Δημήτρης Δανίκας

Η Φώφη, λόγου  χάριν επιδιώκει   παραμονή  στην  εξουσία  της  «μεγάλης» Συμπαράταξης,  Το  καλύτερο ανέκδοτο  των τελευταίων ετών.  Το «μεγάλη»  εννοείται!

Πως  μηχανεύεται  την  διατήρηση   στην εξουσία; Μα φυσικά με τον έλεγχο των  Συνεδρίων. Και  φυσικά  με τον περιορισμό  των  άλλων. Εκείνων, ντε που έφυγαν και  τώρα  συσπειρωμένοι σε κάτι σαν κίνημα, κόμμα,  κίνηση, ποιος ξέρει, τι είναι «αυτό»,  επιθυμούν να  επιστρέψουν!

Θα μου πείτε καλά κάνουν οι άνθρωποι.  Συνειδητοποίησαν την  γκάφα τους, έμειναν ξέμπαρκοι και τώρα μετανοημένοι  ξαναγυρίζουν! Πλάνη.  Διότι  η φυλλοροή  του Σύριζα  προκαλεί την «επιστροφή». Γιατί, σου λέει, να η ευκαιρία να τσιμπίσουμε κι εμείς   μερικά   ψηφουλάκια.  Γιατί,  σου λέει, να τα αφήσουμε όλα αυτά για να τα καταβροχθίσει η  Φώφη;

Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.  Ομως η Φώφη  καθόλου  χαζή.  Γιατί κι εκείνη, με το  δίκιο της,  σου λέει, εγώ  έμεινα όρθια. Εγώ τα λούστηκα όλα.  Εγώ κατάφερα να διπλασιάσω το  ποσοστό  του  κόμματος.  Εγώ, επομένως,  δικαιούμαι, να  είμαι αρχηγός!


Μπα! Και ποια  είσαι εσύ; Επειδή  δηλαδή  φέρεις το όνομα του αείμνηστου πατρός  σου; Εκείνος μέγας. Εσύ   νάνος.  Για άντε κάνε πέρα. Σαν πολύ  δεν έμεινες;  Καιρός να επιστρέψεις  στην θέση που ταιριάζει με το «μπόι»  σου!

Κοντά σ αυτά τα τραγελαφικά  διαδραματίζοντα, υπογείως, σκηνές απείρου κάλλους. Τα  στρατόπεδα πολλά. Μα πάρα πολλά. Ενα  απ αυτά αλληθωρίζει  προς  τον Τσίπρα. Ενα άλλο αλληθωρίζει προς τον Κυριάκο.  Ενα  τρίτο «βλέποντας  και κάνοντας». Ενα  τέταρτο επιμένει στην  μοναξιά. Με  την αισιόδοξη πρόβλεψη «πάλι με  χρόνια με καιρούς πάλι    δικά μας θα ναι»!

Η   Φώφη ταλαντευόμενη ανάμεσα σε όλα. Είναι και εκείνη  η θεόρατη «πόρτα»  του Ευάγγελου που εμποδίζει ακόμα και  οποιαδήποτε νύξη  συνεργασίας με το «τσογλάνι». Αν  η «πόρτα»  φύγει και κλείσει  οριστικά την πόρτα,   τότε θα πάρει μαζί του κι άλλες  μικρότερες «πόρτες». Οπως εκείνη του Λοβέρδου!

Ασε και το άλλο με τον Σταύρο Θεοδωράκη.  Οι σύμβουλοι   την Φώφη  συμβουλεύουν «άσε καλύτερα να «πνιγεί» στο  «ποτάμι»  του.  Ετσι  θα  εξασφαλίσουμε μερικά από τα δικά του   ψηφουλάκια»

Με απλά  λόγια.  Οι  «έξω»  αμφισβητούν  την πρωτοκαθεδρία της Φώφης. Μερικοί από τους «μέσα»  λειτουργούν  ως Δούρειος Ιππος των «έξω».  Οπως, ας πούμε, ο  Ανδρουλάκης. Ο Νίκος και ουχί ο  Μίμης. Αρκετοί   ονειρεύονται  επιστροφή στην  εξουσία. Με  εφαλτήριο  τον Κυριάκο. Γιατί, σου λέει,  αφού πραγματική πρόταση,  διαφορετική,  δεν έχουμε. Αφού  είμαστε με την ευρωζώνη. Και  αφού η πολιτική που αναγκαστικά όλοι χαράζουν είναι μονόδρομος,  τότε γιατί  να  μας  ψηφίσουν; Τρελοί είναι;

Το συμπέρασμα μοιάζει με  επιθέωρηση   στο «Δελφινάριο». Οι μισοί Ελληνες έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική και τους πολιτικούς. Γιατί τους βαρέθηκαν.  Γιατί οι  πολιτικοί  ενδιαφέρονται μόνο  για τα  στενά «επαγγελματικά» τους συμφέροντα. Αλλά και γιατί συνειδητοποιούν ότι «όποιος και να ρθει τα ίδια θα κάνει». Οι άλλοι μισοί μετακινούνται άλλοτε  εδώ άλλοτε εκεί.  Οπως ο   ζελές. Πριν με  Αλέξη τώρα με Κυριάκο. Και υπάρχει  ένα μικρό ποσοστό που αρνείται να  ρίξει  την  ψήφο του είτε στο «τσογλάνι»  είτε  στο κόμμα που έχει έναν Γεωργιάδη!

Και  για να τελειώνω. Ολη  αυτή  η αναταραχή   στην «σοσιαλιστική» Συμπαράταξη,  μοιάζει με ελληνική ταινία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Που  σαρώνει στα βραβεία και που  όταν καταλήξει στις αίθουσες πατώνει  στα  ταμεία!