Γ. Δημητρομανωλάκης

Ιδέα 1η : Χθες ο σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών και καθηγητής στο Παν Αθηνών Νίκος Καραβιτης πρότεινε κάτι απλό : να υπάρξει ένα σύστημα, το οποίο θα είναι απλό και διαφανές, με χαμηλότερους συντελεστές, με έναν βασικό συντελεστή 20% για όλα τα εισοδήματα, ανεξαρτήτως πηγής και προσώπου, ενώ προβλέπεται και ένας χαμηλότερος συντελεστής 10% για χαμηλούς μισθούς, συντάξεις και ενοίκια (με αφορολόγητο ποσό για μισθούς και συντάξεις).
Το σύστημα αυτό είναι, σύμφωνα με τον κύριο Καραβίτη, «δημοσιονομικά ουδέτερο», αλλά μπορεί να δημιουργήσει αναπτυξιακές προϋποθέσεις και να περιορίσει το κίνητρο για φοροδιαφυγή.  Σας θυμίζω ότι για τους λίγους και τυχερούς που παίρνουν πολλά λεφτά οι φορολογικοί συντελεστές είναι υψηλότεροι του 40% .

Ιδέα 2η. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών κ. Βασίλης Αποστολοπουλος προτείνει τα εξής «Εξαιτίας του υψηλού ονομαστικού φορολογικού συντελεστή και της πολυπλοκότητας του φορολογικού συστήματος, οι φορολογούμενοι α) αποθαρρύνονται από το να δηλώσουν το πραγματικό τους εισόδημα και, β) βρίσκουν νόμιμους τρόπους σε αυτά που δηλώνουν να πληρώνουν λιγότερα. Αν ληφθεί υπόψιν και το γεγονός ότι η πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων είναι από οικογενειακές έως πολύ μικρές που είναι δύσκολο να ελεγχθούν, αντιλαμβάνεται κανείς την έκταση της φοροδιαφυγής. Το αποτέλεσμα είναι ένας πραγματικός φορολογικός συντελεστής (effective tax rate) χαμηλότερος του 23%.

Το κίνητρο του χαμηλότερου συντελεστή σε συνδυασμό με αυστηρότερο έλεγχο από τις αρχές (π.χ. ελάχιστο δηλωθέν εισόδημα με βάση το επάγγελμα) και κατάργηση οποιονδήποτε φοροαπαλλαγών για υψηλότερα εισοδήματα / κέρδη επιχειρήσεων, θα είχαν  σαν αποτέλεσμα την πάταξη της φοροδιαφυγής εφόσον το ατομικό όφελος πλέον δεν θα δικαιολογούσε το ρίσκο παραβατικότητας.  Παράλληλα δεν θα μείωνε τις εισφορές στο κράτος εφόσον ο τωρινός πραγματικός φορολογικός συντελεστής (effective tax rate) είναι έτσι κι αλλιώς χαμηλότερος από το 23%.  Στην περίπτωση που η Κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να εισάγει άμεσα τον χαμηλότερο κοινό συντελεστή (Flat Tax Rate) στις επιχειρήσεις θα μπορούσε να προβεί σε μεταβατική φορολόγηση πρόσθετου εισοδήματος (π.χ. σε σχέση με το δηλωθέν προ Οικονομικής Κρίσεως εποχή εισόδημα) με συντελεστή 10%.»

Είναι δυο ιδέες που αυτοί που τις προτείνουν , ξέρουν.  
Έτσι με αυτόν τον τρόπο θα ελαφρυνθούν σημαντικά όσο δηλώνουν τα πραγματικά εισοδήματα τους άλλα και αυτός που δεν τα δηλώνει δεν θα έχει πλέον κανένα λόγο να φοροδιαφεύγει.

Γιατί είναι γεγονός ότι αν και έχουν περάσει τουλάχιστον 4 χρόνια από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα η οποία πλέον υπερφορολογείται μόνο ένας αθεράπευτα αισιόδοξος θα έλεγε πως τα χειρότερα έχουν οριστικά περάσει.  Ορισμένοι, σημειώνοντας πως η διπλή ύφεση έχει τελειώσει, συμπεραίνουν πως το φάρμακο της λιτότητας έχει κάνει δουλειά. Ας το πουν όμως αυτό στις χώρες εκείνες που βρίσκονται ακόμα σε μεγάλη ύφεση, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ χαμηλότερο των προ του 2008 επιπέδων, με ανεργία άνω του 20% και με το ποσοστό στους νέους να ξεπερνά το 50%.  Με τον ρυθμό που πάει τώρα η... ανάκαμψη, δεν θα πρέπει να περιμένουμε επιστροφή σε ομαλότητα πριν από την επόμενη δεκαετία.

Άρα όπως λέει και ο γνωστός οικονομολόγος J. Stiglitz “Καμία χώρα δεν αποκατέστησε ποτέ την ευημερία της μέσω της λιτότητας.  Ιστορικά, ελάχιστες μικρές χώρες ήταν αρκετά τυχερές ώστε να καλύψουν το κενό της ζήτησης με εξαγωγές.”

Το συμπέρασμα προφανώς είναι ένα. Ας φυγουμε γρήγορα από την λιτότητα. Τρόποι υπάρχουν.