Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι επίσης αλήθεια ότι μέχρι τώρα η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία επέλεγε πρόσωπα για ανεξάρτητες αρχές με θητεία πέραν της δικής της και δέσμευε την επόμενη κυβέρνηση με τις επιλογές της. Μπορεί τα πρόσωπα αυτά να μη σηματοδοτούσαν, σώνει και καλά, κομματική νησίδα μέσα στο κράτος ή να είχαν τη δυνατότητα να κοντράρουν με διαφορετικές επιλογές κάθε κυβέρνηση. Ισως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις όντως να δημιουργούσαν προβλήματα. Κάποτε όμως έπρεπε να γίνει η αρχή της αποσύνδεσης των ανεξάρτητων αρχών, και κυρίως των προσώπων που είναι επικεφαλής, από κόμματα και πολιτικά πρόσωπα που παίζουν ρόλο στη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Για παράδειγμα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι το κυριότερο εργαλείο εύρυθμης λειτουργίας της οικονομίας και της αγοράς αφού οι αρμοδιότητές της είναι καταλυτικές στη λειτουργία των επιχειρήσεων, των επενδύσεων και της επιβολής των κανόνων της αντιμονοπωλιακής λειτουργίας και του ελεύθερου ανταγωνισμού χωρίς καρτέλ και κρυφές συνεννοήσεις των διάφορων επιχειρήσεων.

Στην εν λόγω επιτροπή, λοιπόν, από τον περασμένο Ιανουάριο η απελθούσα κυβέρνηση τοποθέτησε την κυρία Βασιλική Θάνου κατευθείαν από το πρωθυπουργικό γραφείο, όπου ήταν νομική σύμβουλος, στην προεδρία της Επιτροπής.

Και ήταν νομική σύμβουλος του πρωθυπουργού από την επομένη της συνταξιοδότησής της από τον Αρειο Πάγο λόγω ηλικιακού ορίου. Αν όταν αφυπηρέτησε πήγαινε στο σπίτι της για μερικούς μήνες και στη συνέχεια την τοποθετούσε ο κ. Αλέξης Τσίπρας στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, άσχετα αν γινόταν μοιραία σύνδεση με εκλεκτικές σχέσεις με το τότε κυβερνών κόμμα, θα υπήρχε η έξωθεν καλή μαρτυρία. Κοινώς, θα υπήρχε ένα ξεκάρφωμα για τους τύπους. Εν προκειμένω, όμως, δεν κρατήθηκαν ούτε καν τα προσχήματα. Δεν έμεινε ούτε μία ημέρα χωρίς θέση ευθύνης. Αντιπαρέρχομαι το πώς επελέγη για πρόεδρος του Αρείου Πάγου και πώς παραμερίστηκαν άλλοι αρχαιότεροι συνάδελφοί της, οι οποίοι προφανώς δεν είχαν προνομιακές σχέσεις και επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως αντιπαρέρχομαι και την απόπειρά της να αυξήσει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης των δικαστικών προκειμένου να παραμείνει για άλλα δύο χρόνια στην προεδρία του Αρείου Πάγου, αλλά προσέκρουσε στην αντισυνταγματικότητα και την εξέγερση σύσσωμου του νομικού και πολιτικού κόσμου.

Με παρόμοιο τρόπο διορίστηκε και ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής, κατευθείαν από το γραφείο του κ. Νίκου Παππά, αλλά και μέλη του Δ.Σ. από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.

Με τέτοια σύνθεση αυτού του τόσο σημαντικού θεσμού, λοιπόν, χάνεται από χέρι η έννοια του ανεπηρέαστου και της αντικειμενικότητας που πρέπει να τον περιβάλλουν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι, όταν ανακοινώθηκε η τοποθέτηση της κυρίας Θάνου, η Διεθνής Διαφάνεια στην έκθεσή της εξέφραζε «την ανησυχία για τον διορισμό της» και προειδοποιούσε ότι «αυτός εν τέλει υπονομεύει την ανεξαρτησία του θεσμικού οργάνου καθώς υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων στην Ελλάδα, δεδομένου ότι η νέα πρόεδρος είναι στενή σύμβουλος του πρωθυπουργού».

Σήμερα τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ίδια η κυρία Θάνου σήκωσαν τα λάβαρα της αντίστασης στον νέο νόμο που την αντικαθιστά και δηλώνει ότι δεν θα παραιτηθεί επειδή θεωρεί εαυτήν τεχνοκράτισσα και υπερκομματική. Αυτά όμως έπρεπε να τα σκεφτεί όταν αναλάμβανε σύμβουλος του πρωθυπουργού, που δεν είναι μια τυχαία θέση. Ούτε τεχνοκρατική, ούτε υπερκομματική. Πρόκειται για μια θέση στον στενό πυρήνα του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, στην οποία δεν μπαίνει όποιος περνάει απέξω, ούτε προκηρύσσεται από το ΑΣΕΠ! Χώρια που οι δικαστές του Αρείου Πάγου δεν ασχολούνται στη διάρκεια της καριέρας τους με το Εμπορικό και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, για να ισχυρίζεται σήμερα ότι είναι τεχνοκράτισσα και ειδική στον ανταγωνισμό! Κι αν αυτή που σε όλη της τη ζωή έμαθε να εφαρμόζει τους νόμους του κράτους και όχι να τους κρίνει, είναι η ώρα της να αποδεχθεί την εφαρμογή του νέου νόμου, είτε της αρέσει είτε όχι, με αξιοπρέπεια. Να αποδείξει δηλαδή με την παραίτησή της ότι είναι κυρία και όχι εμμονική με τις καρέκλες εξουσίας, όπως φάνηκε στις προηγούμενες θέσεις της.