Δημήτρης Δανίκας

Διπλής όψεως ο Κώστας Σημίτης. Ο «μέγας» ευρωπαϊστής. Των λόγων. Των πλαστών στατιστικών στοιχείων. Τι έκανε να μας μετακινήσει προς τις Βρυξέλλες; Τίποτα για το συμμάζεμα της δημόσιας μηχανής. Τίποτα για την αχαλίνωτη φοροδιαφυγή. Τίποτα για τις ουσιαστικές υποδομές!

Διπλής όψεως και ο Κώστας Καραμανλής junior. Της καλοπέρασης, της παρέας και της καλοφαγίας. Και αυτός με πλαστά στατιστικά στοιχεία. Και αυτός με τον Αλογοσκούφη της απογραφής. Και αυτός με τη φρενίτιδα των προσλήψεων. Και αυτός με τον λαϊκισμό. Και αυτός με την πελατεία!

Διπλής όψεως και ο Γιώργος Παπανδρέου junior. Και αυτός με το «λεφτά υπάρχουν». 
Το ίδιο και ο Αντώνης Σαμαράς με τα Ζάππεια που έστρωσαν το χαλί για την υποδοχή του τάχα μου αριστερού Αλέξη Τσίπρα!
Διπλής όψεως η κοινωνία. Να συμβιβάσουμε τα ασυμβίβαστα. Από τη μια ευρωλιγούρηδες. Από την άλλη δραχμολάτρες. Γιατί άλλο πράγμα «ευρωλιγούρης» και εντελώς διαφορετικός ο Ευρωπαίος πολίτης. Οπως εύστοχα τον προσδιορίζει ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, «λιγούρης αυτός που επιθυμεί σφόδρα και συμπεριφέρεται αναξιοπρεπώς μπροστά στο αντικείμενο του πόθου του»!
Επί της ουσίας, ουδεμία σχέση η Ελλάδα με όποια άλλη περιοχή της Ευρωζώνης. Η μόνιμη, διαρκής και παρατεταμένη συσσώρευση τριτοκοσμικών και βαλκανικών δεδομένων είναι το αόρατο χέρι που έγραφε και γράφει τα στοιχεία στο τεφτέρι. Η οικονομία είναι η κατάληξη, το ρετιρέ της ελληνικής παράγκας! Οι σχέσεις, φίλε μου. Τα νούμερα προκύπτουν από το επίπεδο των σχέσεων!

Πού αλλού τέτοια και τόση φοροδιαφυγή; Πουθενά! Πού αλλού τέτοια και τόση διαφθορά; Πουθενά! Πού αλλού τόσα αγροτικά ευρώ κατέληξαν σε προαγωγούς, σε πανάκριβα οχήματα και σε πάσης προελεύσεως πουτάνες; Πουθενά! Πού αλλού τόσος χρόνος για την έκδοση κρίσιμων δικαστικών αποφάσεων; Πουθενά! Πού αλλού τόσα κλειστά επαγγέλματα και τόσες κλειστές και προστατευόμενες συντεχνίες; Πουθενά! Πού αλλού τόσοι σαραντοπενηντάρηδες «απόμαχοι της ζωής»; Πουθενά! Πού αλλού επτά στους δέκα πολίτες να μην εργάζονται και να μην προσφέρουν; Πουθενά! Πού αλλού τόσοι ιδιοκτήτες, τόσοι εισοδηματίες, τόσοι «πάμφτωχοι» και «ρακένδυτοι» ελεύθεροι επαγγελματίες; Πουθενά!

Να πάω στην καθημερινή μας συμπεριφορά; Να το κάνω. Γιατί από τις λεπτομέρειες κρίνεται ο δείκτης ευρωπαϊκού κεκτημένου μιας κοινωνίας. Με τα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα. Με τα δίτροχα να σουλατσάρουν ανεμπόδιστα πάνω στα πεζοδρόμια. Με τους ανοιχτούς κάδους στο λουσάτο Κολωνάκι, δηλαδή στην Place Vendome της Αθήνας. Με τις κοσμικές κυρίες να εγκαταλείπουν στους δρόμους τα περιττώματα των τετράποδων παιδιών τους. Με τις ατελείωτες ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες. Με, με, με. Εν ολίγοις. Πλην βιτρινών, μετρό, αεροδρομίου, ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου, εθνικών οδών και bar-restaurants ουδείς άλλος δείκτης πλησιάζει τον αντίστοιχο μέσο όρο κάθε άλλης ευρωπαϊκής χώρας!

Εμείς και η Ευρώπη, πράγματα αταίριαστα. Οι πολιτικοί μας θέλουν ευρώ, αλλά στην πράξη «δραχμολάτρες». Η πλειοψηφία των πολιτών ήθελε ευρώ, αλλά στην πράξη «δραχμολάτρες». Ολοι μαζί αλληθωρίζουμε προς Βρυξέλλες και την ίδια στιγμή σπρώχνουμε τους εαυτούς μας και τη χώρα προς τη δραχμή. Και να ξέρεις. Οταν το γυαλί έχει τόσο ραγίσει, ε, κάποια στιγμή το ποτήρι θα σπάσει. Μην τους ακούτε. Οσο περισσότερο υμνούν το ευρώ, τόσο φεύγουμε απ’ αυτό. Δεν φταίει ο Σόιμπλε. Εμείς με τα έργα μας. Grexit ολοταχώς!