Βασίλης Στεφανακίδης

Στεκόμαστε όλοι στις άμεσες επιπτώσεις από το κλείσιμο των σχολείων και τις ματαιώσεις συναθροίσεων και δεν μπορούμε να φανταστούμε τις μας περιμένει τις επόμενες εβδομάδες όπως δεν μπορούμε να φανταστούμε τις έκταση μπορεί να λάβει η εξάπλωση του ιού.

Το μόνο βέβαιον είναι πως έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες για την ελληνική οικονομία, η οποία δεν είναι δα και θωρακισμένη, ούτε διαθέτει τεράστιες αντοχές σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η δραματική έκκληση της Κριστίν Λαγκάρντ στην τηλεδιάσκεψη των αρχηγών κρατών προχθές, που έκανε λόγο για μια νέα Lehman brothers και πως αν δεν ληφθούν γενναία μέτρα τόσο από την ΕΕ όσο και από τις κυβερνήσεις, τότε οι επιπτώσεις θα είναι πολύ βαριές, δίνει νομίζω τον τόνο της εξελισσόμενης νέας κρίσης.

Πέραν των γνωστών συζητήσεων για ελαστικοποίηση των δημοσιονομικών υποχρεώσεων και των ενισχύσεων επιχειρήσεων και εργαζομένων που πλήττονται η θα πληχτούν το επόμενο διάστημα, η Λαγκαρντ έκανε λόγο και για ανάγκη αυξημένων δημοσίων επενδύσεων από τις χώρες, για να ενισχυθεί η ρευστότητα και η απασχόληση.

Δεν ξέρω τι τελικά θα προκύψει μετά και το Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας κι αν θα ληφθούν γενναία μέτρα για να ανακοπεί η διαφαινόμενη ύφεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση , πάντως είναι πλέον οφθαμοφανές πως μπαίνουμε ξανά σε μεγάλες περιπέτειες.

Και ναι μεν το 2008 όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, και εμείς ως χώρα την πληρώσαμε και με το παραπάνω με τη χρεοκοπία και τα μνημόνια για 10 χρόνια αλλά τότε, υπήρχε “λίπος” για να κοπεί.
Σήμερα όμως η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική και η κοινωνία δεν θα αντέξει ούτε νέες περικοπές ούτε νέα προγράμματα λιτότητας αλλά ούτε και αυξημένες δαπάνες που θα πρέπει να πληρώσει η καθημαγμένη κοινωνία και οι φορολογούμενοι.

Πόσο μάλλον που έστω και για λίγους μήνες αρχίσαμε να νοιώθουμε πως κάτι αλλάζει προς το καλύτερο και μετρούσαμε τις μέρες για νέες ελαφρύνσεις, επενδύσεις, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.
Όλα αυτά τώρα, τελούν υπό αναθεώρηση καθώς οι παράμετροι και η εξέλιξη του ιού μεταβάλλονται από ώρα σε ώρα.

Τα δε μέτρα που έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα, μοιάζουν με ασπιρίνη σε βαριά ασθένεια. Η αναστολή πληρωμών ΦΠΑ και άλλων εισφορών για παράδειγμα για τους περισσότερους δεν σημαίνει τίποτα, καθώς οι ίδιοι θα κληθούν να τα πληρώσουν αργότερα. Με δεδομένο όμως των απωλειών τζίρου και παραγωγής για επιχειρήσεις και επαγγελματίες, είναι εύλογη απορία πως θα μπορούν να είναι συνεπείς σε 4 μήνες.

Οι παράμετροι βεβαίως πολλές του νέου προβλήματος και τα νερά στα οποία καλούμαστε να πλεύσουμε αχαρτογράφητα και επικίνδυνα. Και τούτο γιατί επί του παρόντος μετράμε συνέπειες μόνο σε τουρισμό, μεταφορές χωρίς να μπορούμε να υπολογίσουμε τι μέλλει γενέσθαι στην παραγωγή, στη μεταποίηση ,στο εμπόριο και στις υπηρεσίες αλλά και στην υπόλοιπη οικονομική δραστηριότητα .
Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η ζήτηση πέραν των ειδών πρώτη ανάγκης θα πέσει κατακόρυφα .

Με άλλα λόγια , τους επόμενους δυο μήνες (κι ας ελπίσουμε να σταματήσει το κακό εκεί) θα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις μέρα με τη μέρα κι ας ευχηθούμε να τη γλιτώσουμε μόνο με το ήπιο σενάριο των επιστημόνων που κάνει λόγο για επέκταση των κρουσμάτων του covid 19, στο 5-10% του πληθυσμού!