Δημήτρης Δανίκας

Η θρυλική ομάδα του αγγλικού λιμανιού υπόδειγμα συλλογικότητας και ομαδικότητας. Μοντέλο για όλους τους προπονητές ολόκληρης της ποδοσφαιρικής υφηλίου. Μακάρι το παράδειγμά της να το αφομοιώσουν και οι δικές μας ομάδες

Ομως, αν και συμφωνώ, ταυτόχονα διαφωνώ. Και το εξηγώ. Αν είναι έτσι, τότε γιατί η Μπάρτσα στον πρώτο αγώνα έριξε τριάρα σ αυτή την αγγλική ομαδάρα; Αν είναι έτσι τότε γιατί η ομαδικότητα των παικτών της Λίβερπουλ δεν κατάφερε να στείλει, έστω μια φορά, το τόπι στην αντίπαλη εστία;
Αν είναι μόνο έτσι τότε γιατί η Μπάρτσα δεν κατάφερε να βάλει έστω ένα τέρμα ώστε να προκριθεί στον τελικό που θα γίνει στη Μαδρίτη

Και κάτι ακόμα. Εκτιμώ πως ακόμα και η ΑΕΚ με το γνωστό ελληνικό ταμπούρι, από τον κορυφαίο διδάξαντα Οτο Ρεχάγκελ μπορεί να μην «έτρωγε» τέσσερις γκολάρες

Τι ακριβώς συνέβη; Είναι μόνο η ομαδικότητα των παικτών της Λίβερπουλ; Είναι μόνο η προπονητική ευφυία του Γιούργκεν Κλοπ; Μπας και είναι κάτι άλλο;

Εκτιμώ λοιπόν πως στην πρώτη αναμέτρηση το σύμπαν συνωμότησε υπέρ της ομάδας του Μέσι. Εκτιμώ πως όλα βγήκαν. Εκτιμώ πως αντιθέτως τίποτα δεν βγήκε για την Λίβερπουλ. Και εκτιμώ πως στον τελευταίο αγώνα όλα βγήκα στην Λίβερπουλ και τίποτα δεν βγήκε για την Μπάρτσα

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τρία κορυφαία στιγμιότυπα που έλαβαν χώρα στον πρώτο αγώνα: οι κρίσιμες, οι τρομερές, οι σωτήριες αποκρούσεις του γερμανού γκολκίπερ της Μπάρτσα, του Μαρκ-Αντρέ τερ Στέγκεν. Που από τους ειδικούς, θεωρείται κορφαίος της ποδοσφαιρικής υφηλίου. Ο αθεόφοβος απέκρουσε τα πάντα. Δεν επέτρεψε να εισβάλουν στα δίκτυα του ούτε τα κουνούπια

Το δεύτερο ότι την τελευταία στιγμή, εκτός από τις σωτήριες επεμβάσεις του τερματοφύλακα της Μπαρτελόνα, κάποιο πόδι κάποιου αμυντικού «έσπρωχνε» το τόπι λίγους πόντους έξω από τα δοκάρια

Και το τρίτο φέρει υπογραφή Μέσι. Οπως, ας πούμε, το φάουλ που βρέθηκε να καταλήγει στο παραθυράκι της εστίας του Βραζιλιάνου γκολκίπερ Αλισον Ράμσες Μπέκερ

Με απλά λόγια. Η συγκυρία, η «τύχη» και οι συμπτώσεις διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες σχεδόν τις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις

Ενα από τα πιο κλασικά παραδείγματα συνέβη στον πρώτο αγώνα μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ στο γήπεδο «Γεώργιος Καραισκάκης». Οι παίκτες του θρύλου γάζωναν. Η μία ευκαιρία διαδέχονταν την άλλη. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ αδυνατούσαν να δρασκελίσουν τη σέντρα. Κι όμως στο φινάλε και ύστερα από 27 άσφαιρες ευκαιρίες της ομάδας του Πειραιά, ο ΠΑΟΚ βγήκε νικητής με αυτογκόλ αμυντικού παίκτη των ερθρολεύκων

Οπως λένε και οι παλιοί «δοκάρι έξω, δοκάρι μέσα». Δυσδιάκριτη η απόσταση ανάμεσα στον θρίμαβο και την πανωλεθρία. Λίγο, μερικά εκατοστά, το πόδι κάποιου αμυντικού να σπρώξει την μπάλα και τότε δύο τινά θα συμβούν. Είτε η μπάλα θα καταλήξει στα δίχτυα ως αυτογκόλ. Είτε θα βγει έξω και έτσι από τον κίνδυνο θα δραπετεύσει η αμυνόμενη ομάδα. Στην πρώτη περίπτωση ο αμυντικός είναι «παλτό». Στη δεύτερη είναι «σωτήρας». Ολα κρίνονται από τύχη, συγκυρία και συμπτώσεις. Ψέματα;

Γι αυτό το ποδόσφαιρο είναι συναρπαστικό. Επειδή είναι πιστό αντίγραφο της κοινωνικής και υπαρξιακής μας ζωής. Ολα κρίνονται από ένα αόρατο νήμα. Μισό κλάσμα δευτερολέπτου αργότερα και γλιτώνεις από νταλίκα. Κάπως έτσι. Οπως έλεγε και ένας σοφός όταν ο άνθρωπος σχεδιάζει ο θεός γελάει!