Δημ. Μαρκόπουλος

Ο Ρουβίκωνας εισβάλλει στην ισπανική πρεσβεία. Ο Ρουβίκωνας τα σπάει στην τουρκική πρεσβεία. Ο Ρουβίκωνας στη Βουλή. Μη χάσετε το επόμενο ντου τους στο υπουργείο Δικαιοσύνης, στα γραφεία συμβολαιογράφων, σε τηλεοπτικούς σταθμούς και πάει λέγοντας. Κοινώς, ο Ρουβίκωνας ως οργάνωση της άκρας αριστεράς είναι παντού, τα κάνει όλα και προφανώς για να μην συλλαμβάνεται …συμφέρει.

Ξαφνικά λοιπόν στις ζωές μας μπήκε μια οργάνωση ανθρώπων με όνομα και επώνυμο καθώς η κυβέρνηση, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και οι υπηρεσίες που οφείλουν να γνωρίζουν ποιοι κρύβονται πίσω από τις κουκούλες τους ξέρουν όμως τους αφήνουν να κάνουν τη «δουλειά» τους. Που ως περιοδεύοντα θίασο τους έχουν ανεξέλεγκτους να κυκλοφορούν όπου θέλουν, να κάνουν ό,τι θέλουν και άλλοι να πληρώνουν τον λογαριασμό για όσα σπάνε κι όσα κάνουν. Μέχρι και άσκηση εξωτερικής πολιτικής κάνουν αφού με τις παρεμβάσεις τους σε ξένες πρεσβείες δημιουργούν προβλήματα στις διμερείς σχέσεις, όμως την κυβέρνηση προφανώς αυτές οι «λεπτομέρειες» δεν την ενδιαφέρουν.

Για ποιο λόγο όμως κάποιοι εκτρέφουν αυτό το φαινόμενο; Ποιους εξυπηρετεί; Με μεγάλο ενδιαφέρον ακούω εδώ και καιρό πως η κυβέρνηση Τσίπρα «βολεύει» τους Ευρωπαίους εκτός  επειδή είναι η πλέον υποτακτική στην επιβολή μέτρων κι εξαιτίας του γεγονότος πως «στην Ελλάδα πλέον δεν υπάρχουν αντιδράσεις». Επειδή επί Τσίπρα ξεχάσαμε τις διαδηλώσεις και τις πλατείες του «μίσους». Οι αγανακτισμένοι προφανώς τώρα τα βλέπουν όλα ρόδινα. Για όσους μούντζωναν προς το κτήριο  της Βουλής, φαίνεται πως η κατάσταση έχει βελτιωθεί και το Μνημόνιο έφυγε. Τα παιδιά πλέον δεν πεινάνε στα σχολεία και φυσικά κανένας δεν τρώει από τα σκουπίδια, δεν χρειάζονται πλέον συσσίτια και ούτε έχουμε αυτοκτονίες.

Μήπως όμως ο Ρουβίκωνας είναι ένα δημιούργημα κύκλων που θέλουν την αγανάκτηση α λα καρτ; Να μην τη βιώνουμε δηλαδή στους δρόμους και στις διαδηλώσεις – άρα και η κυβέρνηση να μην κινδυνεύει – αλλά να την έχουμε ως θέαμα στις τηλεοράσεις; Να υπάρχει μια «κινηματική» οργάνωση χωρίς μεν να σκοτώνει όπως οι άλλες ακροαριστερές, αλλά να «εκτονώνει»; Και τελικά μήπως η δράση του Ρουβίκωνα …οοοόλως τυχαίως βοηθά την κυβέρνηση σαν το καπάκι που ανοίγει η νοικοκυρά για να φύγουν οι ατμοί στην κατσαρόλα και το φαγητό να μην χαλάσει; Μήπως ο Ρουβίκωνας είναι εκείνο το εργαλείο για την αριστερά που είναι ταμάμ όπως λένε και οι Κωνσταντινουπολίτες, για να φαίνεται μεν μια κοινωνική αντίδραση τόση όμως όση μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αντέξει;

Η εργαλειακή αυτή χρήση του Ρουβίκωνα είναι περισσότερο από εμφανής. Οι συλλήψεις των μελών αυτής της οργάνωσης – δρόμου γίνονται με το σταγονόμετρο και πάντοτε στο τέλος αφήνονται ελεύθεροι. Οι αρχές τους γνωρίζουν κι αν δεν πίνουν μαζί τους καφέ τουλάχιστον ανταλλάσσουν καλημέρες σαν να πρόκειται για καλούς γείτονες. Το πρόβλημα όμως είναι πως για να υπάρχει χώρα, για να υπάρχει βιώσιμο Κράτος, πρέπει οι νόμοι να εφαρμόζονται. Πρέπει η αστυνόμευση να υπάρχει. Και φυσικά πρέπει να εμποδίζονται έκνομες ενέργειες. Δεν μπορεί στον 21ο αιώνα να καλλιεργείται στην Ελλάδα η εικόνα πως η χώρα είναι «μπάτε σκύλοι αλέστε».  Δεν είναι δυνατό να εκτρέφεται ένα κοινωνικό μίσος με μοναδικό γνώμονα το πώς θα επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και πως θα εκτονώνεται η κοινωνία δια μέσω στεβλών τρόπων. Μια τέτοια αντίληψη γεννάει την επόμενη 17 Νοέμβρη, υπόγεια ριζοσπαστικοποιεί τμήματα του πληθυσμού κι ενδεχομένως να φέρει και την ευθύνη για δολοφονίες μίσους όπως του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, αν φυσικά προκύψει πολιτική δολοφονία. Ακόμα όμως και αν η συγκεκριμένη περίπτωση δεν ενταχθεί σε αυτό το περιβάλλον και δεν προκύψει πως είναι πολιτική, σίγουρα η καλλιέργεια μίσους και ανοχής σε τέτοια φαινόμενα κάπου αντίστοιχα, σε κάποια άλλη επίθεση μίσους θα καταλήξει. Κι όσο ο κ. Τσίπρας ανέχεται τα φαινόμενα αυτά η κυβέρνηση του θα γίνεται αυτό που καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να γίνει. Συνένοχη.