Γ. Ι. Πατσόπουλος

Συζητήσεις, αναλύσεις για ένα θέμα για το οποίο ο κοινός νους σκέφτεται ανάποδα. Πρέπει να πάρουν μέτρα και να δώσουν κίνητρα για επιστροφή των κεφαλαίων που εστάλησαν σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι πολιτικοί, σαν άρχοντες, διαφωνούν με την κοινή λογική. Οι διαμάχες μας είναι ανώτερες από τα συμφέροντα της χώρας. Οτι αφήνουμε τη γλώσσα μας να πει ό,τι θέλει, αγνοώντας τις συνέπειες. Αδιαφορώντας ότι κάποιοι πολίτες θα επηρεαστούν και θα αρχίσει μια νέα εκροή. Το να νικήσω τον αντίπαλο είναι σπουδαιότερο από το συμφέρον του πολίτη και της εθνικής οικονομίας.

Θυμηθείτε σχιζοφρένεια: Φοβίζουν τον κόσμο με το σενάριο απώλειας της αποταμίευσής του, μερικοί καταθέτες επηρεάζονται και στέλνουν κεφάλαια σε τράπεζες του εξωτερικού. Αμέσως μετά οι ίδιοι ηθικοί αυτουργοί αυτού του φαινομένου δίνουν εντολές φορολογικών ελέγχων για τους πολίτες αυτούς με τον νόμο για «επαύξηση περιουσίας». Η μετακίνηση περιουσίας βαπτίζεται «επαύξηση» με τις γνωστές συνέπειες. Ετσι ερμηνεύεται ο νόμος που δημοσιεύτηκε στις 30.9.2010 αλλά ισχύει αναδρομικά και μάλιστα δεκαετίες πριν. Σαν τον αυτοκαταστροφικό επιχειρηματία που δυσφημίζει και απαξιώνει ο ίδιος το προϊόν της εταιρείας του και μετά απορεί για την πτώση του κύκλου εργασιών και την κακή πορεία της επιχείρησής του. Και βέβαια, μην αναγνωρίζοντας τις ευθύνες του, ψάχνεται για λεπτομέρειες στο ταμείο σαν τον ανατολίτη Χότζα που αναζητούσε το χαμένο δαχτυλίδι στον φωτεινό κήπο του αντί εκεί που πράγματι το έχασε.

Η υποκρισία της πολιτικής: στην ουσία σε κατηγορεί για την εξαγωγή συναλλάγματος. Επειδή όμως αυτό είναι νόμιμο και δεν δικαιολογείται αντίστοιχη κατηγορία, αλλάζει τη μομφή: φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα. Και οι ηθικοί αυτουργοί; Αυτοί δεν πρέπει να κατηγορηθούν για συνέργεια και όλα τα σχετικά; Δεν έδωσαν εμμέσως πλην σαφώς επενδυτικές συμβουλές με σύνθημα «σώστε τις αποταμιεύσεις σας, διώξτε τις από τη χώρα»; Ετσι κάνουν και σήμερα: άλλαξαν ιδιότητα, από πολιτικοί μετατράπηκαν σε επενδυτικούς συμβούλους - και μάλιστα με ανθελληνικές απόψεις. Μετά θα προσφύγουν στη δεύτερη σχιζοφρένεια: θα κινδυνεύσει η  ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος και προκειμένου να σωθεί πρέπει να γίνει ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα του φορολογούμενου πολίτη ή με νέα δάνεια από τους «κακούς τοκογλύφους». Με την πολιτική αυτή διαχρονικά καταντήσαμε οι τελευταίοι να μας δανείζουν τα δικά μας χρήματα, τις καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό. Κατά τα άλλα η ευφυΐα μας ως λαού είναι υψηλή, έτσι νομίζουμε έως είμαστε απόλυτα βέβαιοι. Μόνο που η εξυπνάδα καταντάει ηλιθιότητα αν δεν στηρίζεται και σε μερικές άλλες ιδιότητες όπως η σοβαρότητα. Σοβαρότητα; Τι λέτε τώρα; Αν ήμασταν σοβαροί θα μας ψήφιζαν ελάχιστοι, δεν θα είχαμε αναγνωρισιμότητα, δεν θα μας έδειχνε η τηλεόραση. Κουσούρι για το επάγγελμά μας, εμπόδιο για την πορεία μας.

Τι λένε οι άνθρωποι που οδηγούν τη χώρα προκειμένου να μη νικήσει ο αντίπαλος στις επόμενες εκλογές!  Κατά την άποψή τους η δημοκρατία είναι ένα άριστο πολίτευμα όταν κυβερνάει το δικό τους κόμμα. Το ίδιο πολίτευμα καθίσταται διεφθαρμένο όταν πλειοψηφήσει ο αντίπαλος. Τη δημοκρατία την αγαπάμε μόνο όταν στεφανώνεται με τη δική μας εξουσία. Η ψυχολογία του Διχασμού: δύο παρατάξεις, δύο αντίθετες κατευθύνσεις, δύο αγώνες, δύο στρατόπεδα, όλα σε βάρος του συμφέροντος της χώρας. Ομαδική παράκρουση με το σύμπλεγμα του Ηρόστρατου σε έξαρση! Η Ιστορία επαναλαμβάνεται! Βέβαια κάποιοι θα αναρωτηθούν, έχοντας ως υψηλό πρότυπο την ελευθερία του λόγου: δεν έχει ένας πολιτικός το δικαίωμα να εκφράζει άμεσα ή έμμεσα τη γνώμη του για την ασφάλεια των καταθέσεων και ο αντίπαλος να του απαντήσει αντίστροφα; Μαζί συνεργάζονται και θέτοντας θέμα από το μηδέν κλονίζουν την εμπιστοσύνη του κοινού! Η απάντηση είναι απλή: Οταν είσαι επενδυτικός σύμβουλος ή απλός πολίτης έχεις το δικαίω­μα να έχεις όποια γνώμη θέλεις και να δίνεις όσες άμεσες ή έμμεσες συμβουλές απορρέουν από την πείρα σου. Οταν είσαι πολιτικός, τα λόγια σου πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το συμφέρον της χώρας ή έστω με την καλή σου πρόθεση. Είναι γνωστό ότι η οικονομία είναι κατά 80% θέμα ομαδικής ψυχολογίας. Οι αυτοκράτορες αυτοί, αντί να εμπνέουν αισιοδοξία και να προτρέπουν στην προσπάθεια, σπέρνουν την αμφιβολία και καλλιεργούν τη νοοτροπία φοβικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Αντί να βοηθήσουν στη λύση του, περιορίζονται στην καταστροφολογία.

Μετά από τέτοιες συζητήσεις, δηλώσεις και κοκορομαχίες περιμένουν να έρθει η Ανάπτυξη. Για τη λέξη αυτή πήραν ομόφωνη απόφαση ότι χρειάζεται. Ισως δώσουν και την εντολή να έρθει με τη βία! Σημεία των καιρών. Κρίμα, για μία ακόμα φορά μας γέμισαν απογοήτευση. Δεν υπολείπεται παρά να παραφράσουμε λίγο τον μεγάλο μας ποιητή από το περίφημο ποίημα «Ας φρόντιζαν»: Ετσι και αλλιώς βλάπτουν κ' οι τρεις τους την Ελλάδα το ίδιο!