Δημήτριος Βαρτζόπουλος

Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες για την ανάδειξη νέων διοικήσεων των τοπικών οργανώσεων εν όψει του 14ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας. Έχασε η Βενετιά βελόνι, θα πουν αρκετοί! Και γιατί θα έπρεπε, να μας ενδιαφέρει;

Η 8η Σύνοδος των Μεσογειακών χωρών της ΕΕ εξέπεμψε ηχηρά μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις: Κλιματική αλλαγή, προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, τουρκική παραβατικότητα, μεταναστευτικές ροές. Στην ελληνική επικαιρότητα όμως δεν έτυχε της δέουσας προσοχής η συμπερασματική τοποθέτηση του Πρωθυπουργού στον απόηχο της πρωτοφανούς αμυντικής συμφωνίας A(Αυστραλίας) UK (Βρετανίας) US (ΗΠΑ)

Η επικράτηση των ισλαμιστών στο Αφγανιστάν προκαλεί ένα ηθικό δίλημμα, που αποκαλύπτει τις δομικές αδυναμίες του Νέου Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Μετανάστευση.

Ήδη το 1963 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος διαπίστωσε, ότι η υποχρεωτική ποσοστιαίακατανομή  των εξουσιών στις δύο εθνικές κοινότητες,  που προέβλεπε το εκ των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου Σύνταγμα (1960), προκαλούσε σοβαράδυσλειτουργία των Θεσμών

Η χώρα μας εκκίνησε ένα μεγαλεπήβολο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Το οικονομικό και χρονικό μέγεθος του εγχειρήματος προσδιορίζει την κυριολεκτικώς υπαρξιακή του σημασία. Ο αμυντικός αυτός εκσυγχρονισμός αναπτύσσεται στην αυγή μιας νέας εποχής. Ενώ αναδύεται ένα νέο γεωπολιτικό πλαίσιο αναφοράς.

Η επέκταση της κυριαρχίας στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο αποτελεί την ιστορική επιτομή μιας σειράς εξαιρετικών κινήσεων: των συμφωνιών με την Ιταλία, την Αίγυπτο και την Αλβανία.