Φώφη Γιωτάκη

Όλα λειτουργούν στο όριο. Η πανδημία έχει καταφέρει να μοιάζουν με «ειδυλλιακές»  οι εικόνες της υποδοχής στις εφημερίες πριν την επέλασή της. Οι ασθενείς, με ή χωρίς κορονοϊό, προσέρχονται με τον φόβο, ενίοτε τον τρόμο, της «επιβίωσης» σε συνθήκες πολέμου, όπου οι «τυχεροί» βρίσκουν αμέσως κλίνη και δεν αναγκάζονται να περιμένουν να αδειάσει κρεβάτι για να μεταφερθούν στο τμήμα με τα ανάλογα περιστατικά. Τα διαπιστωμένα «κρούσματα» δίνουν την μάχη μαζί με γιατρούς και νοσηλευτές που πραγματικά παλεύουν δίχως …αύριο, χωρίς ωράριο και το «χάδι» της «κανονικότητας». Τα «άλλα» περιστατικά αντιμετωπίζονται όπως και πριν από το γενναίο προσωπικό αλλά γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι είναι ατύπως και «άλλες» οι προτεραιότητες- όχι μόνο εδώ αλλά και στο παγκόσμιο χωριό λόγω της πανδημίας.

Οι συγγενείς των ασθενών (χωρίς κορονοϊό) πρέπει να κάνουν μοριακό (το μη συνταγογραφημένο) τεστ για να σταθούν στο πλάι τους ή να επικοινωνούν από το σπίτι τους τηλεφωνικά με τον άνθρωπό τους και τους γιατρούς για να μάθουν νέα για την εξέλιξη της υγείας τους. Όλα είναι κατανοητά όταν ο κίνδυνος της διασποράς καιροφυλακτεί μέσω των μεταλλάξεων ένα χρόνο μετά. Όλα είναι κατανοητά, όταν δεν κυριαρχούν οι αντιφάσεις στην διαχείριση της επιδημιολογικής κρίσης που συνεχίζει να ανατρέπει για τον καθένα και την καθεμιά τα μικρά «θαύματα» της καθημερινής μας, μακρινής πλέον, ρουτίνας.

Ναι, ακούγονται ενδιαφέρουσες οι σκέψεις για την χαλάρωση περιοριστικών μέτρων, αλλά πόσο επιπόλαιες και αντιφατικές μοιάζουν όταν την ίδια ώρα συνεχίζεται ο «πόλεμος» στα νοσοκομεία και ο αριθμός των διασωληνωμένων σπάει ξανά το ρεκόρ; Όταν δεν δίνονται οι απαραίτητες εξηγήσεις για το πως θα τιθασευτεί η έξαρση της πανδημίας με την όποια χαλάρωση των μέτρων; «Έξυπνα» μέτρα υπάρχουν μόνο εφόσον αποδειχθούν ότι είναι στην πράξη. Καταρχάς για να είναι «έξυπνα» πρέπει και να τηρούνται από την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Φταίει η κόπωση που δεν τηρούνται; Φταίνε οι διαδηλώσεις για τις οποίες κατηγορεί η κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ; Φταίνε τα ΜΜΜ, όπου στριμώχνονται οι επιβάτες τις ώρες αιχμής; Φταίνε οι εταιρείες και τα εργοστάσια που δεν εφαρμόζουν την τηλεργασία; Φταίνε οι αρμόδιες υπηρεσίες που δεν κάνουν συχνά και παντού τους απαραίτητους ελέγχους στους δρόμους; Φταίει η «ατομική ευθύνη»;

Σε κάθε περίπτωση, τα …χιλιάδες ερωτήματα που επικάθονται στην κόπωση από τα διάφορα απαγορευτικά από τον περασμένο Μάρτη, δεν μπορεί παρά να απαντηθούν από τους αρμοδίους με καθαρά λόγια πριν ξεκινήσει η επόμενη φάση της διαχείρισης. Πριν από την σταδιακή επανεκκίνηση κάποιων δραστηριοτήτων που σκέφτεται η κυβέρνηση και θα ισχύσουν μετά τις ανακοινώσεις της προσεχούς Παρασκευής.

Το γεγονός ότι αναβλήθηκαν οι ανακοινώσεις για τότε και δεν θα γίνουν σήμερα, ίσως δώσει το περιθώριο στην Επιτροπή των ειδικών και κυρίως στην κυβέρνηση να επεξεργαστεί καλύτερα τα μέτρα, τα έξυπνα χωρίς εισαγωγικά. Ναι, χρειάζεται οδικός χάρτης για το σταδιακό άνοιγμα των οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων- ουδείς αμφιβάλλει ότι η οικονομία -και όχι μόνο η δημόσια υγεία- έχει δεχθεί καίρια χτυπήματα. Αλλά όταν αρχίσει αυτή η επεξεργασία των προτάσεων, ας καταλάβουν ότι η απαγόρευση της κυκλοφορίας για παράδειγμα στην Αττική από τις 7 το απόγευμα στο Σαββατοκύριακο, κάθε άλλο παρά «έξυπνο» μέτρο είναι. Εκτός και αν πήγε υπουργός στο σούπερ-μάρκετ της περιοχής του το Σάββατο να ψωνίσει και το βρήκε άδειο από κόσμο. Πήγε;