Δημήτρης Δανίκας

Τι έκανε η κυρά Δέσποινα; Οτι όλοι κάμουν. Οσο ήταν παρέα με τον Τσίπρα είχε επιδοθεί στο σπορ της αυτολογοκρισίας. Δεν έβγαζε κιχ. Ποιο το επιχείρημα; Το γνωστό. Να δώσω εγώ στον «ταξικό» μου αντίπαλο ονόματα επίορκων βουλευτών, υπουργών και «συντρόφων»; Ποτέ των ποτών!

Οταν ο Τσίπρας τοποθετήθηκε στο κάδρο των «ταξικών εχθρών» τσουπ η κυρά Δέσποινα. Να τα ονόματα. Να η εκδίκηση. Να οι τάχα μου αριστεροί του σημερινού δεξιού και συστημικού ΣΥ.ΡΙΖ. Α. Οχι παίζουμε!

Ποια τα συμπεράσματα; Τα γνωστά. Το πρώτο ότι η κυρά Δέσποινα, παρέα με πολλούς του πρώην κόμματός της, πορεύεται κι αυτή με την ίδια περπατησιά των «ταξικών της εχθρών». Κουκούλωμα εκείνη, κουκούλωμα και οι «εχθροί» Μία από τα ίδια!

Το δεύτερο ότι στην υποθετική περίπτωση που η κυρά Δέσποινα είχε παραμείνει στο πλευρό του Τσίπρα, τότε δεν θα έβγαζε άχνα. Ολα καλώς καμωμένα. Ολα αριστερά και τέλεια!

Το τρίτο ότι η κυρά Δέσποινα μ αυτά τα ελαστικά κριτήρια, δίνει σε μένα τον καχύποπτο την αίσθηση του εκβιασμού. Σ έχω στο χέρι. Γνωρίζω τις πομπές σου. Κάτσε φρόνιμα γιατί αλλιώτικα θα σε «δώσω»!

Εχουν όλα αυτά την παραμικρή σχέση με αριστερή ηθική; Καμία. Πάμε τώρα στους δύο προβεβλημένους υπουργούς. Τους φερόμενους ως αριστερούς. Που τώρα επιχειρούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα

Επειδή λοιπόν απέκρυψαν τα έσοδά τους. Επειδή συμεριφέρθηκαν με τόσο δόλιο και κατά βάθος γελοίο τρόπο. Και επειδή με την στάση τους συμβάλλουν κι αυτοί στο σπορ του μαύρου χρήματος και της φοροδιαφυγής. Γι αυτούς τους λόγους ουδεμία σχέση με αριστερή ηθική!

Ποιο το χειρότερο; Οτι με την απόκρυψη των δύο εκατομμυρίων, στα μάτια του φτωχού και σκληρά εργαζόμενου, εξισώνουν την παράταξή τους με τα δύο πρώην κυβερνητικά κόμματα. Με απλά λόγια «όλοι το ίδιο είναι. Ολοι τρώνε με χρυσά κουτάλια. Ολοι πίνουν το αίμα του λαού. Τι δεξιά και αριστερά, το ίδιο πράγμα είναι»!

Και κάτι ακόμα. Οσον αφορά στον λαικισμό που κατατρώει τα σπλάχνα μας. Για σένα το λέω. Το γεγονός ότι κάποιος πολιτικός έχει πολλά λεφτά δεν σημαίνει, αυτομάτως, ότι είναι και κλέφτης!

Προσωπικά διόλου δεν θα με πείραζε αν ο Σταθάκης είχε στην κατοχή του ένα δισεκατομμύριο. Αρκεί φυσικά να το είχε αποκτήσει με διαφανείς διαδικασίες είτε να το είχε κληρονομήσει. Μωρέ ας είχε ένα σκασμό ευρώ. Με την προυπόθεση ότι θα έκανε άριστα την δουλειά του. Αυτό το βασικό κριτήριο. Μόνο αυτό!

Και τέλος, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Στον άνισο, ανταγωνιστικό, αχόρταγο καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε, ουδείς αθώος. Σ αυτόν το κόσμο χαώδης η απόσταση ανάμεσα σ αυτούς που έχουν και στους πολλούς που δεν έχουν. Αυτή η πραγματικότητα!

Δεν μας αρέσει; Να την αλλάξουμε. Ομως αφού δεν θέλουμε να την αλλάξουμε, θεωρώ ύψιστη υποκρισία να ωρύεται κάποιος για τα εκατομμύρια του διπλανού του. Ο κόσμος είναι άδικος. Ομως αυτό θέλουμε. Επομένως βγάλε τον σκασμό! Επομένως το κίνητρο του «αδικημένου» προέρχεται από φθόνο και ζήλια. Δεν το κάνεις επειδή είσαι διαφορετικός. Φωνάζεις και ωρύεσαι επειδή δεν είσαι σαν κι αυτόν!