Δημήτρης Δανίκας

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι λοιπόν. Ο Ιταλός κόουτς που διαδέχθηκε τον πετυχημένο Φερνάντο Σάντος. Που κι εκείνος με την σειρά του διαδέχθηκε τον σούπερ πετυχημένο Οτο Ρεχάγκελ. Εκ των αποτελεσμάτων τα συμπεράσματα

Ο Ρανιέρι λοιπόν επιχείρησε να τ αλλάξει όλα. Δηλαδή να γκρεμίσει το «ταμπούρι». Τουτέστιν την εσωστρέφεια και το καταστροφικό παιχνίδι. Δηλαδή να βγάλει τους «υπερήλικες» και τους «κωλοτούμπες». Τουτέστιν τους «συνταξιούχους» και τους «κολπατζήδες». Δηλαδή να τοποθετήσει φρέσκους, νέους και δημιουργικούς παίκτες. Και τέλος να φτιάξει μια επιθετική ομάδα που να λειτουργεί σύμφωνα με τις σύγχρονες προδιαγραφές

Το αποτέλεσμα απογοητευτικό. Για πολλούς απλούς λόγους. Οι παίκτες ασυνήθιστοι σ αυτό το μοντέρνο στυλ. Αλλωστε πως να το αφομοιώσουν εν μία νυκτί. Και ακόμα οι παίκτες με ελάχιστα παιχνίδια στα πόδια τους. Ετσι η αλλαγή με όλα αυτά τα ρίσκα κατέληξε σε ήττα

Το δεύτερο και πιο αποκαλυπτικό αποτέλεσμα ακόμα πιο απογοητευτικό, Οχι για τον Ρανιέρι και για τους παίκτες, αλλά για τους περισσότερους ειδήμονες και σχολιαστές

Σχεδον άπαντες εφόρμησαν εναντίον του ιταλού προπονητή. Με τα γνωστά επιχειρήματα. Τα ίδια, πάνω κάτω, που κυκλοφορούν και που θεωρούνται απόλυτες αξίες. Οπως «το σύστημα που μας παει είναι το αμυντικό. Αλλωστε μ αυτό κερδίσαμε και μεγαλουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια». Οπως «οι νέοι παίκτες είναι άπειροι επομένως ακατάλληλοι». Και όπως «έπρεπε να βάλει τις παλιοσειρές που διαθέτουν εμπειρία»

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα ακριβώς ότι συμβαίνει και στην χώρα. Με την εσωστρέφεια μιας τριτοκοσμικής οικονομίας είχαμε «μεγαλουργήσει» μέχρι το 2008. Με τις «παλιοσειρές» φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και με την ακινησία και το γνωστό «καταστροφικό» παιχνίδι καταλήξαμε στο χείλος του γκρεμού

Κάθε αλλαγή κοστίζει. Χρόνο, ήττες, πίκρες. Ομως μ αυτές βάζεις θεμέλια και εκπαιδεύεις την κοινωνία να πορεύεται διαφορετικά. Κάθε αλλαγή εφαρμόζεται με ρίσκα. Πολλά ρίσκα. Και τα αποτελέσματα κάθε αλλαγής αποκαλύπτονται σε βάθος χρόνου

Σήμερα ήττα. Αύριο κι άλλη ήττα. Μεθαύριο μια νέα, φρέσκια ομάδα. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Με απλά λόγια. Ο Ιταλός βλέπει καθαρά. Ο Ιταλός πορεύεται σωστά. Ο Ιταλός ρισκάρει πολλά. Το βασανιστικό και μέχρι στιγμής αναπάντητο ερώτημα αφορά σε όλους εμάς τους έλληνες. Θέλουμε ν αλλάξουμε; Απόδειξη! Γιατί χίλιες φορές, που λέει ο λόγος, να χάσουμε και να μην προκριθούμε στο επόμενο Euro παρά να εξακολουθούμε να πετάμε την μπάλα στις εξέδρες!

Γιατί να ξέρεις. Η συνήθεια είναι φίλος της μετριότητας και φανατικός εχθρός της αλλαγής!