Δημήτρης Δανίκας

 Ακόμα και από εμάς τους ίδιους Ακόμα και από την πιο φανατική μερίδα των τηλεόπληκτων θεατών!

Να τα πάρω ανάκατα. Χωρίς αξιολόγηση. Και το κάνω επειδή τα ψέματα μοιάζουν με τα μπαλάκια του μπιλιάρδου. Το ένα κοπανιέται στο άλλο. Και στο τέλος όλα μαζί στη μαύρη τρύπα της νεοελληνικής υποκρισίας!

Ψέματα όλα αυτά περί ποιότητας των εκπομπών των ιδιωτικών καναλιών. Ψέματα επειδή τα ειδησεογραφικά δελτία είναι συνήθως μονοθεματικά. Επειδή οι περισσότερες αναλύσεις είναι επιπόλαιες, ρηχές και βολικές. Επειδή τα πολιτικά talk shows καταλήγουν σε ουρλιαχτά. Αλλά και επειδή εννιά στις δέκα σειρές προάγουν φτήνια και ανθυποκουλτούρα. Μερικές φορές της εσχάτης υποστάθμης. Αλήθεια, πόσες οι καλές σειρές όλα αυτά τα 27 χρόνια λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών; Πέντε; Εφτά; Ούτε δέκα!

Ψέματα ότι οι καναλάρχες ενδιαφέρονται για την άνοδο του ενημερωτικού και πολιτιστικού επιπέδου του φιλοθεάμονος κοινού. Και είναι λογικό. Κι εγώ στη θέση τους το ίδιο θα έκανα. Τα κανάλια δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, ούτε όμιλοι πολιτισμού. Τα κανάλια είναι εμπορικά. Το money μετράει. «Σκοτώνονται» να αποσπάσουν μεγαλύτερη μερίδα από τη διαφημιστική πίτα. Και, επομένως, επιλέγουν το αγοραίο, το εύκολο, το φτηνό, το σκανδαλοθηρικό και το εύπεπτο. Ετσι προμοτάρουν lifestyle, κουτσομπολιά, πασαρέλες πάσης φύσεως, κουζίνα και χειρομαντία. Μαζί με όλα αυτά έχουν μετατραπεί σε θερμοκήπια θηλυκών «γλαστρών». Ωραίες, καλλίγραμμες δεν λέω, αλλά στην πλειοψηφία τους «γλάστρες».

Αν υποθέσουμε ότι κάποιος έβλεπε και βίωνε την καθημερινότητα μόνο μέσω τηλεοπτικών εκπομπών, τότε τα αποκλειστικά ενδιαφέροντά του θα ήταν συνταγές μαγειρικής, στριγκλιές πολιτικών, εσώρουχα «γλαστρών», ξεκατινιάσματα φαρσοκωμωδιών και ζώδια αστρολόγων και χειρομαντισσών! Οσο πιο κάτω τόσο καλύτερα!

Ψέματα και όλα αυτά περί πλουραλισμού και πολυφωνίας. Ο ένας αντιγράφει τον άλλον. Με το τηλεχειριστήριο αλλάζεις, αλλά στο τέλος είναι σαν να βλέπεις το ίδιο κανάλι. Η αύξηση του αριθμού των καναλιών καθόλου βασική προϋπόθεση διεύρυνσης πολυφωνίας και πλουραλισμού. Επί της ουσίας, το ίδιο ψυχαγωγικό πρόγραμμα την ίδια ώρα και στην ίδια ζώνη. Πολλές φορές οι ίδιοι ηθοποιοί αλλά και παρουσιαστές μετακινούνται από το ένα κανάλι στο άλλο!

Ψέματα και οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί περί οριστικού τέλους της ανομίας στο καθεστώς των καναλιών. Γιατί το ΕΣΡ είναι αρμόδιο και μόνο αυτό. Γιατί εντελώς διαβλητός ο περιορισμένος αριθμός των τεσσάρων αδειών. Και γιατί αυτή η τάχα μου αριστερή κυβέρνηση ουδόλως ενδιαφέρεται για τον τηλεοπτικό πολιτισμό. Κανέναν μα κανέναν αρμόδιο δεν άκουσα να αναφέρεται σε προγράμματα πολιτισμού και τεχνών. Τώρα με τέτοιες μακακίες θα ασχολούμαστε;

Ψέματα και οι ισχυρισμοί των τηλεθεατών όταν τους ρωτάνε «ποιο το κριτήριο;» και εκείνοι απαντούν: «Μα φυσικά η ποιότητα των προγραμμάτων». Ανοησίες. Το χαμηλό επίπεδο τροφοδοτείται από το επίσης χαμηλό επίπεδο της πλειοψηφίας των θεατών. Και τούμπαλιν. Να το παραδεχτούμε. Η κότα ή το αυγό; Η τηλεοπτική ανθυποκουλτούρα ενθαρρύνεται από το κοινό. Αν ήταν αλλιώς, τότε η ΕΡΤ θα ήταν κυρίαρχη στους δείκτες της τηλεθέασης!
Ψέματα και από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Αφού εκείνοι ήταν που ανέχτηκαν την ανομία και ασυλία της πειρατείας των καναλιών. Επομένως, το αυτονόητο συμπέρασμα είναι ότι το έκαναν λόγω διαπλοκής προκειμένου να εξασφαλίζουν ευνοϊκή προπαγάνδα για την κομματική τους κυριαρχία!

Με έναν λόγο, πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον. Ουδείς αθώος του «εγκλήματος». Ολοι στην ίδια σάπια βάρκα με προορισμό το βόλεμα, την εξουσία και τα τηλεοπτικά τοξικά σκουπίδια!