Βασίλης Στεφανακίδης

Ειδικά στις προεκλογικές περιόδους θα προσέθετα,και βλέπουμε να συμβαίνει και τώρα. Για τα κόμματα και τους υποψήφιους που διεκδικούν την ψήφο μας, υπάρχουν θέματα ταμπού που είτε δεν τολμούν καν να αγγίξουν ή αν στριμωχτούν και αναγκαστούν να πάρουν θέση, στρογγυλεύουν το λόγο τους και προσπαθούν να μη θίξουν κεκτημένα, πληθυσμιακές ομάδες, επαγγέλματα, τάξεις, κοινότητες κλπ.

Τα προεκλογικά προγράμματα όλων , περιλαμβάνουν μέριμνες για τους πάντες, υπόσχονται βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και στον τελευταίο κάτοικο αυτής της χώρας και αποδέχονται σχεδόν όλα τα κακώς κείμενα που για χρόνια όλοι μας, άλλος λίγο άλλος πολύ, στηλιτεύουμε στις μεταξύ μας κουβέντες και θεωρούμε ως κατάρα για τον τόπο μας.

-Θα καταργήσετε τα επιδόματα; Σε καμιά περίπτωση έρχεται η αφοπλιστική απάντηση.

-Θα μειώσετε τις συντάξεις και θα καταργήσετε τη 13η σύνταξη; Ορθά κοφτά όχι.

Θα κάνετε απολύσεις στο Δημόσιο; Όχι.

-Θα επανεξετάσετε τις ρουσφετολογικές προσλήψεις τις τελευταίας στιγμής; Δεν ερχόμαστε ως ρεβανσιστές ούτε ως τιμωροί εκδικητές.

Θα αξιολογήσετε του Δημοσίους υπαλλήλους και τους εκπαιδευτικούς; Θα αξιολογήσουμε τις δομές του δημοσίου ώστε να μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματικότερες παρεμβάσεις.

-Από που θα κόψετε δαπάνες για να εφαρμόσετε μειώσεις στη φορολογία; Θα κόψουμε τη σπατάλη από το δημόσιο με τον εκσυγχρονισμό του.

Κάπως έτσι, με γενικόλογες απαντήσεις και μεγάλη προσοχή μη θιγεί κανένας, μην τρομάξει ο ψηφοφόρος, μη δοθεί επιχείρημα για σπέκουλα στους αντιπάλους, εκφέρεται ο προεκλογικός λόγος των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία και μεγαλύτερη η πλειοδοσία για τα μικρότερα κόμματα που ούτως ή άλλως δεν θα κληθούν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα τους.

Για όλους υπάρχει ένας καλός λόγος, ένα φιλικό κτύπημα στην πλάτη, ένα χαμόγελο και μια υπόσχεση του τύπου μη φοβάσαι τίποτα ψηφοφόρε, εγώ είμαι εδώ για σένα.

Ένας καλός λόγος για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους ΛΟΑΤΚΙ, του Ρομά, τους αλλόθρησκους, τους διαφορετικούς, υπό το φόβο μην τους κολλήσουν τη ρετσινιά του ρατσιστή, του ομοφοβικού, του συντηρητικού, του ακροδεξιού, του φασίστα κλπ

Αν όμως, όλα όσα ισχύουν στην πράξη, είναι καλώς καμωμένα, τότε γιατί έχουμε καταντήσει ως χώρα όπως καταντήσαμε;

Γιατί χρεοκοπήσαμε οικονομικά, αξιακά, πολιτιστικά;

Γιατί είμαστε ουραγοί σε όλους τους δείκτες ποιότητας ζωής;

Γιατί η προβολή της χώρας στο μέλλον χάνεται ανάμεσα στα τεράστια χρέη, τη συρρίκνωση του πληθυσμού και του αφελληνισμού;
Και εν τοιαύτη περιπτώσει, αυτά που θέλουν να αλλάξουν για να γυρίσει σελίδα η χώρα, πως θα τα αλλάξουν αν δεν αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι και δεν πουν αυτά που πραγματικά πιστεύουν και θα κάνουν και όχι αυτά που ενδεχομένως θα κάνουν αλλά δεν μας λένε τώρα;

Ναι, κατανοητό πως αν ο πολιτικός ,εμφανιστεί με απόλυτες θέσεις και πιστεύω και απόλυτα σγκρουσιακός, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να εκλεγεί καθώς θα έχει στρέψει εναντίον του μια κρίσιμη μάζα πολιτών, οι παντοειδείς ιδιαιτερότητες των οποίων τίθενται υπό κρίση και αξιολόγηση.

Από την άλλη όμως, δεν γίνεται να πάμε μπροστά αν πρώτα δεν διορθώσουμε τις στρεβλώσεις, τις πελατειακές σχέσεις, τον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου, τον καταλογισμό ευθυνών και υποχρεώσεων των πολιτών, την εξάλειψη των χρόνιων αδικιών.

Η περίπτωση να έχουν δίκιο και τα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων και να οφείλει σε όλους το κράτος κι αυτοί τίποτα, απλά δεν υπάρχει.

Κι όμως ο προεκλογικός λόγος όπως πάντα, συνεχίζει να εκφέρεται με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο διαχρονικά, ωσάν να μην έχει συμβεί τίποτα τα τελευταία χρόνια. Ωσάν η χρεοκοπία να ήταν μια κακιά παρένθεση και τώρα πάμε πάλι, όπως τον παλιό καλό καιρό.