Δημήτρης Δανίκας

Αγαπητοί μου, το παρελθόν φυγείν αδύνατον. Ποιες δυνάμεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έκαναν κουμάντο στον πλανήτη; Μόνο δύο. ΗΠΑ και Σοβιετική Ενωση. Η λεγόμενη «ισορροπία του τρόμου». Ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Κάπως έτσι εξασφαλίστηκαν και κλείδωσαν οι συνοριακές κρατικές οντότητες, οι διακρατικές συμφωνίες και οι διεθνείς σχέσεις. Τα πάντα. Τα τραγικά επεισόδια τόσο στην Κορέα όσο και στο Βιετνάμ, οι εξαιρέσεις του κανόνα.

Με απλά λόγια. Είναι αντιφατικό, αλλά εντελώς αληθινό. Από τη μια η αβάσταχτη καταπίεση του σοβιετικού λαού. Από την άλλη, όμως, ωφέλιμη η ύπαρξη της ΕΣΣΔ για την ισορροπία τρόμου στο Αιγαίο. Και μάλιστα ωφέλιμη όχι μόνο για τις διεθνείς ισορροπίες, αλλά και για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός, δηλαδή το αντίπαλον δέος του καπιταλιστικού κόσμου, επιβλαβής για τον ντόπιο σοβιετικό λαό, αλλά ευεργετικός για όλους τους άλλους λαούς της Γης!

Πάμε παρακάτω. Οι νεκροί καθορίζουν το μέλλον των ζωντανών. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα. Πότε το εναρκτήριο λάκτισμα του αναθεωρητισμού συνόρων, σχέσεων, συμφωνιών; Με το γκρέμισμα του Τείχους. Με το Αφγανιστάν και τους Ταλιμπάν. Τόσο μακριά. Από εκεί άρχισε το ξήλωμα σχέσεων, συνόρων και καθεστώτων. Από εκεί η τρομοκρατία. Από εκεί η αφορμή εισβολής στο Ιράκ. Από εκεί προέκυψε το σχέδιο της Αραβικής Ανοιξης.

Με το πέρασμα του χρόνου, ο τυχοδιωκτικός αναθεωρητισμός όλο και πιο κοντά στα ελληνικά σύνορα και στο Αιγαίο. Πρώτα Ιράκ και Ιράν, ύστερα Αίγυπτο και Λιβύη. Τώρα Αιγαίο. Αν σε αυτή τη γενική εικόνα συμπεριλάβουμε την απόσυρση και την εσωστρέφεια των ΗΠΑ, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν.

Πρώτον, η Τουρκία έχει αναλάβει, εργολαβικά, να κάνει κουμάντο στην ευρύτερη περιοχή. Γεγονός αναμφισβήτητο και τραγικό. Δεύτερον, αποκλείεται αυτό τον ρόλο κουμανταδόρου να τον έχει η Τουρκία έτσι με τη μαγκιά της! Αν όλα αυτά συμβαίνουν, που συμβαίνουν, τότε το μέλλον άδηλο και σκοτεινό.
Αφού ουδείς μπορεί να εγγυηθεί τα σύνορά μας. Αφού όλα στην ευρύτερη περιοχή τελούν υπό το καθεστώς «εκκρεμοτήτων». Ολα στον αέρα. Αφού η απόσταση του Αιγαίου από τα σύνορα της Αραβικής Ανοιξης είναι περίπου μια σπιθαμή. Αφού ο γενικευμένος αναθεωρητισμός μπορεί να πάρει παραμάσχαλα ακόμα και τα ακριτικά σύνορα της Ευρώπης. Αφού, παρά τις ρητορικές κορόνες, οι σύμμαχοι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να παριστάνουν τους ισορροπιστές. Αφού τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξακολουθούν να τρίζουν. Αφού ποικίλα τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών χωρών. Και αφού, τέλος, τα συμφέροντα των περισσότερων και πιο ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών πορεύονται παρέα με την Τουρκία.

Τα συμπεράσματα εφιαλτικά. Τίποτα σταθερό και δεδομένο. Επομένως, ούτε η σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ούτε τα σύνορά μας στο Αιγαίο. Επομένως, ένα μικρό θερμό επεισόδιο με αφορμή το «Oruc Reis» όχι μόνο διευκολύνει τα ευρύτερα σχέδια του ψευτοσουλτάνου, αλλά μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να αποτελέσει βολική αφορμή για γενικότερη ανάφλεξη με στόχο τον επαναπροσδιορισμό συνόρων και σχέσεων στην ευρύτερη περιοχή.

Που πάει να πει πως όσοι εκτοξεύουν, προς άγραν πελατείας, εθνικοπατριωτικές ρουκέτες. Οσοι επιθυμούν διακαώς να βυθίσουμε τον Τούρκο, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν, λειτουργούν ως σύμμαχοι του Ερντογάν και σαν ζωντανές νάρκες των ελληνικών θεμελίων.

Τέτοια κάναμε στο παρελθόν και στο τέλος καταλήξαμε, με δικό μας εφαλτήριο, να διαμελιστεί η Κύπρος. Ψυχραιμία, παιδιά! Οποιος μόνο το δέντρο βλέπει, θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι του δάσους!