Δημ. Μαρκόπουλος

 Ο Γιώργος Παπανδρέου με μια πρωτοφανή και γεμάτη κομματικό ενθουσιασμό διαδικασία ανοικτής κάλπης εκλέχθηκε αρχηγός με στόχο να ανακόψει την πορεία του Κώστα Καραμανλή προς την εξουσία.

Πολλοί τότε μιλούσαν για τη «δυναμική της τελευταίας στιγμής» που το ΠΑΣΟΚ θα ανέπτυσσε, για το «Κίνημα που παρέμενε ζωντανό» ενώ με σαφή υπερβολή τα ΜΜΕ υπερπρόβαλλαν την πορεία του ΓΑΠ προς το Καλέντζι δίδοντας την αίσθηση μιας επερχόμενης ανατροπής. Τίποτα τέτοιο φυσικά δεν συντελέστηκε. Η κυβερνητική οκταετής φθορά του ΠΑΣΟΚ, το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και η διάβρωση των θεσμών οδήγησαν σε ξεκάθαρη νίκη τον  Κώστα Καραμανλή με ποσοστό 45,4%, και 165 έδρες. Ο κόσμος ήθελε να δει κάτι νέο, είχε κουραστεί κι αναζητούσε να τιμωρήσει τους υπεύθυνους του κραχ της Σοφοκλέους.

Η ροή των πραγμάτων λοιπόν, όσο και να ήθελαν κάποιοι τότε, δεν άλλαζε.

Με το ίδιο φαινόμενο αναμετρήθηκε πεντέμιση χρόνια αργότερα και ο Κώστας Καραμανλής. Πολλοί ήταν αυτοί που θεωρούσαν πως «ο Καραμανλής δεν χάνει από αυτόν τον ΓΑΠ» και πως οι εκλογές θα ήταν «ντέρμπι» επενδύοντας στο υπαρκτό πολιτικό πλεονέκτημα και τις αδιαμφισβήτητες προσωπικές ικανότητες του τότε αρχηγού της ΝΔ και πρωθυπουργού. Όπως όμως αποδείχθηκε οι Έλληνες δεν ήθελαν να ακούσουν μια δυσάρεστη αλήθεια, δεν κατανόησαν το διακύβευμα και η ΝΔ ηττήθηκε εμφατικά.

Με μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν ακούω εσχάτως κάποιες φωνές ακόμα και από την αντιπολίτευση αναφορικά με την «ανθεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ» ή για την «ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να γοητεύει ακόμα τα πλήθη». «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαμηλή συσπείρωση, άρα έχει δυνάμεις να κινητοποιήσει» ακούγεται. «Όλο και κάτι θα σκαρφιστεί ο άνθρωπος που μέσα σε λίγες ημέρες μετέτρεψε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ» λένε άλλοι. «Με μια καλή τελευταία προεκλογική εβδομάδα, ο Τσίπρας μπορεί να σώσει την παρτίδα» αναφέρουν άλλοι. Οι πιο …υποψιασμένοι περί τα οικονομικά μάλιστα μιλούν για εντυπωσιακή ανάκαμψη της οικονομίας, με σαφή δημοσιονομικό αντίκτυπο καθώς και για «πλήθος επενδύσεων που έρχεται» συνδυάζοντας με τα παραπάνω τις πρόσφατες επιτυχημένες εκδόσεις ομολόγων μεγάλων ελληνικών γκρουπς.

Οι παραπάνω όμως παραβλέπουν μερικά απλά δεδομένα:

1.      Ο πρωθυπουργός έχει χάσει πλέον – και μάλλον ανεπιστρεπτί – το μαγικό του χάρισμα να λέει τα πιο χοντρά ψέματα και να γίνεται πιστευτός. Η υπερβολική χρήση δηλώσεων που η πραγματικότητα τις ακυρώνει εντός ολίγων ωρών όπως το ότι «θα πάρουμε λύση για χρέος και QE» ή για το ότι «δεν θα υπάρξει ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα για να κλείσει η αξιολόγηση» παγιώνουν μια εικόνα απαξίωσης.

2.      Το κυβερνητικό αφήγημα περί «ηθικού πλεονεκτήματος» βουλιάζει ημέρα με την ημέρα. Οι υποθέσεις Καλογρίτσα, το επτάμηνο πάγωμα των ελέγχων για υπόθεση λαθρεμπορίας των τσιγάρων της ΣΕΚΑΠ του Ιβάν Σαββίδη και το σφιχταγγάλιασμα ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ με συγκεκριμένους επιχειρηματίες, οι περιπτώσεις υπουργών – κροίσων που ξέχασαν να δηλώσουν μερικά εκατομμύρια στα πόθεν έσχες τους, οι αθρόοι διορισμοί των «δικών τους»  αριστερών παιδιών, το βόλεμα σε κάθε έκφανση του, η χυδαιολογία και ο λαϊκισμός, πείθουν τους ψηφοφόρους πως και αυτή η κυβέρνηση «είναι μια από τα ίδια» ή και χειρότερη από άλλες. Κερασάκι στην τούρτα η παρέμβαση Καμμένου για μια υπόθεση την οποία η Δικαιοσύνη δεν έχει κρίνει.

