Δημήτρης Δανίκας

Και  μια λεπτομέρεια. Καθοριστική και καταλυτική.  Με  αφορμή το  λουκέτο στην ΕΡΤ.  Οπου  προχθές  το  βράδυ,  επί  πολλές ώρες  αρκετοί,  να μην  πω  όλοι, οι συνάδελφοι και  τεχνικοί καλούσαν από μικροφώνου και τις κάμερες, μέσα από  τα κρατικά  δίκτυα και τους πομπούς,  τον ελληνικό λαό σε  συμπαράσταση και  περίπου σε  εξέγερση. Δεν τους   αδικώ. Καθόλου. Κι εγώ  στην  θέση τους  το ίδιο λάβρος  εναντίον  κυβερνητικών  αυθαιρεσιών. Εντάξει;

Ομως Παναγιώτη μου πόσες ώρες  τηλεοπτικού  χρόνου  έχεις  αφιερώσει  για   τους ένα και  μισό εκατομμύριο     συμπολίτες  μας  που  πετάχτηκαν στον δρόμο σαν στυμμένες λεμονόκουπες; Και πόσες  φορές  Ελλη μου έχεις καταγγείλει τις αντεργατικές  πρακτικές   τόσο  των καρχαριών όσο και των  υπουργών;  Και πόσες   αράδες  Δημήτρη μου (λέω στον εαυτό  μου)  έχεις  γράψει για  όλα αυτά  τα κακουργήματα  που  έστειλαν  ολόκληρη  την  Ελλάδα στον Μεσαίωνα;  Αντε να πω μερικά λεπτά  της ώρας. Αντε να  πω ελάχιστα  σχόλια  όσο  αφορά  την αφεντιά μου.

Και  γιατί;  Επειδή   δεν   γουστάρουν τα  κυβερνοτηλεοπτικά αφεντικά. Επειδή  οι ευαισθησίες  μας  προσαρμόστηκαν  στην εποχή  μας.  Επειδή  η  απορρόφησή μας  μοιάζει με  εκείνη  της  ηλεκτρικής  σκούπας.  Επειδή  οι  θεατές  έχουν   εθιστεί  στα  κουτσομπολιά  και στις παρλαπίπες αρσενικών ανθυπογελωτοποιών και  θηλυκών   γλαστρών. Και  κυρίως  επειδή  δεν μπορούμε  να ταυτιστούμε με όλα αυτά τα   εκατοντάδες  χιλιάδες  ανθρώπινα ερείπια, γιατί  εμείς απ  εδώ ,  εκείνοι  στην απ έξω και απ  εκεί.

Οταν   φυσικά  πρόκειται να καεί  η   γούνα μας,  ε  τότε  μεταστροφή  εκατόν ογδόντα μοιρών και αιφνιδίως ανακαλύπτουμε  τα αυτονόητα. Ετσι  με  τα λάβαρα ανά χείρας,  ως νεοφώτιστοι και προσωρινοί επαναστάτες, κατεβάζουμε αντικυβερνητικά και αντιεξουσιαστικά   καντήλια.

Ξέρεις πως το λένε αυτό το  σπορ;  Πολιτικό και    κοινωνικό  αυτισμό. Εντός του συστήματος όλα  καλά και  φίνα. Ετσι    και βρεθούμε  στην απέναντι  όχθη  τότε «κάτω  η  Χούντα». Και  να  σαι  σίγουρος. Ετσι  και  μετά από   δύο τέρμινα ο  Σίμος Κεδίκογλου   μας  κάνει   σινιάλο  να επιστρέψουμε  στο ίδιο και  ίσως ανώτερο πόστο  ε  τότε με την   γομολάστιχα  θα   διαγράψουμε  τον «επαναστάτη» και από  μέσα μας θα ανασύρουμε  τον  υποτακτικό. Και   με την ουρά  κάτω από τα σκέλια θα  του ψιθυρίσουμε  γλυκά «αφεντικό σ ευχαριστούμε και  σου υποσχόμαστε  να γίνουμε καλά παιδιά». Αντε  γεια!