Φώφη Γιωτάκη

Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Ακόμα και τα γκάλοπ που δεν είναι και τόσο δουλεμένα, ακόμα και εκείνα που έχουν «εκβιαστικές» ερωτήσεις, έχουν κάτι να προσφέρουν ως προς τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Αρκεί εκείνοι που τα μελετούν , να θέλουν να καταλάβουν κάτι – και όχι απλώς να νιώσουν ότι «κερδάνε».

Τα γκάλοπ της τελευταίας περιόδου, εμφανίζουν χαμηλότερα ποσοστά αποδοχής της κυβέρνησης , σε σχέση με την πρώτη φάση της πανδημίας. Δείχνει κάτι αυτό; Σημαίνει κάτι για τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος; Προφανώς , όχι – απλώς, οι πολίτες έχουν περάσει από την φάση της σχεδόν καθολικής συσπείρωσης γύρω από την κυβέρνηση μπροστά σε μία πρωτοφανή κρίση, στην φάση της «αβεβαιότητας με ελπίδα» για την επόμενη μέρα, η οποία ακόμα δεν έχει έλθει.

Είναι προφανές ότι ακόμα υπάρχει το σκοτάδι της κρίσης, από την στιγμή που η χώρα είναι σε lockdown, με την αγορά κλειστή, την ανεργία στα ύψη, χωρίς να φαίνεται ένα φως στο βάθος του τούνελ. Θα ανοίξουν τα καταστήματα; Θα δουλέψει ο τουρισμός από τις αρχές του καλοκαιριού; Πότε θα απαλλαγούμε από τις μάσκες; Πότε θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε ξανά τους αγαπημένους μας; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει – και αυτό φαίνεται στις δημοσκοπήσεις.

Τα κόμματα βγάζουν συμπεράσματα με βάση τη μία ή τις δύο μονάδες διαφορά από την προηγούμενη δημοσκόπηση. Ωστόσο, ζούμε σε μία περίοδο που μπορεί να είναι ο προάγγελος μεγάλων αλλαγών σε πολλά επίπεδα. Ένα θρίλερ που δεν γνωρίζουμε το τέλος του. Ένα έργο που μπορεί να μας βρει στο φινάλε του πολύ διαφορετικούς – αν μη τι άλλο, πρέπει να προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποιο νόημα για το πως θα είναι το αύριο, με βάση τα όσα δηλώνουμε σήμερα. Αλλά αυτό δεν γίνεται ούτε με ανύπαρκτους δημοσκοπικούς θριάμβους, ούτε με καταγγελίες για τον φωτογράφο της στιγμής…