3.      Η προσπάθεια απαξίωσης του αντιπάλου έχει πέσει στο κενό. Εδώ και δυόμιση χρόνια περιμένουμε τις μεγάλες και ηχηρές αποκαλύψεις. Αντ’ αυτών ακούμε κάτι ψελλίσματα περί ΚΕΕΛΠΝΟ δίχως όμως «βαρβάτα» στοιχεία, ενώ σέρνουν στη Βουλή τον υπόδικο και προφυλακισμένο – επομένως κι αναξιόπιστο - Μαρτίνη ως δήθεν «ακλόνητη απόδειξη». Πρόσφατα μάλιστα η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει μια επώδυνη και ηθικά λανθασμένη συγγνώμη για την υπόθεση Γεωργίου και της ΕΛΣΤΑΤ, ενώ αθωώθηκε και η Κατερίνα Σαββαίδου. Όσο για τον Σταύρο Παπασταύρου, οι ίδιοι που τον διέσυραν τώρα τον αποκαθιστούν. Κι αν πάμε στη Siemens, ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε διακανονισμό πληρωμής 200 εκατ. ευρώ κι επενδύσεων εκ μέρους των Γερμανών ως αντιστάθμισμα της ζημιάς που έκαναν, αυτή η κυβέρνηση κάνει σχεδόν σαν να μην υπάρχει σκάνδαλο, μη αξιώνοντας ούτε ένα μέρος πληρωμής αυτών των χρημάτων.

4.  Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – λένε – ποντάρουν σε έναν καλό χειμώνα. Τι καλύτερο μπορεί όμως να περιμένει κανείς από το φθινόπωρο και μετά; Να θυμίσουμε πως όσο κι αν η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να κάνει το μαύρο – άσπρο η θύελλα φόρων είναι αναπόφευκτη. Στην πλειοψηφία τους σε ποσοστά 33-35% τα εκκαθαριστικά σε μισθωτούς συνταξιούχους ελεύθερους επαγγελματίες και - κερδοφόρες επιχειρήσεις θα είναι φουσκωμένα. Ο ΕΝΦΙΑ δεν μειώθηκε, ενώ έρχονται και τα τέλη κυκλοφορίας. Κι αυτά τα δεδομένα είναι που εξοργίζουν έναν κόσμο που τους πίστεψε και που τώρα πηγαίνει στο …ταμείο να πληρώσει.

Ξεκάθαρα λοιπόν η κυβέρνηση έχει μπει σε μια πορεία φθοράς δίχως επιστροφή. Το λένε οι δημοσκοπήσεις που καταγράφουν διαφορές μεταξύ της πρώτης ΝΔ και του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ έως και 18% ή με το κυβερνών κόμμα να βρίσκεται σε μικρομεσαία μεγέθη της τάξης του 15% - 17%. Το λέει ο κόσμος που αδυνατεί να πάει φέτος διακοπές. Μας το λένε οι συνάδελφοι που από κήρυκες της πολιτικής Τσίπρα, τώρα έχουν αλλαξοπιστήσει και φοβισμένοι θυμίζουν πως «ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξανε εξάλλου ποτέ». Το λένε οι πρώην ψηφοφόροι του κ. Τσίπρα που «μουτζώνονται» όπως μας είπε η κα. Άννα Παναγιωτοπούλου. Το λένε τα πουλητάρια τύπου Σταμάτη Κραουνάκη που μυρίζοντας πολιτικό ψοφίμι σαν ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο που βουλιάζει. Μυρίζει η κατάσταση από την αμηχανία του Λάκη Λαζόπουλου, ο οποίος στηρίζει …απέχοντας.

Όσο κι αν διαρρέεται λοιπόν από το Μαξίμου πως «Η ΝΔ προηγείται αλλά δεν έχει ρεύμα» όσο κι αν κάποιοι προφητεύουν υψηλές συσπειρώσεις σε ένα κόμμα όμως όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι ΠΑΣΟΚ ούτε έχει συγκεκριμένη βάση, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα αποφύγει το πικρό ποτήρι της ήττας ή πιο σωστά της πανωλεθρίας. Κι αυτό το ποτήρι θα «σερβιριστεί» σύντομα. Πολύ πιο πριν την ολοκλήρωση του 2018.