Δημήτρης Δανίκας

. Αλλωστε  τι σημασία έχει; Ολα  για το  θεαθήναι. Ολα  για  την επικοινωνία.  Ολα  σαν    Reality Show. Ολα  τα  την  εκλογική  πελατεία

Φαρμακοποιός  της  γειτονιάς μου έλεγε τα εξής: «Το  βλέπεις αυτό το  φάρμακο;» Και μου δείχνει    μεγάλο κουτί με  την  ονομασία «Eucreas». Φυσικά της Novartis

«Είναι»  μου  λέει «για το σάκχαρο. Ξέρεις πόσο  έκανε πριν; Εκατόν  τριάντα πέντε  ευρώ.  Τώρα  κοστίζει, γα τον  ασθενή  μόλις 37. 69. Και πάλι ακριβό είναι»

Και  συνεχίζει. «Οι  τιμές  των  φαρμάκων στην Ελλάδα καθορίζουν τις τιμές πολλών άλλων χωρών. Ανάμεσά τους Βραζιλία, Ρωσία, Αυστραλία.  Δηλαδή πληθυσμός υποψήφιων καταναλωτών  γύρω στο ένα δισεκατομμύριο.  Γι αυτό ορμησε  το FBI»

Η ολοκλήρωση αυτής της τυχαίας και σύντομης συνάντησης  έγινε ως εξής: «Ο καθορισμός  της τιμής   κάθε  φαρμάκου,  σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαικής Ενωσης,  διαμορφώνεται μέσα σε διάστημα ενενήντα ημερών. Αν μέσα σ αυτό το  διάστημα το αρμόδιο υπουργείο  δεν εξετάσει το  φάκελο, τότε  η τιμή του εμπορίου  ορίζεται από την  εταιρεία»

Τι θέλει να πει;  «Αν ας πούμε  ο  καθ ύλην αρμόδιος  υπουργός τοποθετήσει  το φάκελο του  συγκεκριμένου  φαρμάκου  στο  συρτάρι του γραφείου  του,  τότε μετά από ενενήντα ημέρες η τιμή θα συμμορφωθεί με την πρόταση της   φαρμακευτικής εταιρείας»

Πάμε παρακάτω. Η «ανώνυμη» κοινωνία πιστεύει  τέσσερα  πράγματα. Θα  τα έχετε ακούσει κι εσείς

Πρώτο  ότι  το  πάρτι της  διαφθοράς   δεν  αρχίζει και ούτε τελειώνει με  την περίπτωση  Novartis

Δεύτερο ότι όλος αυτός ο θόρυβος είναι  σκηνοθετημένος και  πολύ βολικός

Τρίτο ότι στο όργιο  της διαφθοράς  εμπλέκονται  πάρα πολλοί  αξιωματούχοι,  σύμβουλοι και  λοιποί


Και τέταρτο ότι  στο τέλος κανείς δεν πρόκειται να  την πληρώσει

Από  τη μια  η κυβερνηση εκτοξεύει λάσπη  στον ανεμιστήρα και όποιον πάρουν τα σκάγια. Και από την άλλη  η αξιωματική αντιπολίτευση αναιρεί  αυτό που  η ίδια υποστήριζε στο παρελθόν. Οτι ο θεσμός της Δικαιοσύνης  είναι ανεξάρτητος και ιερός

Ετσι  η κοινωνία, από το βαθύ παρελθόν  πεπεισμένη  ότι το μεγαλύτερο  μέρος του πολιτικού προσωπικού κολυμπάει στα σκ@@α. 

Κι έτσι  η κοινωνία είναι εθισμένη τόσο   στις αποκαλύψεις  περί σκανδάλων, όσο και στην συγκάλυψη  των  ίδιων και πολλών άλλων σκανδάλων

Αυτός ο   μαζικός εθισμός εκτρέφει περιφρόνηση,  αδιαφορία και ακραίες αντιδράσεις

Περιφρόνηση  προς  το πολιτικό προσωπικό. Ανεξαρτήτως κομματικών και ιδεολογικών  σημαιών. «Ολοι ίδιοι είναι». Το  γνωστό σύνθημα «να  καεί  να καεί το μπουρδέλο  η  Βουλή» είναι η κορωνίδα αυτής  της διάχυτης   πεποίθησης

Αδιαφορία προς  την   πολιτική και τα πολιτικά κόμματα. Με την  φράση «αυτοί  περνάνε μια  χαρά,  εμείς  τι θα κάνουμε που έχουμε  βγει στη  ζητιανιά»

Και ακραίες συμπεριφορές και πρακτικές. Οπως  ας πούμε νοσταλγία για την δικτατορία του Παπαδόπουλου.  Οπως  επίκληση  των τεθωρακισμένων. Οπως λάδι στη  φωτιά  των  Εξαρχείων. Και όπως πριμοδότηση  «Χρυσής Αυγής» και άλλων περιθωριακών «σωτήρων»  της Ελληνικής  φυλής

Το συμπέρασμα άκρως θλιβερό και  υπονομευτικό.  «Λάσπη»,  «σκευωρία» και  «κουκούλωμα» τα  βασικά  υλικά με τα οποία οικοδομήθηκαν και οικοδομούνται  τόσο  αυτή η  τρύπια καλύβα με το   όνομα  Hellas όσο  και  ο  κοινωνικός  οργανισμός, άρρωστος από τα νύχια μέχρι τ αυτιά!