Δημήτρης Παφίλας

Διότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι πολιτικοί ή κάποια άλλα εκτελεστικά όργανα αφήνουν τα νομοσχέδια στα συρτάρια και δεν τα υπογράφουν.

Κάποια στιγμή έρχεται η πολυπόθητη ώρα, που θέλουν ολοι. Η συγγραφή. Σ αυτή την περίπτωση κερδίζουν και δυο πλευρές ( win – win που λένε ). Και ο γράφων αλλά και ο υποβολέας. Για τον τελευταίο,μερικές απο τις διατάξεις του νομοσχεδίου σημαίνουν δισεκατομμύρια.

Δυο νομοσχέδια ήταν αρκετά για τον Σύριζα προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποιοι ότι, το όνομα τους θα ξεκινά με την φράση “Έλληνας κροίσος”. Ο ίδιος ο Τσίπρας λοιπόν δεν ξέρουμε αν πρόλαβε να γράψει κάποιες διατάξεις απο το νομοσχέδιο, διότι είναι και απασχολημένος. Γι αυτό υπάρχουν οι φίλοι, όπως ο Α. Φλαμπουράρης, Νίκος Παππάς κλπ.
Αν δεν γνωρίζει ας ρωτήσει και τον εταίρο του, τον κ. Π. Καμμένο, όταν έκανε τον μεσάζοντα μεταξύ του Ι. Σαββιδη και εταιρείας τυχερών παιχνιδιών και φώναζε στην Aqua Marina στην Βουλιαγμένη.
Αλλά ο αρμόδιος υπουργός Τσακαλώτος ο οποίος υπογράφει τα νομοσχέδια ; Δεν προλαβαίνει επίσης. Πηγαίνει απο το Λονδίνο στην Ασία ώστε να βρεί επενδυτές για το ομόλογο. Κανείς απο τους χρυσοπληρωμένους συμβούλους της Rotchild δεν του είπε ότι πρώτα φτιάχνεις την “εταιρεία” και μετά ψάχνεις επενδυτές. Αντί λοιπόν να κοιτάξει την καρδιά της οικονομίας, τις τράπεζες, αλλά και την υπόλοιπη οικονομία, επιδιώκει να βγάλει ομόλογο.