Δημήτρης Δανίκας

Τα αυτονόητα δηλαδή. Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με ανώμαλα μέτρα. Στοιχειώδες. Αυτά πρέπει να κάνουμε. Αφού, σου λέει, οι τρομοκρατημένοι και πεινασμένοι θα εξέλθουν από τις οικίες τους να εισβάλουν, να λεηλατήσουν και να γκρεμίσουν τράπεζες, σούπερ μάρκετ και πάσης φύσεως καταστήματα. Ακόμα και το τελευταίο τετράχρονο βρεφονηπιακού σταθμού αντιλαμβάνεται το νομοτελειακό καθεστώς δράσης - αντίδρασης. Τρία τα συμπεράσματα από αυτή τη σκηνοθετημένη εξομολόγηση του Τζέιμς. Που η συμπεριφορά του, το ήθος του και η εν λόγω πολιτεία του φωτογραφίζουν Βέλγο αλαζόνα ακαδημαϊκό αποικιοκράτη του βασιλέως Λεοπόλδου στο Κονγκό της Αφρικής του 1888!

Το πρώτο συμπέρασμα ότι η απόσταση ανάμεσα στην αστική δημοκρατία που απολαμβάνουμε και την «αριστερή» δικτατορία του Varoufodzilla είναι όσο μια αόρατη λεπτή κλωστή. Οσο πιο αδύναμη η οικονομία μιας χώρας τόσο πιο κοντά τα τεθωρακισμένα, ο Στρατός και οι «σωτήρες». Οσο πιο εύρωστη μια οικονομία τόσο μακριά από αυτήν ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ και ο Γιάνης Βαρουφάκης. Αντε, παιδιά, στην ευχή του Χριστού και της Παναγίας. Αντε, πηγαίνετε να σώσετε κάποια γωνιά της Αφρικής. Γνωστά όλα αυτά. Από «αρχαιοτάτων» χρόνων!

Το δεύτερο συμπέρασμα ότι οι «αριστεροί» που εκλέξαμε (ευτυχώς εγώ διέφυγα από αυτό τον κάλπικο πειρασμό) έπαιζαν στα γραφεία τους με την τύχη της κοινωνίας και τη μοίρα των φτωχών. Η συνταγματική νομιμότητα ήταν το τελευταίο πράγμα που απασχολούσε τη μικροσκοπική εγκεφαλική τους ουσία. Ελα, μωρέ, σιγά τα ωά! Ο Αλέξης, προφανώς, μέσα στον οίστρο της ματαιοδοξίας του και τον καλπάζοντα φιλοτομαρισμό του είχε μπερδέψει τις καταλήψεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με την άλωση της Καγκελαρίας του Βερολίνου. Μπέρδεψε δηλαδή τον Χ κάθιδρο και μάλιστα «εντοιχισμένο» καθηγητή του από τις ορδές των μπαχαλάκηδων με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την Ανγκελα Μέρκελ. Που σημαίνει ότι ο «αριστερός» αραμπάς ορμάει να κατατροπώσει τα θηριώδη πάντσερ. Το μεγαλείο της απόλυτης ανευθυνότητας καταλήγει να προσγειώνεται και κουμπώνει με το μεγαλείο της απόλυτης παράνοιας!

Το τρίτο και τελευταίο συμπέρασμα έχει να κάνει με όλους εμάς. Με το «σώμα» της κοινωνίας δηλαδή. Γιατί ο Godzilla είναι το τέρας που φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια. Οπως ο δόκτωρ Φράνκενσταϊν με το κτηνώδες και ανεγκέφαλο δημιούργημά του. Πάρτε για παράδειγμα τις πρόσφατες περιπτώσεις τόσο της Αγγλίας όσο και της Ισπανίας. Η επιδημία του εύκολου και παραπλανητικού λαϊκισμού δεν είναι αποκλειστικό εφεύρημα του ελληνικού λαού. Μόλις οι Αγγλοι συνειδητοποίησαν τις συνέπειες εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση άρχισαν να επιδίδονται στο σπορ της κωλοτούμπας. Τόσο οι πολιτικοί τους όσο και αρκετοί οπαδοί του Brexit. Και εξ αντανακλάσεως εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί των Podemos κατέληξαν στις ψηφοδόχους του δεξιού Μαριάνο Ραχόι. Γιατί, σου λέει, κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και «αριστερό» καρτέρει!

Με έναν λόγο, δύο οι πολιτικές επιλογές: είτε με την ουτοπία της λαϊκής εξουσίας του Κουτσούμπα είτε με την προστατευτική ομπρέλα του Βερολίνου. Και κάτι τελευταίο. Η παρατεταμένη ανωριμότητα ενός λαού είναι η βασική τροφή τόσο ενός διεφθαρμένου όσο και ενός ανεύθυνου Alexodzilla αρχηγού!