Δημήτρης Δανίκας

Ούτε  secret  agent  του Κυριάκου  να ήταν.  Τέτοιο πράγμα. Τέτοια κουτουράδα.  Τέτοια νεοδημοκρατική «χειροβομβίδα»!

Για  τους  αντιπάλους του ΣΥ.ΡΙΖ. Α  έπραξε άριστα. Επιβεβαίωσε, με τον πιο  εκκωφαντικό τρόπο,   την γαλαζοπράσινη  προπαγάνδα  ότι οι  τάχα μου «αριστεροί»  αδιαφορούν παντελώς  για  τον εργαζόμενο  λαό.  Μωρέ   δε πα να απολυθούν. Καρφί  δεν μου καίγεται. Σιγά  τώρα που    θα κάτσω να σκάσω εγώ!

Επειτα ενίσχυσε  την περιρρέουσα  και   έρπουσα  εκτίμηση ότι   η    κυβέρνηση διακατέχεται από καθεστωτική αντίληψη.  Εμείς είμαστε. Μόνο εμείς. Εμείς οι αδιάφθοροι. Εμείς  οι προοδευτικοί.  Εμείς  οι φιλολαικοί!

Κατάληξη  αυτής της καθεστωτικής αντίληψης είναι   η ενίσχηση  του κριτηρίου  των  διακρίσεων. Εμείς και  αυτοί. Πας μη  Ελλην βάρβαρος. Πας μη  Συριζαίος  εχθρός. Διαχωρισμοί  που επικοινωνούν, όπως τα  συγκοινωνούντα   δοχεία  με τον ρατσισμό. Με τον Ερντογάν. Ως ανθυποερντογάν  αυτός.  Εχθρός ο  μαύρος. Εχθρός ο μετανάστης.  Εχθρός  ο   δεξιός. Εχθρός ο  κομμουνιστής. Εχθρός ο  Εβραίος!

Προφανώς  αρκετά μέλη της κυβέρνησης και  πολλά στελέχη του κόμματος  διακατέχονται από  μια επικίνδυνη   ψευδαίσθηση. Οτι είναι  πολιορκημένοι  από χιλιάδες  εχθρούς. Οτι   για όλα   φταίνε οι άλλοι. Οτι εκείνοι και μόνο εκείνοι είναι κάτοχοι της απόλυτης  αλήθειας. Οτι εκείνοι  οι  σωτήρες. Οτι εκείνοι  γνωρίζουν.  Οτι εκείνοι  οι αληθινοί  πατριώτες!

Και  τέλος  χάνοντας  ο κύριος Πολάκης την   ψυχραιμία  του αποδεικνύει έμπρακτα, ότι  λειτουργεί   περισσότερο  ως  «μπαχαλάκης» και «χουλιγκάνος»  παρά σαν υπουργός!

Αντί  δηλαδή  να ασχοληθεί με τις  δικές του «πομπές», με τα καταρρέοντα  νοσοκομεία, με τις  εφιαλτικές εικόνες   για κάθε   ασθενή-φτωχό στα  δημόσια νοσηλευτικά  «σημεία»,  επιδίδεται  στο σπορ ενός  αδέσποτου  σχολιαστή,  όπως οι αιώνιοι καταληψίες  φοιτητές!

Φανταστείτε  δηλαδή ότι ακόμα κι εγώ  που  διαρκώς προσπαθώ να τηρώ αποστάσεις, να λειτουργώ όσο μπορώ  αντικειμενικά, ακόμα κι εμένα με  ανάγκασε  να στραφώ σ αυτόν και να  τον επικρίνω  δημοσίως.  Το  λέω και το  υπογραμμίζω  αυτό, επειδή  σήμερα θα  επιθυμούσα να σχολιάσω θετικά  τον Νίκο Φίλη  για   το γεγονός ότι πρώτη  φορά, τα τελευταία  χρόνια,     τα περισσότερα σχολεία άνοιξαν με ελάχιστα έως μηδαμινά προβλήματα.  Κύριε Φίλη ο συνάδελφός σας Παύλος Πολάκης έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να προσφέρει κάθε βοήθεια  στην  γαλαζοπράσινη υπόγεια  συμμαχία!

Και επειδή  η κατάσταση στον χώρο της Υγείας  ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.  Και επειδή ο  καθ ύλην υπουργός έχει την πρώτη ευθύνη. Και επειδή ο  κύριος Πολάκης με τις κατά καιρούς  παρεμβάσεις  του   αρέσκεται να  εκτροχιάζει την  συζήτηση  για  τα νοσοκομεία, τις γάζες και  τα σεντόνια. Αλλά και επειδή το όποιο    αριστερό πλεονέκτημα κρίνεται, κυρίως, από  την σχέση του  φτωχού με  τη νοσηλεία, για όλους αυτούς τους λόγους ένα έχω να πω:

Κύριε Πολάκη μου δεν μιλάνε  για σχοινί  στο σπίτι του κρεμασμένου.  Μπάχαλο  τα έκαμες,  στο τέλος μπάχαλο θα λάβεις!