η περίφημη περίπτωση β’ της παραγράφου 7 που διαγράφεται. Τι σύμπτωση! 10 και 13 του ίδιου μήνα. Οι προδοσίες, οι αρνήσεις, οι αθετήσεις συμφωνιών, ιστορικά χρειάζονται τρεις μέρες για να ωριμάσουν. Πριν αλέκτορα φωνήσαι! Πολύ χαρμόσυνη η είδηση για τις εφημερίδες και τα κανάλια. Πολλαπλασιάζεται η εργασία τους. Νέες αναλύσεις, νέοι πίνακες, νέες ερμηνείες. Μόνο η ηλεκτρονική εφαρμογή καθυστερεί. Φόροι δεν εισπράττονται, αλλά από οργάνωση και νομιμότητα παίρνουμε άριστα. Λογιστές, εφοριακοί, δικηγόροι, φορολογούμενοι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Ας προσπαθήσουμε να μαντέψουμε τις συνέπειες μετά τη βαρβαρική αποκατάσταση, σε τρεις μέρες, της πολυαναμενόμενης ρύθμισης:

■ Για μια ακόμη φορά όποιος οφείλει, αλλά μη ληξιπρόθεσμα, αδικείται, πολύ περισσότερο ο «εξοφλών τοις μετρητοίς». Παράδειγμα για μελλοντική μίμηση ή αποφυγή.

■ Οι περισσότερες ρυθμίσεις θα χαθούν σχετικά γρήγορα λόγω μη πληρωμής όσων οφειλών δεν ρυθμίστηκαν και είναι σήμερα μη ληξιπρόθεσμα.

 Η ασυνέπεια δεν αφορά μόνο τις ενήμερες δόσεις του ΕΝΦΙΑ, αλλά και τις δόσεις που δεν είναι ακόμα ληξιπρόθεσμες και των άλλων φόρων, δηλαδή εισοδήματος, ΦΠΑ κ.τ.λ. Είναι φανερό ότι παραδόξως τόλμησαν να νομοθετήσουν χωρίς να περιμένουν τους βαρβάρους. Δεν διαβάζουν ούτε τα πασίγνωστα ποιήματα για να διδαχθούν. Δεν έχουν χρόνο! Προηγούνται τα παράθυρα της τηλεόρασης, οι συνεντεύξεις, η αμπελοφιλοσοφία, οι κλισέ εκφράσεις, τα ευχολόγια! Πονηρά σκεπτόμενος, σαν τον Καραγκιόζη, ο βάρβαρος: «Οποιοι οφείλουν, αλλά μη ληξιπρόθεσμα, σημαίνει ότι ήταν συνεπείς στην καταβολή των δόσεων μέχρι τώρα. Αυτοί γιατί να ευνοηθούν; Δεν μας συμφέρει». Θαυμάστε κράτος δικαίου με τόση ανάπτυξη της νομικής επιστήμης!

Είναι φανερό ότι δεν έχουν γνώση, ότι δεν κυβερνούν ούτε ψηφίζουν, αλλά κατάντησαν «παρένθετα πρόσωπα» όπως λέγονται οι εικονικοί μέτοχοι και διοικούντες στην πραγματική οικονομία. Ισως πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι υπουργοί ή «σκιώδεις υπουργοί» μιας ιδιότυπης κυβερνοαντιπολίτευσης. Οι δικοί μας «παρένθετοι» είναι ποτέ δυνατόν να μη ρωτήσουν τους βαρβάρους; Δεν είχαν ούτε καν την ευφυΐα των συγκλητικών που αδρανούσαν!

«Τι νόμους πια θα κάνουν οι συγκλητικοί! Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν»!

Φαίνεται ότι οι πανέξυπνοι βάρβαροι εκδικήθηκαν με το μαλακό τα παρ’ ολίγον κακομαθημένα παιδιά που πήραν πιο σοβαρά τον ρόλο τους απ’ ό,τι τους αρμόζει. Διαχρονικά γνωρίζουν, σαν τους γνωστούς ηγέτες, ότι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» θέλουν ειδική μεταχείριση, η οποία πρέπει να λαμβάνει υπόψη της και τους κανόνες του μακιαβελισμού.

ΕΝΦΙΑ: η λέξη που συνδέθηκε με τον απόλυτο κυβερνητικό εξευτελισμό! Μια λέξη, ένας φόρος που σε συνδυασμό με την ασυνέπεια και την προχειρότητα διέλυσε τη σύγκλητο και τους αυτοκράτορες. Ζημία μεγαλύτερη ακόμη και από τα πιο σκληρά μέτρα. Τουλάχιστον μερικά είχαν μια συνέπεια στη σκληρότητα και την αναλγησία, σαν την καταστροφή των μικροομολογιούχων και τις περικοπές των συντάξεων. Εκεί η συνεργασία με τους βαρβάρους ήταν άψογη και χωρίς πολλαπλές νομοθεσίες και με σύμμαχο ακόμη και την ανώτερη δικαστική εξουσία που είναι «μνημονιακή» για όλους τους άλλους εκτός κι αν πρόκειται για τον κλάδο της.
Ο απλός πολίτης απορεί και διερωτάται: Σε τι χρειάζονται τόσοι κυβερνώντες, τόσοι βουλευτές, τόσοι υπηρεσιακοί παράγοντες, τόσοι αναλυτές, τόσοι φορομπήχτες, τόσοι αναλυτές, τόσοι οικονομολογούντες, όταν ούτε μία ρύθμιση χρεών προς το Δημόσιο δεν είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί χωρίς τις παρενέργειες και τις παρεμβάσεις που θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα ή ανοργάνωτο ασκέρι;

Αναρωτιούνται μετά από αυτό και τόσα άλλα σχετικά αν έχουν λόγο ύπαρξης. Δέχονται «χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ» τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου ή του παρένθετου προσώπου; Αυτές είναι σκέψεις και ενδοιασμοί κοινών θνητών που παρακολουθούν τα γενόμενα και απορούν πώς άλλα θέματα γίνονται δαιδαλώδη για να αποκτήσουν ψεύτικη υπεραξία. Αγαπητοί συγκλητικοί, είναι πολύ απλό: η στοιχειώδης αξιοπρέπεια απαιτεί την εφαρμογή της αρχής της συνέπειας.