Γ. Δημητρομανωλάκης

Μετά τη συμφωνία των Βρυξελλών οι Ελληνες τραπεζίτες πρέπει να φροντίσουν για την επόμενη μέρα. Εντάξει, δεχόμαστε ότι το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα σώζεται. Αλλωστε δεν ήταν δυνατόν να αφεθεί στην τύχη του. Μάλιστα από την περασμένη Παρασκευή κάποιες μεγάλες τράπεζες έδιναν και επιτόκια στις προθεσμιακές καταθέσεις κοντά στο 4,6% - 4,7% προκειμένου να προσελκύσουν νέα κεφάλαια και από την Κύπρο που τώρα θεωρείται, σύμφωνα με πολλούς  τραπεζίτες, αδύναμος κρίκος. Ομως όλοι γνωρίζουν ότι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα δεν είμαι στρωμένη με κόκκινα χαλιά.  

Οι κύριοι Ράπανος, Ταμβακάκης, Σάλλας, Καραμούζης, Ματζούνης, Βγενόπουλος μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους και να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις. Είναι δικαίωμά τους εάν αυτό νομίζουν ότι πρέπει να κάνουν για το καλό των μετοχών τους.
Ομως χρειάζεται προσοχή. Το πιθανότερο είναι ότι κάποιες από αυτές θα χρειαστούν αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων, και μάλιστα γρήγορα, εξαιτίας του haircut που αναγκάζονται να δεχτούν.

Αρα, οι βασικοί μέτοχοι των τραπεζών πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Γιατί, εάν δεν γίνει αυτό, τότε κάποιες τράπεζες θα καταλήξουν στα χέρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έχει τα κεφάλαια να τις βοηθήσει, αν και κάτι τέτοιο θεωρείται δύσκολο να συμβεί… Ανεξάρτητα από αυτά, τώρα το μεγάλο στοίχημα για τον Ελληνα πολίτη και επιχειρηματία είναι οι τράπεζες να αρχίσουν να δίνουν και δάνεια. Εστω και λιγοστά για να βοηθήσουν τις υγείες επιχειρήσεις να ανασάνουν. Διότι η βιωσιμότητα της οικονομίας περνάει μέσα από τις τράπεζες…